mkowalik napisał(a): The experiments of Dali (1938) indeed
show a perceptible improvement for the obstructed aperture, but only for the special case of double stars of equal intensity. These stars have sensibly smaller disks and are more clearly separated than they are when the clear aperture is used.[/i]
Nie była mi znana ta teoria jak widze poparta jakimiś konkretnymi doświadczeniami. moje rozumowanie było takie ze obstrukcja przenosi więcej energii z zerowego na pierwszy kràżek (i kolejne). W wizualu (na własne oczy) spostrzegam, ze dysk Airego niewiele sobie robi z słabszego seeingu, oczywiście ten sobie lubi skoczyć z miejsca w miejsce, ale w miarę jest cały czas punktem.
Natomiast pierwszy i kolejny kràżek jest niezłá pożywká dla słabego seeingu. Tworzà sie różne artefakty i przy dużej gwieździe nawet zlewajà sie z dyskiem tworzàc jak piszecie bloby.
Konkluduje że im więcej energii idzie w kolejne kràzki (przez tym większà obstrukcję) tym obserwator musi liczyć się większym wyzwaniem w powodzeniu rozbicia gwiazd podwójnych.
Wygláda jednak na to ze w perfekt seeingu na podobnie jasnych gwiazdach obstrukcja im większa tym lepiej dla ciasnych par. ciekawe, ciekawe....