Astronomiczne wiadomości z Internetu

[Paweł Baran]

CloudFerro z nagrodą za współpracę z niemiecką agencją kosmiczną
2020-10-16.
Warszawska firma CloudFerro, zajmująca się opracowywaniem rozwiązań z zakresu cloud computing dla instytucji naukowych i przemysłu kosmicznego, została laureatem pierwszej edycji Konkursu o Polsko-Niemiecką Nagrodę Gospodarczą. Polska spółka technologiczna rywalizowała z łącznie 42 firmami, które działają w szeroko pojętym polsko-niemieckim obrocie gospodarczym i zostały zgłoszone do konkursu jako podmioty notujące sukcesy na tym polu. Laur przyznano na okoliczność 25-lecia aktywności Polsko-Niemieckiej Izby Przemysłowo-Handlowej (AHK Polska).
Spółka CloudFerro otrzymała pierwszą Nagrodę Gospodarczą Polsko-Niemieckiej Izby Przemysłowo-Handlowej za wdrożenie chmury obliczeniowej na potrzeby platformy danych obrazowych CODE-DE, stworzonej z inicjatywy niemieckiej agencji kosmicznej DLR. „Jesteśmy bardzo szczęśliwi z powodu przyznania nam tej nagrody. Myślę, że to dowód świetnej współpracy z niemieckimi instytucjami i rynkiem i mam nadzieję, że także początek jeszcze lepszych i bliższych relacji w przyszłości” – powiedział prezes CloudFerro, Maciej Krzyżanowski, odbierając statuetkę konkursową.
W lutym 2020 roku jury, w skład którego weszli przedstawiciele AHK Polska, Ambasady Niemiec w Polsce oraz przedstawiciele wiodących polskich i niemieckich firm, wybrało pięciu kandydatów na finalistów. "Chcieliśmy wyróżnić projekty, które są szczególnie innowacyjne w kontekście polsko-niemieckiej gospodarki, które odniosły wymierny sukces biznesowy lub dały impuls do rozwoju regionu, w którym działają” - wskazał Markus Baltzer, prezes Polsko-Niemieckiej Izby Przemysłowo-Handlowej.
Oprócz CloudFerro, wśród nominowanych znalazły się cztery inne firmy: Gedia Poland Sp. z o.o., dostawca przemysłu motoryzacyjnego z Nowej Soli; Inuru GmbH, firma założona przez Polaków i działająca w Berlinie w technologii druku OLED; Liki Mobile Solutions, producent oprogramowania dla branży medycznej i telekomunikacyjnej oraz Ekoenergetyka Polska, przedstawiciel polskiego rynku infrastruktury do ładowania pojazdów elektrycznych. Wszystkie firmy złożyły wnioski w ramach projektów realizowanych na styku polskiego i niemieckiego biznesu.
Równolegle do ocen jury, na wyłonienie zwycięzcy w 50 proc. wpłynęły głosy publiczności, która wybierała swoich kandydatów online w sierpniu i wrześniu b.r. oraz podczas wydarzeń letnich AHK Polska. Konkurs zaangażował prawie 1400 głosujących - największą liczbę głosów uzyskało CloudFerro.
Nagroda nie jest związana z kwotą pieniężną. Zwycięzca będzie promowany w sieci kontaktów AHK Polska przez okres roku i otrzyma wsparcie w rozwoju biznesu na rynku niemieckim. CloudFerro pojawi się również z wystąpieniem „key-note speech” na nadchodzącej konferencji AHK Polska - Polsko-Niemieckie Rynki Przyszłości w terminie 17 listopada 2020 roku. Wydarzenie odbędzie się równolegle w Berlinie i Warszawie, w formule hybrydowej.
CODE-DE to platforma zapewniająca dostęp i przetwarzanie danych z obserwacji Ziemi dotyczących Niemiec, gromadzonych w ramach programu Copernicus. Oferuje obecnie ponad 18 PB (petabajtów) danych z satelitów Sentinel i Landsat, które mogą być przetwarzane bezpośrednio w chmurze obliczeniowej. Platformę zbudowała, wdrożyła, a teraz jest jej operatorem właśnie firma CloudFerro.
Nagroda Gospodarcza od Polsko-Niemieckiej Izby Przemysłowo-Handlowej jest dla nas ogromnym wyróżnieniem. Szczególnie, że dotyczy ona zaawansowanych technologicznie usług, w szczególności wdrożenia i obsługi chmury obliczeniowej dla jednej z największych w Europie agencji kosmicznych. Już wygrana w przetargu DLR z naprawdę silną, międzynarodową konkurencją a następnie realizacja projektu infrastruktury chmurowej dla platformy CODE-DE były dla nas ogromną nobilitacją.
Maciej Krzyżanowski, Prezes CloudFerro
Projekt, za który CloudFerro otrzymało nominację do nagrody, to realizacja wartego ponad 5 mln EUR kontraktu na zaprojektowanie, budowę i rozwój nowej chmury obliczeniowej dla platformy CODE-DE. Oferuje ona niemieckim podmiotom publicznym, naukowym i gospodarczym dostęp do danych satelitarnych oraz ich pochodnych w ramach europejskiego programu Copernicus wraz z możliwością ich przetwarzania w chmurze obliczeniowej. Firma wygrała przetarg w 2019 roku. „Na potrzeby realizacji projektu dla DLR stworzyliśmy nowe centrum serwerowe w Niemczech, dzięki czemu dane CODE-DE są przechowywane lokalnie i spełniają wysokie wymagania bezpieczeństwa DLR. Platformę CODE-DE będziemy realizować aż do 2022 roku, z możliwością przedłużenia umowy – mówi Maciej Krzyżanowski, prezes polskiej spółki.
Źródło: AHK Polska/CloudFerro

Zwycięzca konkursu o 1. Polsko-Niemiecką Nagrodę Gospodarczą!

https://www.youtube.com/watch?v=sEQIFMy ... e=emb_logo

Ilustracja: Polsko-Niemiecka Izba Przemysłowo-Handlowa (AHK Polska) [ahk.pl]

https://www.space24.pl/cloudferro-z-nag ... -kosmiczna

[Paweł Baran]

Zbliża się maksimum roju Orionidów. Pogoda sprzyja. Księżyc sprzyja. Nic, tylko oglądać
2020-10-16. Radek Kosarzycki
Choć Orionidy to nie Perseidy, to jednak w tym roku tak się dobrze składa, że Księżyc nie będzie chętnym, aby poobserwować sobie spadające gwiazdy.
Już 21 października czeka nas maksimum roju meteorów Orionidy. Maksimum roju trwa około 5 dni, czyli już od poniedziałku 19 października warto będzie wyjść późnym wieczorem pod czyste niebo i spróbować upolować trochę spadających gwiazd. Choć to 2020 r. to raczej „spadające gwiazdy” nie będą wieściły niczego złego.
To wina komety Halleya
Co roku o tej samej porze Ziemia przechodzi przez chmurę odłamków i pyłu wyrzuconego z powierzchni komety Halleya, która tędy przelatywała przez wewnętrzne rejony Układu Słonecznego. Gdy Ziemia przechodzi przez ten strumień materii, wiele jego elementów wchodzi w ziemską atmosferę i spala się w wyższych warstwach atmosfery, przez co mamy okazję oglądać zjawisko meteorów.
Choć jest to jeden z głównych rojów meteorów, to jednak szału nie będzie. Aby złapać kilka spadających gwiazd, będziemy musieli trochę postać na zimnie. Astronomowie szacują, że w maksimum roju 20/21 października będzie można zobaczyć do 20 meteorów na godzinę. Jakby tego było mało, są to stosunkowo szybkie meteory. Drobiny pyłu z roju Orionidów wchodzą w atmosferę z prędkością 66 km/s, aczkolwiek pozostawiają po sobie zazwyczaj smugi widoczne przez kilka sekund.
Jak obserwować roje meteorów
Jak w przypadku każdego roju meteorów, zdecydowanie lepsze efekty uzyskamy, jeżeli obserwacje będziemy prowadzić z dala od świateł miejskich, w ciemnej lokalizacji, pozbawionej łuny od rejonów miejskich. Warto także pamiętać, że wzrok przyzwyczaja się do ciemnego nieba przez minimum kwadrans. Dopiero wtedy nasze oczy są w stanie zauważyć nawet słabsze meteory, przy czym nawet krótkie spojrzenie na telefon czy jakiekolwiek inne źródło jasnego światła automatycznie niweluje ten efekt i trzeba cały proces zaczynać od początku.
Orionidy, jak sama nazwa wskazuje, mają swoje źródło w górnej części gwiazdozbioru Oriona, tuż nad Betelgezą. Choć to stamtąd zdają się wybiegać wszystkie meteory, to pojawiają się dopiero w pewnej odległości od niego.

https://spidersweb.pl/2020/10/orionidy-2020.html

[Paweł Baran]

Bliski przelot 2020 TE5
2020-10-16. Krzysztof Kanawka
Dziewiątego października nastąpił bliski przelot meteoroidu 2020 TE5. Obiekt przemknął w odległości około 58 tysięcy kilometrów od Ziemi.
Meteoroid o oznaczeniu 2020 TE5 zbliżył się do Ziemi 9 października, z maksymalnym zbliżeniem około godziny 20:15 CEST. W tym momencie 2020 TE5 znalazł się w odległości około 58 tysięcy kilometrów od Ziemi. Odpowiada to około 0,15 średniego dystansu do Księżyca. 2020 TE5 ma szacowaną średnicę około 5 metrów. Odkrycie 2020 TE5 nastąpiło blisko tydzień po przelocie.
Jest to 75 (wykryty) bliski przelot planetoidy lub meteoroidu w 2020 roku. Z roku na rok ilość odkryć rośnie: w 2019 roku odkryć było 80, w 2018 roku odkryć było ich 73, w 2017 roku – 53, w 2016 roku – 45, w 2015 roku – 24, zaś w 2014 roku – 31. W ostatnich latach coraz częściej następuje wykrywanie bardzo małych obiektów, rzędu zaledwie kilku metrów średnicy – co jeszcze pięć lat temu było bardzo rzadkie. Ilość odkryć jest ma także związek z rosnącą ilością programów poszukiwawczych, które niezależnie od siebie każdej pogodnej nocy “przeczesują” niebo. Pracy jest dużo, gdyż prawdopodobnie planetoid o średnicy mniejszej od 20 metrów może krążyć w pobliżu Ziemi nawet kilkanaście milionów.
(HT, Tw, ML)
https://kosmonauta.net/2020/10/bliski-przelot-2020-te5/

[Paweł Baran]

Wrzesień 2020 w odkryciach NEO
2020-10-16. Krzysztof Kanawka

Zapraszamy do podsumowania odkryć planetoid bliskich Ziemi we wrześniu 2020 roku.
Rozwój technik obserwacyjnych pozwolił na wyraźny wzrost odkryć obiektów krążących blisko Ziemi (NEO, ang. Near Earth Object). W 2000 roku odkryto 363 obiekty NEO. W 2010 takich odkryć było już 921. W 2019 roku odkryć było ponad 2400. Jednocześnie wydaje się, że ludzkość odkryła już prawie wszystkie obiekty NEO o średnicy większej od 1 km, gdyż w latach 2010-2019 odkrywano ich maksymalnie kilkanaście rocznie. Co ciekawe, od kilku lat ilość odkrywanych obiektów większych od 140 metrów jest mniej więcej stała: co roku odkrywa się ich 400 – 500. Tego typu obiekty wciąż mogą wyrządzić duże zniszczenia na Ziemi, szczególnie, gdyby uderzyły w kontynent taki jak Europa (lub pobliskie wody).
Największy postęp dokonał się w odkryciach małych obiektów. Dziś dość często odkrywa się meteoroidy o średnicy zaledwie 2-3 metrów. Takiej wielkości obiekty były zbyt małe i zbyt słabe jeszcze dziesięć lat temu. Choć aż tak małe obiekty nie zagrażają naszej planecie (a te o średnicy kilkunastu metrów mają potencjał zniszczeń zbliżony do bolidu czelabińskiego), o tyle wiedza na temat wielkości i dystrybucji takich obiektów NEO ma duże znaczenie dla zrozumienia zmian w całkowitej populacji w pobliżu Ziemi. Co ciekawe, ilość odkryć meteoroidów o średnicy mniejszej niż 10 metrów wyraźnie spada w okresie lata na półkuli północnej – wówczas wiele obserwatoriów astronomicznych funkcjonuje krócej.
We wrześniu 2020 roku łącznie odkryto 329 planetoid NEO. 68 z nich ma średnicę większą od 140 metrów – taki rozmiar (uderzającej planetoidy) jest uznawany za mogący wywołać większe szkody na Ziemi. Odkryto także jedną planetoidę NEO o średnicy większej od 1 km. Obiekt otrzymał oznaczenie 2020 QU6. Jest to bardzo ciekawe odkrycie, gdyż odkrywcą jest astronom amator – Brazylijczyk Leonardo Amaral.
Odkrycie 2020 QU6 jest pewnym zaskoczeniem, gdyż tak duży obiekt pozostał “nieuchwytny” dla profesjonalnych programów poszukiwawczych. Czy może to oznaczać, że populacja dużych planetoid NEO jest większa niż się to obecne szacunki sugerują?
Do końca września 2020 nastąpiło już 72 (wykrytych) bliskie przeloty planetoid i meteoroidów w pobliżu Ziemi. Ciekawym zjawiskiem było także “przebicie się” bolidu przez atmosferę Ziemi 22 września 2020.

https://vimeo.com/453707798

Zbliżenie planetoidy 2020 QU6 / Credits – JPL, Planetary Socjety

Przelot bolidu z 22 września 2020 / Credits – Global Meteor Network; D. Vida, P. Roggemans, J. Dörr, M. Breukers, E. Harkink, K. Jobse, K. Habraken

(Tw, NASA, PFA)

https://kosmonauta.net/2020/10/wrzesien ... ciach-neo/

[Paweł Baran]

Konkurs NASA rozstrzygnięty, nowi partnerzy w Programie Artemis
2020-10-17. Redakcja
NASA wybrała 14 amerykańskich firm, w tym kilka małych firm, jako partnerów do opracowania szeregu technologii, które pomogą wytyczyć ścieżkę do zrównoważonych operacji Programu Artemis na Księżycu do końca dekady.
Amerykański przemysł złożył propozycje w piątym konkursie NASA “Tipping Point”, a wybrane projekty mają łączną wartość ponad 370 milionów dolarów. Dyrekcja ds. Misji Technologii Kosmicznych NASA będzie negocjować z firmami w celu wystawienia stałych kontraktów opartych na kamieniach milowych na okres do pięciu lat.

„Znaczące inwestycje NASA w demonstracje innowacyjnych technologii, prowadzone przez małe i duże amerykańskie firmy w dziewięciu stanach, poszerzą możliwości w kosmosie i na powierzchni Księżyca” – powiedział administrator NASA Jim Bridenstine. „NASA i przemysł wspólnie budują szereg gotowych do misji zdolności, aby wspierać zrównoważoną obecność na Księżycu i przyszłe misje ludzi na Marsa”.

Bridenstine ogłosił wybrane firmy 14 października podczas przemówienia inauguracyjnego na wirtualnym spotkaniu “Lunar Surface Innovation Consortium”.

Wybory i przybliżone wartości nagród w trzech obszarach tematycznych rekrutacji, takich jak zarządzanie cieczami kriogenicznymi, powierzchnia Księżyca oraz demonstracje możliwości schodzenia i lądowania w pętli zamkniętej, są następujące:
Alpha Space Test and Research Alliance of Houston, 22,1 miliona dolarów

• Astrobotic Technology w Pittsburghu, 5,8 miliona dolarów

• Eta Space z Merritt Island na Florydzie, 27 milionów dolarów

• Intuitive Machines z Houston, 41,6 miliona dolarów

• Lockheed Martin z Littleton w Kolorado, 89,7 miliona dolarów

• Masten Space Systems z Mojave w Kalifornii, 10 milionów dolarów, 2,8 miliona dolarów

• Nokia of America Corporation z Sunnyvale w Kalifornii, 14,1 miliona USD

• PH Matter of Columbus, Ohio, 3,4 miliona dolarów

• Precision Combustion Inc. z North Haven, Connecticut, 2,4 miliona USD

• Sierra Nevada Corporation z Madison, Wisconsin, 2,4 miliona USD

• SpaceX z Hawthorne w Kalifornii, 53,2 miliona dolarów

• SSL Robotics z Pasadena w Kalifornii, 8,7 miliona dolarów

• Teledyne Energy Systems of Hunt Valley, Maryland, 2,8 miliona USD

• United Launch Alliance (ULA) z Centennial w Kolorado, 86,2 mln USD

„To jest najwięcej propozycji punktów “Tipping Point”, które NASA wybrała od razu i zdecydowanie największa wartość nagród zbiorowych” – powiedział zastępca administratora NASA ds. Technologii kosmicznych Jim Reuter. „Cieszymy się, że nasze inwestycje i partnerstwa oparte na współpracy przynoszą nowe technologie dla Księżyca i nie tylko, a jednocześnie przynoszą korzyści sektorowi komercyjnemu”.

Większość funduszy pomoże w dojrzewaniu technologii zarządzania płynami kriogenicznymi poprzez demonstracje w kosmosie prowadzone przez małe firmy oraz Eta Space, Lockheed Martin, SpaceX i ULA. Każde podejście jest unikalne i obejmuje testy na małą i dużą skalę oraz testy krótko- i długoterminowe. Przyszłe misje mogłyby wykorzystać zamarzniętą wodę znajdującą się na biegunach Księżyca do wytworzenia paliwa, oddzielając wodór od tlenu. Zdolność do przechowywania tych super-zimnych cieczy, niezależnie od tego, czy są one wynoszone z Ziemi, czy produkowane w kosmosie, przez dłuższy czas oraz przenoszenie paliwa z jednego zbiornika do drugiego, ma kluczowe znaczenie dla ustanowienia zrównoważonych operacji na Księżycu i umożliwienia ludzkich misji na Marsa.

Dziesięć z wybranych firm będzie wspierać rozwój i demonstrację technologii powierzchni Księżyca w obszarach wykorzystania zasobów in situ, wytwarzania elektryczności na powierzchni i magazynowania energii, komunikacji i nie tylko.

Intuitive Machines opracuje mały, rozkładany lądownik ze zbiornikiem, który może przenosić 2,2-funtowe (1 kg) ładunki na odległość ponad 1,5 mili (2,5 km). Ten skaczący robot mógłby uzyskać dostęp do kraterów na Księżycu i umożliwić badanie powierzchni Księżyca w wysokiej rozdzielczości z niewielkiej odległości.

Mała firma Alpha Space stworzy księżycowy obiekt oceniający, który ostatecznie mógłby zostać zamontowany na lądowniku, dając małym eksperymentom dostęp do środowiska księżycowego. Naukowcy wykorzystaliby platformę, aby dowiedzieć się, jakie materiały i elektronika dobrze radzą sobie na Księżycu, niezależnie od promieniowania, temperatury i innych czynników środowiskowych.

NASA wybrała również dwie propozycje przesłane przez Masten Space Systems. Większa z dwóch nagród zademonstruje możliwości testowania precyzyjnego lądowania i unikania zagrożeń na odpowiednich trajektoriach Księżyca. W ramach tego wyboru firma dostosuje swój pojazd Xogdor, aby zapewnić naukowcom z rządu, środowiska akademickiego i przemysłu nową platformę do testowania technologii kosmicznych.

Każda firma musi wnieść minimalny procent całkowitego kosztu projektu, w zależności od jej wielkości. Połączenie zasobów NASA z wkładem przemysłu kieruje rozwojem krytycznych technologii kosmicznych, jednocześnie oszczędzając pieniądze agencji i amerykańskich podatników.

W ramach programu Artemis NASA planuje wysłać pierwszą kobietę i następnego mężczyznę na powierzchnię Księżyca w 2024 r. i ustanowić tam trwałą obecność do końca dekady. Taki program eksploracyjny wykorzysta Księżyc do przygotowania kolejnego gigantycznego skoku – ludzkiej eksploracji Marsa.

Więcej informacji na temat wybranych przez NASA projektów na rok 2020 jest dostępna poniżej lub pod adresem https://go.nasa.gov/3jWLKpA
Poniższe selekcje, uporządkowane według obszarów tematycznych, są oparte na piątym konkursie NASA Tipping Point i mają łączną wartość nagrody przekraczającą 370 milionów dolarów. Dyrekcja Misji ds. Technologii Kosmicznych NASA (STMD) będzie negocjować z firmami, aby zawrzeć umowy o stałej cenie oparte na kamieniach milowych na okres do pięciu lat.

Demonstracja Technologii Zarządzania Płynami Kriogenicznymi

NASA i partnerzy przemysłowi opracowali i przetestowali wiele technologii umożliwiających długoterminowe zarządzanie cieczami kriogenicznymi, co jest niezbędne do ustanowienia trwałej obecności na Księżycu i umożliwienia misji załogowych na Marsa. Wdrażanie technologii w misjach operacyjnych wymaga dalszego rozwoju poprzez demonstracje w kosmosie.

Eta Space z Merritt Island na Florydzie, 27 milionów dolarów

Demonstracja pełnego kriogenicznego systemu zarządzania ciekłym tlenem na małą skalę. Zgodnie z propozycją, system będzie głównym ładunkiem na satelicie Rocket Lab Photon i będzie zbierał krytyczne dane dotyczące zarządzania paliwem kriogenicznym na orbicie przez dziewięć miesięcy. Mała firma będzie współpracować z ośrodkami badawczymi NASA: Marshall Space Flight Center NASA w Huntsville w Alabamie, Glenn Research Center NASA w Cleveland i NASA Kennedy Space Center na Florydzie.

Lockheed Martin z Littleton w Kolorado, 89,7 miliona dolarów

W kosmosie będzie misja demonstracyjna z wykorzystaniem ciekłego wodoru – najtrudniejszego z kriogenicznych paliw napędowych – w celu przetestowania ponad tuzina technologii zarządzania płynami kriogenicznymi, umożliwiając ich wprowadzenie do przyszłych systemów kosmicznych. Lockheed Martin będzie współpracował z ośrodkami NASA Marshall i Glenn.

SpaceX z Hawthorne w Kalifornii, 53,2 miliona dolarów

Demonstracja lotu na dużą skalę w celu przeniesienia 10 ton metrycznych kriogenicznego paliwa, w szczególności ciekłego tlenu, między zbiornikami statku kosmicznego. SpaceX będzie współpracować z ośrodkami NASA Glenn i Marshall.
United Launch Alliance (ULA) z Centennial w Kolorado, 86,2 mln USD

Demonstracja inteligentnego kriogenicznego układu napędowego, wykorzystującego ciekły tlen i wodór, na górnym stopniu Vulcan Centaur. System przetestuje precyzyjną kontrolę ciśnienia w zbiorniku, transfer ze zbiornika do zbiornika oraz wielotygodniowe przechowywanie paliwa pędnego. ULA będzie współpracować z ośrodkami NASA Marshall, Kennedy i Glenn.

Demonstracja Technologii Inicjatywy Innowacji (Eksploracji) Powierzchni Księżyca

W ramach inicjatywy NASA “Lunar Surface Innovation Initiative” agencja inwestuje w technologie potrzebne do ulepszenia wykorzystania zasobów in situ, wytwarzania energii elektrycznej na powierzchni i magazynowania energii, komunikacji i nie tylko. Te możliwości pomogą ludziom i robotom odkrywać większe obszary Księżyca.

Alpha Space Test and Research Alliance of Houston, 22,1 miliona dolarów

Ośrodek oceny nauk o kosmosie i technologii umożliwi małym eksperymentom dostęp do środowiska księżycowego w celu zbierania danych i doświadczania ekspozycji na promieniowanie ultrafioletowe i naładowane cząstki.

Astrobotic Technology of Pittsburgh, 5,8 miliona dolarów

Dopracuje i zademonstruje szybki, bezprzewodowy system ładowania, który jest odpowiedzią na wyzwania związane z używaniem technologii na Księżycu. Wysiłki polegają na zbudowaniu i dostarczeniu jednostek latających do potencjalnego wykorzystania w komercyjnych robotycznych lądownikach. Astrobotic będzie współpracował z Glennem.
Intuitive Machines of Houston, 41,6 miliona dolarów

Opracuje mały, rozkładany lądownik ze zbiornikiem, który może przenosić 1-kilogramowy ładunek na ponad 1,5 mili (2,5 km). Zbiornik ten mógłby uzyskać dostęp do kraterów na Księżycu i umożliwić badanie powierzchni Księżyca w wysokiej rozdzielczości z niewielkiej odległości.

Masten Space Systems z Mojave w Kalifornii, 2,8 miliona dolarów

Zbuduje i zademonstruje uniwersalne chemiczne źródło ciepła i energii elektrycznej, które pozwoli ładunkom przetrwać w ekstremalnych warunkach napotkanych podczas księżycowej nocy i w kraterach.

Nokia of America Corporation z Sunnyvale w Kalifornii, 14,1 miliona dolarów

Zainspirowana technologią naziemną Nokia proponuje rozmieszczenie w kosmosie pierwszego systemu łączności LTE / 4G. System mógłby obsługiwać komunikację na powierzchni Księżyca na większych odległościach, zwiększonych prędkościach i zapewniać większą niezawodność niż obecne standardy.

pH Matter of Columbus, Ohio, 3,4 miliona dolarów

Firma opracuje i zademonstruje odwracalne, regeneracyjne ogniwo paliwowe zdolne do wytwarzania mocy i magazynowania energii na powierzchni Księżyca. Technologia ta mogłaby sterować przyszłą infrastrukturą, która przetwarza wodę zebraną na Księżycu oraz wytwarza paliwo i inne materiały eksploatacyjne do misji. Mała firma będzie współpracować z Glennem.

Precision Combustion Inc. z North Haven, Connecticut, 2,4 miliona USD

Przedstawi niedrogie rozwiązanie zasilania do zastosowań kosmicznych, wojskowych i codziennych zastosowań na Ziemi. Stos ogniw paliwowych ze stałym tlenkiem będzie generował energię bezpośrednio z propelentów (paliw) metanu i tlenu oraz innych zasobów znajdujących się na miejscu.

Sierra Nevada Corporation z Madison, Wisconsin, 2,4 miliona USD

Opracuje sprzęt na skalę demonstracyjną, który wykorzystuje metan i skoncentrowaną energię słoneczną do wydobywania tlenu z księżycowego regolitu. Sprzęt mógłby zostać przetestowany na komercyjnym lądowniku księżycowym, aby udowodnić żywotność zakładu produkcyjnego na pełną skalę przy użyciu tego procesu.

SSL Robotics z Pasadena w Kalifornii, 8,7 miliona dolarów

Opracuje lżejsze i tańsze ramię robota do zastosowań na powierzchni Księżyca, do obsługi orbity i do zastosowań w obronie ziemskiej.
Teledyne Energy Systems z Hunt Valley, Maryland, 2,8 miliona dolarów
Rozwijać będzie wodorowy system zasilania elektrycznego, aby umożliwić ogniwo paliwowe o żywotności 10 000 godzin. Teledyne przeprowadzi testowy artykuł separatora wody na parabolicznym samolocie, aby scharakteryzować wpływ różnych grawitacji.
Demonstracja zniżania i lądowania w zamkniętej pętli
Platformy suborbitalne mogą umożliwić testowanie zintegrowanych technologii precyzyjnego lądowania i unikania zagrożeń, wykorzystując trajektorie księżyca podczas zniżania i lądowania. Obecne inwestycje NASA w precyzyjne lądowanie i unikanie zagrożeń przyniosą korzyści z analizy danych lotu uzyskanych podczas testów i misji w odpowiednich środowiskach, w tym doświadczanych podczas lotów suborbitalnych.
Masten, 10 milionów dolarów

Masten zademonstruje możliwości testowania precyzyjnego lądowania i unikania zagrożeń na odpowiednich trajektoriach księżycowych. Masten dopracuje swój pojazd Xogdor, aby zapewnić naukowcom z rządu, środowiska akademickiego i przemysłu nową platformę do testowania technologii kosmicznych.
Opis zdjęcia głównego: NASA i przemysł opracowały i przetestowały liczne technologie umożliwiające długoterminowe zarządzanie cieczami kriogenicznymi, co jest niezbędne do ustanowienia trwałej obecności na Księżycu i pomocy załogowym misjom na Marsa. Na przykład w tym kriogenicznym zbiorniku testowym o średnicy 13 stóp dokonano oceny technologii pod kątem zmniejszenia strat paliwa w wyniku parowania lub „odparowania”. Wdrażanie podobnych technologii w misjach operacyjnych wymaga dalszego rozwoju tych technologii poprzez demonstracje w kosmosie. Źródło: NASA
Autor artykułu: Roman Makowiak / SSEProject.eu
(RM, NASA)
Prezentacja aktualizacji projektu Starship – tankowanie statku kosmicznego / przenoszenie paliwa z jednego statku do drugiego na orbicie Źródło: SpaceX

Źródło: Astrobotic Technology / Lądownik księżycowy Peregrine

Źródło: SSL/Maxar / Nowe lżejsze ramię robotyczne dla misji eksploracyjnych w przestrzeni kosmicznej i na powierzchni Księżyca

Źródło: Masten / Testy systemów precyzyjnego lądowania

https://kosmonauta.net/2020/10/konkurs- ... e-artemis/

[Paweł Baran]

Nokia na Księżycu. Finowie na zlecenie NASA postawią pozaplanetarną sieć 4G
2020-10-17. Szymon Radzewicz
Nokia oficjalnie została jednym z sojuszników NASA we wspólnej misji kolonizacji Księżyca. Finowie mają postawić na Srebrnym Globie sieć 4G zapewniającą stałą, nieprzerwaną łączność bezprzewodową.
Chociaż większość z nas wciąż kojarzy Nokię z telefonami komórkowymi, współcześnie największą siłą fińskiego przedsiębiorstwa jest budowa nowoczesnych infrastruktur bezprzewodowych, opartych o standardy 4G oraz 5G. Nokia to aktualnie trzeci największy producent podzespołów dla komórkowych sieci bezprzewodowych i właśnie doświadczenie w tym obszarze zabierze fińską firmę prosto na Księżyc.
NASA łączy siły z Nokią. Finowie postawią sieć 4G na Księżycu.
NASA właśnie zatwierdziło nową serię kontraktów, opiewającą na 370 milionów dolarów. Umowy mają przybliżać kosmiczną agencję do kolonizacji Księżyca i zamiany naturalnego satelity Ziemi w stację pośrednią podczas podróży na Marsa. Większość ze środków NASA zdobyły podmioty takie jak SpaceX, ale na liście płac amerykańskiej organizacji znalazła się również fińska Nokia.
Zadaniem Nokii będzie zbudowanie na Księżycu wydolnej, stabilnej oraz samodzielnej infrastruktury 4G. Za jej pomocą mają się porozumiewać nie tylko indywidualni astronauci, ale również inteligentne moduły habitatów, łazików oraz lądowników księżycowych.
Warto zauważyć, że to nie pierwszy raz, gdy Nokia bierze na celownik Srebrny Glob. Fińskie przedsiębiorstwo już lata temu weszło w strategiczny sojusz z T-Mobile oraz Vadafone, zakładający budowę sieci 4G na Księżycu przy pomocy nadajników zainstalowanych w lądownikach kosmicznych. Ambitny plan miał się urzeczywistnić w 2018 r., ale księżycowa ekspansja została opóźniona o kilka lat.
Dlaczego 4G, skoro świat żyje nowszym 5G?
Ciekawym wątkiem jest wybór standardu 4G przez NASA, gdy nowoczesna ziemska infrastruktura jest rozbudowywana o kolejne stacje 5G. Amerykańska agencja kosmiczna zapewne zdecydowała się na starszą technologię, ponieważ ta cechuje się większym zasięgiem jednostkowym. Nokia będzie w stanie pokryć większy teren naturalnego satelity, przy pomocy mniejszej liczby stacji bazowych czy lądowników.
Oczywiście to tylko pierwsza faza usieciowienia Księżyca. W nieco odleglejszej przyszłości pozaziemskie habitaty zapewne otrzymają dostęp do sieci 5G, która idealnie nadaje się do obsługi wielu jednostek w tym samym czasie, przy minimalnym opóźnieniu. Swoją drogą ciekawe, do kogo będzie należał pierwszy firmowy, komercyjny, darmowy hotspot WiFi na Księżycu. Starbucks czy McDonalds?
Nokia Campus w Finlandii
https://spidersweb.pl/2020/10/nokia-na- ... ec-4g.html

[Paweł Baran]

Na niebie nad północnymi Chinami pojawiły się trzy słońca
Autor: admin (2020-10-17)
Mieszkańcy chińskiego miasta Mohe byli zdumieni, widząc nagle aż trzy słońca na niebie w tym samym czasie.
Pokaz optyczny trwał aż przez trzy godziny. Widzieli to mieszkańcy miasta Mohe, najbardziej wysuniętego na północ miasta państwa środka. Spektakl ten jest powodowany przez naturalne zjawisko i zdaniem ekspertów w Chinach zdarza się rzadko.
Wokół Słońca widać wyraźnie nie tylko słońca poboczne, ale i halo. Pojawia się ono wtedy gdy w atmosferze jest odpowiednio dużo kryształków lodu, działających jak miniaturowe pryzmaty reagujące na silne źródło światła. Najczęściej jest nim Słońce, ale bywa, że wywołuje je Księżyc, a nawet lampy uliczne.
Rzekome zapasowe słońca to zjawisko znane jako parhelion, albo słońce poboczne. Takie odbicia pojawiają się zawsze na łuku halo słonecznego i czasami może być ich więcej niż dwa. Takie obserwacje są typowe dla obszarów polarnych, gdzie jest odpowiednio dużo diamentowego pyłu lodowego, który wyciągany na wysokie wysokości może działać jak gigantyczny pryzmat.
Źródło: Kadr z Youtube
https://zmianynaziemi.pl/wiadomosc/na-n ... rzy-slonca

[Paweł Baran]

Wyobrażone życie – konkurs!
2020-10-17. Redakcja
Odpowiedz na pytanie konkursowe i wygraj egzemplarz książki – Wyobrażone życie!
Wyobraź sobie miejsce, w którym Słońce widnieje bezustannie na horyzoncie, a nie wędruje po niebie. Otacza Cię pustynia, a w oddali widzisz góry lodowe – ta dwoista planeta ma jedną połowę wiecznie gorącą, a drugą wiecznie zimną. A może wolisz znaleźć się w świecie, w którym chłoniesz ciepłe promienie słońca, słuchasz szumu fal rozbijających się o piaszczystą plażę, a w oddali na niebie zatacza kręgi jeden z latających smoków? Zastanawiałeś się kiedyś, czy gdzieś we wszechświecie istnieją takie miejsca? Jak one mogą wyglądać? Jakie są tam życiowe warunki? Czy jesteśmy jedynymi istotami myślącymi w galaktyce?
Dzięki tej książce odkryjesz zachwycające i nieoczekiwane zjawiska na egzoplanetach oraz dowiesz się gdzie i jakie rodzaje życia mogą się rozwijać. Każdy rozdział przedstawia inny wyobrażony świat, a w krótkich narracyjnych szkicach, autorzy starają się odpowiedzieć na pytania – jak takie miejsca mogłyby powstać, jak człowiek mógłby doświadczać panującego tam środowiska, jak wyglądałoby znajdujące się tam życie i cywilizacja techniczna. Pamiętaj, że dla każdego wyobrażonego świata zgodnego z prawami fizyki istnieje spore prawdopodobieństwo, że występuje on gdzieś w galaktyce. Gwarantujemy – będziesz wciąż zaskakiwany nowymi niespodziankami!
Aby wziąć udział w konkursie wystarczy odpowiedzieć na pytanie – Jak Twoim zdaniem mogłoby wyglądać życie na planecie całkowicie pokrytej lodem? Odpowiedzi można udzielać na naszym fanpage’u na Facebook’u pod postem konkursowym. Nagrodzimy najbardziej kreatywne odpowiedzi. Konkurs trwa do 21.10.2020r. Zwycięzców ogłosimy na naszym fanpage’u do 3 listopada br.
https://kosmonauta.net/2020/10/wyobrazo ... e-konkurs/

[Paweł Baran]

Nagroda Specjalna PTF dla prof. Andrzeja Kajetana Wróblewskiego
2020-10-17.
Prof. Andrzej Kajetan Wróblewski otrzymał Nagrodę Specjalną Polskiego Towarzystwa Fizycznego (PTF). Nastąpiło to podczas nadzwyczajnego 46. Zjazdu Fizyków Polskich z okazji 100-lecia istnienia PTF. Profesor był w latach 1959–1965 redaktorem naczelnym czasopisma „Urania”.
Od 16 do 18 października 2020 r. odbywa się 46. Nadzwyczajny Zjazd Fizyków Polskich zorganizowany przez Polskie Towarzystwo Fizyczne (PTF) z okazji 100-lecia tej organizacji. W początkowej części wręczono m.in. nagrody PTF – w tym jedną, która może szczególnie zainteresować naszych Czytelników, gdyż jej laureat był kiedyś redaktorem „Uranii”.
Chodzi o prof. Andrzeja Kajetana Wróblewskiego. Otrzymał nagrodę „za wybitne osiągnięcia w popularyzacji fizyki, autorstwo wielu przełomowych publikacji o historii fizyki, odkrywających i popularyzujących polskie wątki w tej historii”.
Prof. Andrzej Kajetan Wróblewski znany jest przede wszystkim jako fizyk, ale ma także związki z astronomią. Od 1954 roku jest członkiem Polskiego Towarzystwa Astronomicznego (PTA), a w latach 1959–1965 prowadził czasopismo „Urania” poświęcone popularyzacji astronomii. Specjalnością naukową Pana Profesora są fizyka cząstek elementarnych oraz historia fizyki. Jest także autorem kilku książek, z których polecamy w szczególności tytuły takie jak „Uczeni w anegdocie” czy „Historia fizyki – od czasów najdawniejszych do współczesności”.
Drugim tegorocznym laureatem Nagrody Specjalnej PTF został prof. Wojciech Nawrocik.

PTF przyznało w tym roku też nagrody naukowe oraz za popularyzację fizyki. Laureatem Nagrody Naukowej im. Wojciecha Rubinowicza został prof. Dariusz Kaczorowski, nagrodę za rozprawę doktorską otrzymał Krzysztof Ptaszyński (Wrocław), nagrodzono prace magisterskie (Michał Barej – Kraków, wyróżnienia: Maksymilian Środa – Wrocław, Aleksander Rodek – Warszawa. Nagrodę PTF za Popularyzację Fizyki otrzymali Henryk Drozdowski (Poznań) oraz za artykuł popularnonaukowy Dariusz Aksamit (Warszawa). Nagrodzono także nauczycieli fizyki – I: Sławomir Miernicki (Siedlce), II: Anna Bukiewicz-Szul (Toruń), III: Sławomir Jemielity (Warszawa), III: Anna Banasik (Bytom), wyróżnienie Justyna Bartol-Baszczyńska (Gołańcza/Rogoźno), wyróżnienie: Piotr Marynowski (Nadroże k/Rypina).
Więcej informacji:
• Nadzwyczajny Zjazd Fizyków Polskich – Dzień 1 (nagranie na YouTube, ogłoszenie nagrody w momencie 1:03:10)
• Witryna 46. Nadzwyczajnego Zjazdu Fizyków Polskich
• Polskie Towarzystwo Fizyczne
• Prof. Andrzej Kajetan Wróblewski – strona w Wikipedii
• Rozmowa o „Uranii” z prof. Wróblewskim w „Astronarium” nr 43
• Prof. Andrzej Kajetan Wróblewski o „Uranii” w „Astronomii niepodległej”

Źródło: PTF
Autor: Krzysztof Czart

Zdjęcie:
Ogłoszenie Nagrody Specjalnej PTF dla prof. Andrzeja Kajetana Wróblewskiego. Laudację na cześć laureata wygłasza Stefan Pokorski, były prezes PTF.. Na ekranie zdjęcie prof. Andrzeja Kajetana Wróblewskiego. Laureat nie mógł odebrać nagrody osobiście ze względów zdrowotnych. Źródło: PTF.
https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/na ... blewskiego

[Paweł Baran]

Chiny wysyłają satelitę obserwacyjnego Gaofen 13
2020-10-17.
Chińska rakieta Długi Marsz 3B wysłała na orbitę satelitę teledetekcyjnego Gaofen 13.
Start został przeprowadzony 11 października z kosmodromu Xichang. Rakieta wystartowała o 18:57 czasu polskiego i jej lot przebiegł pomyślnie.
Niewiele wiadomo o przeznaczeniu ładunku. W oficjalnych komunikatach mowa o satelicie obserwacji optycznej, działającym na wysokiej orbicie okołoziemskiej. Istnieją podejrzenia, że jest to poprawiona wersja satelity Gaofen 4 wysłanego w 2015 r.
Statek oprócz zastosowań cywilnych w rolnictwie, miernictwie, leśnictwie czy planowaniu kryzysowym, może także być wykorzystany w celach wojskowych. Satelita najprawdopodobniej będzie działał z orbity geostacjonarnej, a jego optyka będzie w stanie rejestrować obrazy naszej planety z rozdzielczością 15 m/px.
Start Gaofen 13 był 71. udanym startem rakiety orbitalnej na świecie w 2020 r. Chiny wykonały do tej pory 30 takich prób (z czego 4 były nieudane), co czyni ich do tej pory liderem w liczbie startów.

Opracował: Rafał Grabiański
Na podstawie: NSF

Więcej informacji:
• informacja o starcie na portalu NASASpaceflight.com
• informacja prasowa agencji Xinhua


Na zdjęciu: Rakieta Długi Marsz 3B startująca z satelitą Gaofen 13. Źródło: Guo Wenbin/Xinhua.
https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/ch ... -gaofen-13

[Paweł Baran]

Nowa toaleta i wiele eksperymentów wysłanych na stację ISS w statku Cygnus
2020-10-17.
5 października do Międzynarodowej Stacji Kosmicznej dotarł statek towarowy Cygnus NG-14 firmy Northrop Grumman. Został wysłany na orbitę 2 października przez rakietę Antares.
Wśród ważącego kilka ton towaru dostarczonego do ISS znalazło się: 850 kg zaopatrzenia dla załogi, 1217 kg eksperymentów naukowych, 151 kg sprzętu do wykonywania spacerów kosmicznych, 1230 kg sprzętu konserwacyjnego, 71 kg elektroniki.
W wysłanym sprzęcie na uwagę zasługuje nowa toaleta Uniwersal Waste Management System. Ma ona poprawić ogólny komfort i łatwość użycia, jest 65% mniejsza i 40% lżejsza od obecnie używanego urządzenia. Toaleta jest lepiej połączona z systemami odzyskiwania wody stacji, przez co pozwala na jej lepszy odzysk. System jest też na tyle uniwersalny, że może być połączony w statku Orion ze zwykłymi systemami usuwającymi mocz ze statku, jak również z bardziej zaawansowanymi systemami odzyskiwania dostępnymi na ISS.
UMWS ma pomóc astronautom, umożliwić zwiększenie załogi stacji i przygotować agencję NASA do przyszłych dalekich misji na Księżyc, a w przyszłości także w kierunku Marsa.
Na stację wysłano też demonstrator nowego systemu odzyskiwania wody. Eksperyment Ammonia Electrooxidation ma na celu sprawdzenie procesu utleniania amoniaku w warunkach mikrograwitacji, w wyniku którego powstaje woda pitna.
Astronauci dostali też dzięki statkowi Cygnus nowy zestaw sadzonek warzywnych. W ramach kolejnego eksperymentu Plant Habitat-02 rozpocznie się na stacji hodowla rzodkiewek.
Jak zwykle nie zabrakło nowych eksperymentów medycznych. Na orbitę trafiły leki bazujące na mRNA, które mogą być używane do leczenia białaczki. W normalnej grawitacji leki te są onkoselektywne tzn. są w stanie rozróżniać zdrowe komórki od zmian nowotworowych. Badacze uważają, że jeżeli podobną cechę wykaże się w nieważkości, to lekarstwa te są dobrymi kandydatami do efektywniejszych terapii.
ISS National Lab i magazyn Times wraz ze studiem Felix and Paul Studios wysłał w 2018 r. na stację kamerę 360 do dokumentowania pracy załogi. Astronauci używali jej do rejestracji wykonywanych czynności przez kilka godzin każdego tygodnia. Na podstawie zgromadzonego materiału ma powstać specjalna seria dokumentalna. Teraz w statku Cygnus wysłano dodatkową kamerę, która zostanie umieszczona na zewnątrz, na ramieniu Canadarm2, aby dokumentować wykonywane spacery kosmiczne.

Podsumowanie
Był to trzeci lot rakiety Antares 230+ w ramach 3. misji kontraktu CRS 2 na komercyjną dostawę towaru na stację. Obecnie kontrakty CRS realizuje dla NASA statek Dragon firmy SpaceX i właśnie Cygnus. W tym roku zadebiutuje odnowiona wersja Dragona – Dragon 2, a w 2021 r. dołączy do nich miniwahadłowiec Dream Chaser firmy Sierra Nevada.

Na podstawie: NASA
Opracował: Rafał Grabiański

Więcej informacji:
• informacja prasowa NASA o udanym starcie


Na zdjęciu: Start rakiety Antares 230+ ze statkiem Cygnus NG-14. Źródło: NASA Wallops/Patrick Black.
https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/no ... tku-cygnus

[Paweł Baran]

Betelgeza jest mniejsza i bliższa niż początkowo sądzono
2020-10-17.
Według nowego badania przeprowadzonego przez międzynarodowy zespół naukowców, może upłynąć kolejne 100 000 lat, zanim czerwony olbrzym – Betelgeza – zginie w ognistej eksplozji.
Nowe badanie, przeprowadzone przez dr Meridith Joyce z Australian National University (ANU), nie tylko daje Betelgezie nowe życie, ale pokazuje, że jest ona mniejsza i znajduje się bliżej Ziemi, niż wcześniej sądzono.

Dr Joyce mówi, że nadolbrzym – który jest częścią konstelacji Oriona – od dawna fascynuje naukowców. Ale ostatnio zachowuje się dziwnie.

"Zwykle jest to jedna z najjaśniejszych gwiazd na niebie, ale od końca 2019 roku zaobserwowaliśmy dwa spadki jasności Betelgezy. Wywołało to spekulacje, że zaraz może ona wybuchnąć. Ale nasze badanie proponuje inne wyjaśnienie. Wiemy, że w pierwsze zdarzenie pociemnienia zaangażowany był obłok pyłu. Okazało się, że drugie, mniejsze zdarzenie, było wywołane prawdopodobnie pulsacjami gwiazdy" – powiedziała dr Joyce.

Naukowcom udało się wykorzystać modelowanie hydrodynamiczne i sejsmiczne, aby uzyskać więcej informacji o fizyce napędzającej te pulsacje – i uzyskać jaśniejszy obraz tego, w jakiej fazie życia znajduje się Betelgeza.

Według współautorka pracy, dr. Shing-Chi Leunga z University of Tokyo, analiza potwierdziła, że fale dźwiękowe były przyczyną pulsacji gwiazdy.

"W tej chwili gwiazda spala hel w swoim jądrze, co oznacza, że nie jest bliska wybuchu. Być może spoglądamy na nią 100 000 lat przed wybuchem" – powiedziała dr Joyce.

Inny współautor, dr László Molnár z Konkoly Observatory w Budapeszcie twierdzi, że badanie pokazało również, jak duża jest Betelgeza i jak daleko od Ziemi się znajduje.

"Rzeczywisty rozmiar Betelgezy był nieco tajemniczy – wcześniejsze badania sugerowały, że może być większa niż orbita Jowisza. Nasze wyniki mówią, że Betelgeza rozciąga się tylko na ⅔ tej wielkości, przy promieniu 750 większym niż promień Słońca" – mówi dr Molnár. I dodaje: "Kiedy już mieliśmy fizyczny rozmiar gwiazdy, byliśmy w stanie określić jej odległość od Ziemi. Nasze wyniki pokazują, że jest to zaledwie 530 lat świetlnych od nas – 25% bliżej niż wcześniej sądzono."

Dobra wiadomość jest taka, że Betelgeza jest nadal zbyt daleko od Ziemi, aby ewentualna eksplozja miała tu znaczący wpływ.

"To wciąż naprawdę ważna sprawa, kiedy Betelgeza wybuchnie jako supernowa. I to jest nasz najbliższy kandydat. Daje nam to rzadką okazję do zbadania, co dzieje się z gwiazdami takimi jak ta, zanim wybuchną" – powiedziała dr Joyce.

Opracowanie:
Agnieszka Nowak

Źródło:
Australian National University

Urania
https://agnieszkaveganowak.blogspot.com ... a-niz.html

[Paweł Baran]

Astronarium nr 106 o polskich rakietach
2020-10-17.
W niedzielę 18 października nastąpi ogólnopolska premiera odcinka Astronarium nr 106, który będzie poświęcony polskim rakietom. Historia i współczesność polskich rakiet. Czy przekroczą umowną granicę kosmosu?
Nie wszyscy wiedzą, iż Polska miała kiedyś swój program rakietowy, rozwijając kolejne modele, z których najbardziej znana jest seria rakiet Meteor, przeznaczonych do badań atmosfery. Rakiety Meteor najprawdopodobniej przekroczyły pułap 100 km, czyli umowną granicę przestrzeni kosmicznej, zwaną linią Kármána. Niestety projekt został zamknięty w latach 70-tych i przez wiele lat nie było polskich rakiet kosmicznych.
Później polskie starania rakietowe zaczęły się odradzać, najpierw w formie modelarstwa rakietowego, a od jakiegoś czasu prowadzone są projekty nowych polskich rakiet przez Instytut Lotnictwa w ramach Sieci badawczej Łukasiewicz (rakieta Bursztyn) i prywatną firmę SpaceForest (rakieta Perun). Ich celem są loty na wysokość powyżej 100 km i wynoszenie ładunków suborbitalnych.
Producentami programu są Polskie Towarzystwo Astronomiczne (PTA) oraz Telewizja Polska (TVP), a partnerem medialnym czasopismo i portal "Urania – Postępy Astronomii". Dofinansowanie produkcji zapewnia Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Więcej informacji:
• Witryna internetowa „Astronarium”
• „Astronarium” na Facebooku
• "Astronarium" na Instagramie
• „Astronarium” na Twitterze
• Odcinki „Astronarium” na YouTube
• Kosmiczne parasole Uranii i Astronarium
• Oficjalny gadżet z logo programu: czapka z latarką
• Ściereczka z mikrofibry z logo Astronarium
• Podkładka pod mysz z logo Astronarium

Autor: Krzysztof Czart
Astronarium #106 - zwiastun
https://www.youtube.com/watch?v=JCMdc43 ... e=emb_logo

[Paweł Baran]

Elon Musk: Słońce może zasilić całą cywilizację. Zbudujemy sferę Dysona
2020-10-17.
Szef Tesli i SpaceX ma bardzo ambitne cele, które nie są tylko związane z naszą planetą. Buduje najpotężniejszą rakietę w historii i jednocześnie chce dać światu nowe technologie pozyskiwania energii ze źródeł odnawialnych.
Elon Musk powiedział, że powinniśmy bardziej docenić naszą dzienną gwiazdę, bo jest ona wolnym reaktorem termojądrowym, z którego możemy czerpać praktycznie nieograniczoną ilość energii. Słońce bez problemu może zaspokoić potrzeby energetyczne całej ludzkości, a nawet dziesiątek takich cywilizacji, ponieważ w każdej sekundzie przemienia 4 miliony ton swojej materii w czystą energię.
Możemy ją pozyskiwać na wiele sposobów, ale obecnie najbardziej powinniśmy inwestować w technologie, które wykorzystują do wytwarzania energii elektrycznej promienie słoneczne. Miliarder ma tu na myśli farmy solarne i elektrownie solarne. Mają one obecnie o wiele wyższą wydajność i niższą cenę niż jeszcze kilka lat temu.
Wyobrażacie sobie, że gdyby na obszarze Polski udało się przetworzyć całą energię słoneczną docierającą do powietrzni ziemi, to mielibyśmy do dyspozycji 300 razy więcej energii elektrycznej, niż produkowana jest we wszystkich elektrowniach na świecie. Teraz wystarczy uświadomić sobie, jak mała jest Polska w skali całej planety, a trzeba pamiętać, że do Ziemi dociera tylko garstka promieni słonecznych.
Elon Musk powiedział, że przyszłością rozwoju energetyki dla pojedynczych ludzi będą panele solarne, a dla dużych skupisk ludzkich sztuczne słońca. Reaktory termojądrowe pozwolą nam zbudować małe gwiazdy na powierzchni Ziemi i czerpać z nich niebotyczne ilości energii. Jednak miliarder podkreślił, że nigdy nie będą one lepszym rozwiązaniem, niż wykorzystanie samego Słońca.
Dlaczego? Ponieważ do reaktorów fuzyjnych trzeba będzie dokładać energię, tymczasem w przypadku Słońca jest inaczej, jest to też o wiele bezpieczniejsze rozwiązanie, bo wodór/woda na Ziemi może się kiedyś skończyć, a Słońce będzie jeszcze istniało miliardy lat. Szef SpaceX i Tesli proponuje więc zacząć planować budowę sfery Dysona, czyli ogromnej konstrukcji, która całkowicie otaczałaby gwiazdę, umożliwiając wykorzystanie prawie całej energii wypromieniowywanej przez gwiazdę na użytek naszej cywilizacji.
Na początek mogą to być jakieś większe instalacje fotowoltaiczne, a później coraz to większe megastruktury. Wszystko wedle potrzeb ludzkości. Musk niebawem będzie miał do dyspozycji najpotężniejszą rakietę w historii, którą będzie można wykorzystać do budowy pierwszych struktur kosmicznych na potrzeby powstania sfery Dysona oraz wydobywania surowców z planetoid.
Źródło: GeekWeek.pl/Elon Musk/Twitter / Fot. Darren Ryding/Pexels
https://www.geekweek.pl/news/2020-10-17 ... re-dysona/

[Paweł Baran]

Elon Musk ogłasza rozpoczęcie kolonizacji Czerwonej Planety już za 4 lata
2020-10-18.
Miliarder wziął wczoraj udział w wideokonferencji zorganizowanej przez towarzystwo Mars Society. Szef SpaceX opowiadał tam o swojej firmie i najbliższych planach dotyczących eksploracji kosmosu.
Elon Musk potwierdził swoje wcześniejsze słowa o tym, że jego firma rozpocznie kolonizację Czerwonej Planety już w 2025 roku. Jego plany możemy traktować poważnie, ponieważ już w przyszłym roku ma być gotowy do akcji najpotężniejszy w historii ludzkości system transportu kosmicznego. Mowa tutaj o statku Starship i rakiecie SuperHeavy.
Szef SpaceX wybrał rok 2025 nie przypadkowo. Mars wówczas znajdzie się najbliższej Ziemi na swojej orbicie okrążającej Słońce. Takie dogodne warunki powinny pozwolić skrócić podróż na tę tajemniczą planetę i obniżyć koszty tej historycznej. Musk planuje wylądować na Marsie rok po pierwszym w XXI wieku lądowaniu ludzi na Księżycu.
NASA chce w 2024 roku wysłać tam pierwsze kobiety. Według planu, mają one jako pierwsze wyjść na powierzchnię Srebrnego Globu i rozpocząć jego eksploatację. Wciąż nie wiadomo, z jakiego pojazdu wyjdą one na powierzchnię, czy będzie to pojazd NASA czy jednak którejś z prywatnych firm, SpaceX czy Blue Origin, ale pewne jest, że nastąpi do w ciągu najbliższych 3 lat.
Wracając do Marsa. Prawdopodobnie pierwsza misja SpaceX na Marsa będzie tylko rozpoznawczą. Eksperci uważają, że polecą tam roboty, a astronauci dopiero kilka lat później. NASA ma już wyznaczone miejsca, w których znajduje się lód wodny, dzięki któremu będzie można przetrwać na powierzchni tej niegościnnej planety. Lód będzie można zmienić w wodę, a z niej pozyskać tlen dla astronautów i wodór do zasilenia pojazdów i rakiet.
Co ciekawe, pierwsze marsjańskie kolonie mogą zacząć powstawać już w przyszłej dekadzie. W ich budowie wielką rolę mogą odegrać Polacy. Projekty takich obiektów od polskich inżynierów robią prawdziwą furorę na świecie. Na wczorajszej konferencji towarzystwa Mars Society pojawili się Polacy z InnSpace, którzy przygotowali kilka takich koncepcji. Zdobyły one wiele prestiżowych nagród i mają szansę na realizację w rzeczywistości.
Źródło: GeekWeek.pl/Mars Society / Fot. Twitter
Elon Musk - 2020 Mars Society Virtual Convention
https://www.youtube.com/watch?time_cont ... e=emb_logo
https://www.geekweek.pl/news/2020-10-18 ... za-4-lata/

[Paweł Baran]

W kosmicznym obiektywie: To co daleko i to co blisko
2020-10-18. Anna Wizerkaniuk
Zdjęcia wykonane przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a nie przestają zachwycać. Tym razem uwagę przykuwa galaktyka spiralna NGC 4907 znajdująca się w gwiazdozbiorze Warkocz Bereniki. Wyraźne, spiralne ramiona i poprzeczka w centralnej części galaktyki są widoczne w pełnej okazałości, dzięki orientacji tego obiektu w przestrzeni. Wokół NGC 4907 można dostrzec wiele innych galaktyk, które, tak samo jak ta na pierwszym planie, tworzą Gromadę Coma, zwaną także Gromadą Warkocza Bereniki.
Tuż pod galaktyką NGC 4907 jasno świeci gwiazda, która jest częścią Drogi Mlecznej. Przez to, że znajduje się ona w odległości 2,5 tysiąca lat świetlnych od Ziemi, czyli około 100 tysięcy razy bliżej niż galaktyka, wydaje się być dużo jaśniejsza od obiektu zawierającego w sobie miliony innych gwiazd.
Źródła: HUbble Space Telescope: Seeing Near and Far

Zdjęcie w tle: ESA/Hubble & NASA, M. Gregg

ESA/Hubble & NASA, M. Gregg

https://news.astronet.pl/index.php/2020 ... co-blisko/

[Paweł Baran]

ZAPROSZENIE NA SPOTKANIE

Wyślij swoje dzieci w kosmos razem z Astrohunters po złoto jak przywiozą to może dostaniesz. A jak nie to na chwilę będziesz miał złoty spokój

[Paweł Baran]

Szef ESA Space Safety: "Mamy setki ostrzeżeń kolizyjnych dziennie" [Space24 TV]
2020-10-18.
Ponad dziesięć lat temu Europejska Agencja Kosmiczna stworzyła program Space Situational Awareness, a jego głównym celem było wprowadzenie technologii potrzebnej do monitorowania kosmicznych śmieci, pogody kosmicznej i niebezpiecznych asteroid. Od zeszłego roku wdraża program Space Safety, który idzie o krok dalej - wskazał w rozmowie ze Space24.pl dyrektor tej wyspecjalizowanej inicjatywy ESA, Holger Krag. Przy okazji swojej wizyty w Polsce pod koniec września br., szef programu Space Safety podkreślił rolę, jaką rodzimy przemysł kosmiczny może odegrać w realizacji nowych zamierzeń i jaką wartość dodaną oferuje sama inicjatywa w każdym z wymiarów swojej specjalizacji.
"Operatorzy obiektów kosmicznych ESA otrzymują dziennie setki ostrzeżeń - to staje się niemożliwe do przetworzenia, dlatego potrzebujemy produktów, które pomogą nam zarządzać tak ogromną ilością danych i koordynować wysiłki we właściwy sposób" - podkreślił Holger Krag, dyrektor programowy ESA Space Safety (wcześniej w roli kierownika biura ds. śmieci kosmicznych w ośrodku ESOC w Darmstadt). Odniósł się w ten sposób do wyzwań, jakie piętrzą się w konkretnym obszarze unikania kolizji pomiędzy sztucznymi obiektami na orbicie wokółziemskiej. Zagrożenie to narasta, a jego tempo zwielokrotni się w miarę rozbudowy mega- i superkonstelacji satelitarnych.
W obszarze Space Debris zobaczymy konkretne produkty, które pomogą zarządzać ruchem na orbicie. [...] Operator kosmiczny będzie wyposażony w rozwiązania, które zapewniają automatyczne reagowanie i zapobieganie kolizjom poprzez koordynację z innymi obiektami. Nie potrzeba wówczas angażować zespołu ekspertów, którzy czuwają przez całą dobę, aby obserwować ostrzeżenia o kolizjach - a jest ich bardzo wiele.
Holger Krag, szef programu ESA Space Safety

W szerszym kontekście całego przedmiotu zainteresowania ESA Space Safety, rozmówca Space24.pl podkreślił zmianę, jaka zaszła względem wcześniej realizowanego programu-prekursora, Space Situational Awareness. "Nie tylko monitorujemy, ale także zapobiegamy ryzyku" - zadeklarował, odnosząc się do rozszerzenia bazowego obszaru programowego o realizację wypraw kosmicznych. "Misja ADRIOS będzie pierwszą w historii, która usunie zalegający kosmiczny odpad" - wyszczególnił Holger Krag. "Jesteśmy przekonani, że w przyszłości będziemy musieli systematycznie dokonywać tego typu deorbitacji. A te mogą być opłacane przez klientów przemysłowych - więc istnieje rynek dla takich usług" - dodał.
Na tym tle, szef ESA Space Safety podkreślił rolę Polski i jej potencjału przemysłowo-badawczego, jaki będzie mógł zostać zaangażowany w wykonanie programu i jego konkretnych założeń. "Polska posiada duży dorobek w budowaniu mechaniki - na przykład ramion robotycznych - i jest to ważne, ponieważ nie zawsze chcemy usuwać szczątki, ale na ostatnim etapie możemy również chcieć naprawić lub zatankować niesprawny obiekt kosmiczny, a to wymaga odpowiednich manipulatorów" - zaznaczył.
[Polska] przeznaczyła istotny wkład na ADRIOS - w dostarczenie i zastosowanie usługi na orbicie, tak aby w przyszłości mogła funkcjonować poza ESA. I dzięki takiemu wkładowi Polska będzie mogła zaangażować w to swoje firmy.
Holger Krag, szef programu ESA Space Safety

Szef ESA Space Safety: "Mamy setki ostrzeżeń kolizyjnych dziennie" [Space24 TV]
https://www.youtube.com/watch?v=b6ft1iZ ... e=emb_logo
https://www.space24.pl/szef-esa-space-s ... space24-tv

[Paweł Baran]

Już we wtorek 330 mln km od Ziemi dojdzie do bardzo ryzykownego manewru sondy kosmicznej OSIRIS-REx
2020-10-18. Radek Kosarzycki
Krążąca od niemal dwóch lat wokół planetoidy Bennu sonda o rozmiarach dużego vana już we wtorek spróbuje pobrać z jej powierzchni trochę pyłu, który następnie zostanie wysłany w kierunku Ziemi. Manewr pobrania regolitu jest jednak obarczony sporym ryzykiem.
OSIRIS-REx to pierwsza amerykańska sonda, która podejmie się próby pobrania próbki gruntu z powierzchni jakiejkolwiek planetoidy. Nic więc zatem dziwnego, że inżynierowie długo się przygotowywali do tego manewru.
Sonda OSIRIS-REx
Sonda dotarła do 500-metrowej planetoidy w grudniu 2018 roku i od tego czasu dokładnie bada jej powierzchnię. Po sfotografowaniu i przeanalizowaniu całej powierzchni planetoidy w sierpniu 2019 r. naukowcy wybrali cztery miejsca, z których mogliby ewentualnie pobrać odrobinę pyłu. Otrzymały one nazwy: Nightingale, Kingfisher, Osprey oraz Sandpiper.
Po kolejnych kilku miesiącach dokładniejszych obserwacji, w grudniu 2019 r. podjęto decyzję, że próbka zostanie pobrana z punktu Nightingale. Choć samo miejsce jest niezwykle interesujące to jednak pobranie materii z niego będzie nie lada wyczynem.
Powierzchnia planetoidy Bennu, wbrew pierwotnym przypuszczeniom usiana jest licznymi masywnymi głazami. Także w bezpośrednim otoczeniu Nightingale znajduje się kilka wzniesień wielkości dużych domów. Mimo to inżynierowie wybrali właśnie to miejsce, bowiem jest tam także sporo drobnego pyłu, którego na powierzchni planetoidy zbyt wiele nie ma. Dlatego też po długich rozważaniach podjęto decyzję o wyborze Nightingale, gdzie sonda będzie musiała się opuścić poniżej szczytów otaczających ją skał.
Ryzykowny kontakt
Sonda OSIRIS-REx wyposażona jest w specjalny 3,5-metrowy wysięgnik (Touch-and-go Sample Acquisition Mechanism, TAGSAM), na końcu którego znajduje się zasobnik ze sprężonym azotem. Gdy wysięgnik dotknie powierzchni planetoidy na ok. 10 sekund, wystrzeli w jej kierunku strumień azotu, który będzie miał za zadanie wzbić odrobinę materii nad powierzchnię planetoidy, skąd sonda – niczym odkurzacz - spróbuje pobrać min. 60 g, maks. 2000g regolitu z powierzchni planetoidy.
Tuż po wykonaniu tego manewru, sonda odpali silniki, które pozwolą jej szybko wrócić na odpowiednią odległość od Bennu. Tam wykonując odpowiednie obroty sonda oszacuje czy udało jej się pobrać odpowiednią ilość pyłu. W przypadku gdyby za pierwszym razem się nie udało, OSIRIS-REx wyposażony jest w dwa dodatkowe zasobniki z azotem, dzięki czemu łącznie będzie można wykonać trzy próby pobrania materii z planetoidy.
Sonda OSIRIS-REx schodząc do planetoidy będzie musiała samodzielnie kontrolować swoją orientację w przestrzeni. Jeżeli podczas pobierania próbki, uderzenia wysięgnikiem o powierzchnię, sonda przechyli się bardziej niż 25 stopni od lokalnego pionu, to istnieje ryzyko, że podczas wznoszenia zahaczy o któreś z lokalnych wzniesień, dlatego napięcie w centrum kontroli misji z pewnością będzie intensywne.
Jeżeli jednak wszystko pójdzie zgodnie z planem, OSIRIS-REx wróci do fotografowania planetoidy z orbity, a dopiero w 2021 r. odleci od niej i skieruje się w stronę Ziemi. Po tym manewrze pozostanie nam tylko czekać na 24 września 2023 r. kiedy to kapsuła zawierająca materię z powierzchni planetoidy wejdzie w ziemską atmosferę i wyląduje na spadochronie na poligonie wojskowym w stanie Utah. Stamtąd próbki trafią do laboratorium ARES (NASA) oraz Centrum Analizy Próbek Pozaziemskich w Japonii.
Planetoida Bennu
Bennu to planetoida węglowa odkryta 11 września 1999 r. jako obiekt potencjalnie niebezpieczny dla Ziemi. Aktualnie naukowcy szacują, że istnieje szansa 1 do 2700, że planetoida uderzy w Ziemię między 2175 a 2199 r. Wcześniej, w 2060 r. Bennu zbliży się do Ziemi na odległość 750 000 km (dla porównania, Księżyc jest dwa razy bliżej).
W 2135 r. planetoida przeleci nieco bliżej, jakieś 300 000 km od Ziemi i także w tym wypadku ryzyko zderzenia z Ziemią jest zerowe. Niemniej jednak jeżeli podczas tego przelotu planetoida przeleci przez tzw. dziurkę od klucza o średnicy 55 km, to jej trajektoria skieruje ją bezpośrednio w stronę Ziemi, w którą będzie mogła uderzyć 30-40 lat później. Taki obiekt zatem lepiej poznać prędzej niż później.
NASA będzie relacjonowała proces pobierania próbki na swojej stronie internetowej. Link do relacji znajdzie się tutaj we wtorek.
NASA’s Asteroid Heist: The Challenges of TAG
https://www.youtube.com/watch?v=0NlZlJA ... e=emb_logo
Tour of Asteroid Bennu
https://www.youtube.com/watch?v=QunVAWA ... e=emb_logo
https://spidersweb.pl/2020/10/osirisrex ... bennu.html

[Paweł Baran]

Zeptosekunda to najkrótsza jednostka czasu, jaką kiedykolwiek zmierzono.
2020-10-18

Najkrótsza jednostka czasu to dokładnie 247 zeptosekund. Zeptosekunda to bilionowa część miliardowej części sekundy, czyli 0,000000000000000000001.

Dotychczas najmniejszymi odnotowanymi jednostkami czasu były femtosekundy, czyli milionowe części miliardowych części sekundy.

Potrzeba femtosekund, aby przerwać i uformować wiązania chemiczne. W zeptosekundach z kolei mierzy się przejście światła przez pojedynczą cząstkę wodoru (H2). Aby zmierzyć tę krótką podróż, fizyk Reinhard Dorner z Uniwersytetu Goethego w Niemczech i jego współpracownicy wykonali zdjęcia rentgenowskie przy pomocy PETRA III, akceleratora cząstek w Hamburgu.

Zeptosekunda została zmierzona za pomocą mikroskopii reakcyjnej Cold Target Recoil Ion Momentum Spectroscopy (COLTRIMS). Jest to niezwykle czuły detektor cząstek, który może rejestrować szybkie reakcje atomowe. COLTRIMS rejestruje zarówno wzorce interferencji, jak i położenie cząstek wodoru podczas oddziaływań.


Ponieważ znaliśmy przestrzenną orientację cząstki wodoru, wykorzystaliśmy interferencję dwóch fal elektronowych do precyzyjnych obliczeń, kiedy foton dotarł do pierwszego i kiedy do drugiego atomu - powiedział Sven Grundmann, jeden z autorów odkrycia.

Detekcje wykazały 247 zeptosekund, z małym marginesem błędu. Wyniki zostały szczegółowo opisane 16 października w "Science".

Najkrótszą odnotowaną jednostką czasu jest zeptosekunda /123RF/PICSEL

Źródło: INTERIA

https://nt.interia.pl/technauka/news-ze ... Id,4800502

[Paweł Baran]

Odkryto drugą oznakę możliwości istnienia życia pozaziemskiego na Wenus
Autor: admin (2020-10-18 )
Naukowcy odkryli na Wenus najprostszy aminokwas glicynę, który może wskazywać na obecność życia na tej planecie. Świadczy o tym artykuł Arijity Manny z Midnapur College w Zachodnim Bengalu, opublikowany na portalu arXiv.
Cząstka została znaleziona za pomocą Atacama Large Antenna Array. Teleskop radiowy wykrył charakterystyczną linię absorpcji glicyny o częstotliwości 261,87 GHz na średnich szerokościach geograficznych planety. Sygnał był najbardziej wyraźny w pobliżu równika; nie obserwowano go w pobliżu biegunów.
W astrofizyce, fizyce chemicznej i biofizyce metody syntezy najprostszego aminokwasu glicyny z prostych cząsteczek mają ogromne znaczenie dla ewolucji chemicznej i powstania życia. Zdaniem ekspertów, odkrycie może wskazywać na istnienie wczesnych form życia w atmosferze Wenus.
Kwestia badania atmosfery Wenus stała się szczególnie istotna po tym, jak naukowcy z Massachusetts i Cardiff ogłosili we wrześniu, że znaleźli gaz fosfinowy w chmurach planety, co również może świadczyć o obecności życia na planecie.
Źródło: NASA
Źródło:
https://arxiv.org/abs/2010.06211
https://zmianynaziemi.pl/wiadomosc/odkr ... o-na-wenus

[Paweł Baran]

Gromady gwiazd to tylko wierzchołek góry lodowej
2020-10-18.
Najbliższe i najjaśniejsze dla Ziemi gromady gwiazd, takie jak Plejady, są łatwo widoczne nieuzbrojonym okiem na nocnym niebie, gdzie widziane są jako ciasne skupiska gwiazd. Teraz zespół naukowców odkrył istnienie masywnych gwiezdnych halo, zwanych koronami, otaczających lokalne gromady gwiazd.
Gromady tworzą duże rodziny gwiazd, które mogą pozostawać razem przez większą część swojego życia. Dziś znamy około kilku tysięcy gromad gwiazd w Drodze Mlecznej, ale rozpoznajemy je tylko ze względu na ich wyraźne prezentowanie się jako bogate i ciasne grupy gwiazd. Posiadając wystarczająco dużo czasu, gwiazdy mają tendencję do opuszczania swoich kolebek i znajdowania się w otoczeniu niezliczonych nieznajomych, przez co stają się nie do odróżnienia od swoich sąsiadów i trudno zidentyfikować, skąd pochodzą. Uważa się, że nasze Słońce powstało w gromadzie gwiazd, ale już dawno pozostawiło za sobą swoje rodzeństwo.

Dzięki precyzyjnym pomiarom sondy Gaia astronomowie z Uniwersytetu Wiedeńskiego odkryli, że to, co nazywamy gromadą gwiazd, jest tylko wierzchołkiem góry lodowej ze znacznie większym i często wyraźnie wydłużonym rozkładem gwiazd.

„Nasze pomiary po raz pierwszy pokazują ogromną liczbę gwiezdnego rodzeństwa otaczającego jądra dobrze znanych gromad gwiazd. Wygląda na to, że gromady gwiazd są zamknięte w bogatych halo, ponad 10 razy większych od rozmiaru samej gromady, wykraczającym daleko poza nasze wcześniejsze przypuszczenia. Ciasne grupy gwiazd, które widzimy na nocnym niebie, są tylko częścią znacznie większej całości. Czeka nas jeszcze wiele pracy nad rewizją tego, co uważaliśmy za podstawowe cechy gromad gwiazd i próbami zrozumienia pochodzenia nowo odkrytych halo” – mówi Alena Rottensteiner, współautorka pracy.

Aby znaleźć zaginione gwiezdne rodzeństwo, zespół naukowców opracował nową metodę wykorzystywania uczenia maszynowego do śledzenia grupy gwiazd, które narodziły się razem i poruszają się wspólnie po niebie. Zespół przeanalizował 10 gromad gwiazd i zidentyfikował tysiące rodzeństwa daleko od centr zwartych gromad, ale wyraźnie należących do tej samej rodziny. Wyjaśnienie pochodzenia tego halo pozostaje niepewne, ale zespół jest przekonany, że ich odkrycia na nowo zdefiniują gromady gwiazd i pomogą nam zrozumieć ich historię i ewolucję w czasie kosmicznym.

„Uważano, że badane przez nas gromady gwiazd są dobrze znanymi prototypami, badanymi przez ponad sto lat, ale wydaje się, że musimy zacząć myśleć szerzej. Nasze odkrycie będzie miało ważne implikacje dla naszego zrozumienia, jak została zbudowana Droga Mleczna, gromada po gromadzie, ale także implikacje współczynnika przeżycia protoplanet z dala od sterylizującego promieniowania masywnych gwiazd w centrach gromad. Gęste gromady gwiazd z ich masywnymi, ale mniej gęstymi halo, mimo wszystko, mogą nie być złym miejscem do wzrostu młodych planet” – mówi João Alves, profesor astrofizyki gwiazd na Uniwersytecie Wiedeńskim i współautor artykułu.

Opracowanie:
Agnieszka Nowak

Źródło:
Uniwersytet Wiedeński

Urania
https://agnieszkaveganowak.blogspot.com ... -gory.html

[Paweł Baran]

Ekspansja Starlinków trwa. Drugi zestaw satelitów wysłany w październiku
2020-10-18.
Z kosmodromu Kennedy Space Center na Florydzie wystartowała rakieta Falcon 9 z 14. serią satelitów telekomunikacyjnych Starlink.
Rakieta wzniosła się w powietrze 18 października o 8:27 czasu lokalnego ze stanowiska LC-39A. Wszystkie etapy lotu przebiegły pomyślnie i satelity zostały wypuszczone przez górny stopień rakiety na wstępnej orbicie 263 km na 279 km.
SpaceX wystrzelił do tej pory 713 satelitów budowanej przez siebie sieci Starlink. Sieć Starlink to – budowany przez firmę SpaceX – system satelitów telekomunikacyjnych na niskiej orbicie okołoziemskiej, który ma zapewnić dostęp do sieci Internet w miejscach, gdzie naziemny dostęp do takich usług jest zawodny lub go nie ma.
Każdy z wysłanych satelitów waży około 260 kg i jest wyposażony w specjalne osłony zmniejszające odbijanie promieni słonecznych od anten. Po wypuszczeniu na orbicie satelity rozkładają swoje pojedyncze panele słoneczne i po testach działania każde z urządzeń odpala silniki jonowe Halla, by trafić na docelową orbitę kołową o wysokości 550 km.
Teraz w 14. dużej misji (13. z satelitami wersji 1.0) wysłano kolejnych 60 statków. Obecnie trwają testy usługi dostępu do Internetu za pomocą sieci Starlink dla pracowników firmy SpaceX i ich rodzin. Z informacji podawanych przez SpaceX w miejscach objętych zasięgiem udaje się osiągać przepustowość ściągania 100 Mb/s i opóźnienia poniżej 40 ms.
Firma ma wkrótce uruchomić regionalne testy beta usługi dla chętnych użytkowników w północnych Stanach Zjednoczonych i południowej Kanadzie. Z usługi mógł już korzystać np. Departament Wojskowy Stanu Waszyngton, w którym używano terminali dostarczonych przez SpaceX na potrzeby służb ratowniczych i mieszkańców w Malden, gdzie we wrześniu pożary lasów dokonały dużych zniszczeń w mieście.
Falcon 9 wykorzystany w tym locie składał się z górnego stopnia o numerze seryjnym 1051.6, który był już ponownie wykorzystywany wcześniej pięć razy. Za jego pomocą w marcu 2019 r. zrealizowano misję DM-1 do Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, misję RADARSAT oraz 3 misje satelitów Starlink: L3, L6 i L9.
Stopień po raz szósty wrócił na Ziemię i wylądował z wykorzystaniem własnego napędu na autonomicznej barce OCISLY na Oceanie Atlantyckim.
To już druga misja Starlink w październiku. Zaledwie 12 dni temu inna rakieta Falcon 9 wyniosła 13. paczkę. Już przygotowywany jest też kolejny start z 14. serią. Lot ten może zostać przeprowadzony najwcześniej 21 października.

Na podstawie: SpaceX
Opracował: Rafał Grabiański

Więcej informacji:
• Oficjalna strona sieci Starlink


Na zdjęciu: Startująca rakieta Falcon 9 z satelitami Starlink L13. Źródło: SpaceX.
https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/ek ... zdzierniku

[Paweł Baran]

31 października odbędzie się Dark Matter Day 2020
2020-10-18.
Na koniec października 2020 roku zaplanowano w różnych krajach wydarzenia związane z Dark Matter Day, czyli Dniem Ciemnej Materii – zagadkowego składnika Wszechświata.
Dark Matter Day zorganizowano po raz pierwszy 31 października 2017 roku. Sponsorem akcji jest inicjatywa Interactions Collaboration, w skład której wchodzą różne instytuty naukowe zajmujące się badaniami fizyki cząstek elementarnych, w tym CERN. Celem projektu Dark Matter Day jest popularyzowanie wiedzy o zagadkowej ciemnej materii.
Datę 31 października wybrano w związku z tym, iż w sporej części świata ten dzień – lub kolejne – to okres związany z duchowymi tajemnicami, zagadkami, na przykład w formie amerykańskiej tradycji Halloween, czy bardziej rodzimych uroczystości Wszystkich Świętych lub Zaduszek (Święta Zmarłych). W przypadku ciemnej materii także mamy do czynienia z zagadkową, nieuchwytną, eteryczną naturą.
Witryna internetowa Dark Matter Day podaje aktualnie 16 wydarzeń w kilku krajach w okresie 26-31 października 2020 roku. Brak wydarzeń w Polsce, ale prawie wszystkie mają charakter wirtualny, więc można je śledzić przy pomocy internetu. W przypadku niektórych obowiązuje wcześniejsza rejestracja online.
Ciemna materia to hipotetyczna materia, która nie odbija ani nie emituje promieniowania elektromagnetycznego. O jej istnieniu wnioskujemy na podstawie oddziaływań grawitacyjnych ze zwykłą materią. Ciemnej materii jest we Wszechświecie kilkakrotnie więcej niż zwykłej, znanej nam na co dzień. W całkowitym bilansie masy-energii Wszechświata zwykła materia (tzw. materia barionowa) stanowi 4,9%, ciemna materia 26,8%, a ciemna energia 68,3%.
Więcej informacji:
• Witryna internetowa Dark Matter Day
• Lista wydarzeń w ramach Dark Matter Day 2020
• Interactions Collaboration

Autor: Krzysztof Czart
Źródło: Dark Matter Day

Ilustracja:
Logo Dark Matter Day. Źródło: Dark Matter Day.
https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/31 ... r-day-2020

[Paweł Baran]

Konferencja “Kosmos w Szkole”
2020-10-18. Redakcja
Odkrywaj tajemnice kosmosu i inspiruj się by wprowadzać je do swoich zajęć! Już 19 października rozpoczyna się konferencja online “Kosmos w Szkole”! Zapraszamy wszystkie osoby zajmujące się edukacją, mające w swoim sercu specjalne miejsce na tematykę kosmiczną
“Kosmos w Szkole” to wyjątkowa szansa wymiany doświadczeń w zakresie popularyzacji nauki pomiędzy Europejską Agencją Kosmiczną a polskimi edukator(k)ami. Ze względu na sytuację epidemiczną w tym roku konferencja odbędzie się w formacie online. W jesienne popołudnia uczestnikom i uczestniczkom udostępnimy różnorodne aktywności w ramach dwóch linii tematycznych: “Ziemia z Kosmsu” i “Kosmos z Ziemi”.
Kosmos z Ziemi
Ta ścieżka tematyczna będzie dotyczyła projektowania misji kosmicznych, pracy w międzynarodowych zespołach oraz udziału polskich specjalistów i specjalistek w światowych projektach kosmicznych. Dowiemy się, jakie zadania jeszcze stoją przed agencjami kosmicznymi. Jak przygotować mieszkania, warsztaty i laboratoria, które się sprawdzą w warunkach tak odmiennych od tych na Ziemi. I najważniejsze – jak te kosmiczne zadania przenieść na zajęcia z młodzieżą.
Ziemia z Kosmosu
Ścieżka tematyczna Ziemia z kosmosu to spojrzenie na Ziemię… z kosmosu. Przyjrzymy się, co obecnie trapi błękitną planetę. Chociaż pędzący postęp technologiczny pozwala snuć ekscytujące wizje przekraczania granic Układu Słonecznego, to jednak coraz pilniejsze wyzwania związane z katastrofą klimatyczną każą zastanowić się nad priorytetami.
Linie tematyczne zostały zbudowane z trzech etapów: Poznaj! Inspiruj się! Działaj!
Etap Poznaj! to rozmowy z ekspertami i ekspertkami zajmującymi się tematyką kosmiczną. Podczas etapu Inspiruj się! Uruchomimy Giełdę Inspiracji, gdzie prezentowane będą projekty i inicjatywy kosmiczne, które już sprawdziły się w środowisku szkolnym. Przyjrzymy się, jak nauczyciele i nauczycielki wprowadzają zagadnienia kosmiczne na zajęcia z młodzieżą, poznamy też punkt widzenia samej młodzieży. W ostatnim etapie – Działaj! – zapraszamy na warsztaty tematyczne online, w tym zadania do samodzielnego wykonania.
Więcej o konferencji dowiecie się z dwóch wydarzeń utworzonych dla odrębnych linii tematycznych:
„Kosmos z Ziemi”: https://www.facebook.com/events/774266503141362/
„Ziemia z Kosmosu”: https://www.facebook.com/events/2750363295066408/
https://kosmonauta.net/2020/10/konferen ... -w-szkole/