Proponuję zarówno zagadki graficzne, fotograficzne jak i słowne dlatego wyjątkowo dziś daję aż dwie.

1. Czy jest w miarę realne (pomijamy hipotezy o ogromnym statku kosmicznym kosmitów i równie nieprawdopodobne) aby w najbliższym miliardoleciu cień jakiegoś obiektu lecącego w Układzie Słonecznym (nawet jednorazowo) zasłonił całą Ziemię od Słońca na dwie sekundy? (czyli praktycznie równoczesne dla wszystkich ludzi zaćmienie Słońca).

2. Czy załączony obrazek jest lub mógłby być prawdziwy gdyby ktoś znalazł się w odpowiednim miejscu i czasie gdzie trzeba z odpowiednim sprzętem fotografującym czy jednak musi być fotomontażem?

Pozdrawiam
p.s.
Zachęcam innych do dawania jakichś zagadek. Nie uważam tego wątku za autorski.

Nie, nie jest to "w miarę realne". Aby "zasłonić całą Ziemię" potrzebowalibyśmy obiektu większego od Ziemi, przechodzącego dokładnie między nami a Słońcem.

OK,
Natomiast pisząc "nawet jednorazowo" dopuszczałem przelot czegoś spoza US przez US - na przykład podczas mijania się Słońca z inną gwiazdą o zaledwie kilka lub kilkanaście godzin świetlnych lub innych przybyszów spoza US.
Jaka wtedy jest odpowiedź?
Pozdrawiam

Najpierw spróbuj sobie odpowiedzieć na pytanie, jakie jest prawdopodobieństwo tego, że miniemy się z jakąś gwiazdą o kilka lub kilkanaście godzin świetlnych.

Aby przesłonić całą Ziemię, obiekt taki musiałby przelecieć na tyle blisko naszej planety, że pewnie wzajemne przyciąganie doprowadziłoby do katastrofy.
Ale jest takie powiedzenie: "Wszechświat jest tak wielki, że nie niczego takiego czego by nie było"

Dziękuję za cenną uwagę.
Jednak, po namyśle, nie zgadzam się z tym rozumowaniem.
Po pierwsze dlatego, że planeta (z tego drugiego układu) może być znacznie większa od Ziemi a grawitacja spada szybciej z odległością niż zdolność do zasłaniania (przekrój).
Po drugie ze względów formalnych. Nie pisałem, że Ziemia ma niczego nie doznać potem.
Co nie znaczy, że ujawniam stanowisko, że uważam zjawisko za realne - tylko proszę o jeszcze lepsze argumenty.
Pozdrawiam

Skoro przelatują przez Układ Słoneczny planetoidy międzygwiezdne to czemu nie miała aby kiedyś przelecieć samotna planeta, to prawie scenariusz z krótkometrażówki Melancholia

Dzięki Janusz.
Proponuje zatem dla dobra dyskusji nie kwestionować realności/prawdopodobieństwa faktu przelotu dużego naturalnego ciała miedzy Słońcem a Ziemią ale mile widziana krytyka omawianego efektu (dwusekundowego ogólnoplanetarnego zaćmienia) w oparciu o jakieś inne argumenty.
Pozdrawiam
p.s.
I czeka na odpowiedź zagadka ze zdjęciem

Czas zaćmienia 2s czyli przelotu pomiędzy Ziemią a Słońcem implikuje olbrzymią prędkość przybysza rzędu kilku tyś km/s czyli może to być tylko przybysz międzygwiezdny na prędkości mocno hiperbolicznej odwiedzający tylko przelotnie Układ Słoneczny
Zresztą w okolicy Słońca jest to zdecydowanie powyżej prędkości ucieczki z Galaktyki czyli byłby to gość spoza Galaktyki a może nawet spoza lokalnej gromady galaktyk, taki międzygalaktyczny wędrowiec

Bingo!
Janusz dał odpowiedź, którą uważałem za najlepsze rozwiązanie.
EDIT:Czyli jest to praktycznie nierealne.

Pozostaje druga zagadka i ewentualnie od Was nowe.

Pozdrawiam

A takie oryginalne zdjęcie?

Nawiązując do pierwszej zagadki to jeśli wędrowca byłby znacznie wolniejszy to przecież może stać się towarzyszem Ziemi na stałe i rozpocząć taniec wokół wspólnego środka a wtedy zaćmienia dla całej planety byłyby częste.

Zagadka ze zdjęciem.

Pomijając fakt, że samo obrazowanie powierzchni Księżyca może być zupełnie dowolne, bo jakoś nie potrafię zidentyfikować widocznych formacji, to zdjęcie może odzwierciedlać stan faktyczny.

Krótka dedukcja. Oś Ziemi zorientowana jest tak jakby obserwator znajdował się przy wschodniej krawędzi Księżyca (wschodnia półkula) i na szerokości około 70 stopni północnej. Na zdjęciu powinny być widoczne struktury niewidocznej z Ziemi strony Srebrnego Globu leżące poza 90 stopniem długości wschodniej, bo kamery orbitera skierowane są zza wschodniej krawędzi widocznej z Ziemi strony Księżyca. Mogłyby to być obszary wokół dużego krateru Schwarzschild? Gdyby orbiter znajdował się nad równikiem, oś Ziemi ułożona byłaby prawie równolegle do widocznej krawędzi Księżyca. Gdyby orbiter przebywał nad biegunem północnym, ustawienie osi Ziemi byłoby prawie prostopadłe do krawędzi Księżyca, z północnym biegunem Ziemi skierowanym od Księżyca. Jak można się zorientować do tego ostatniego przypadku "brakuje" około 20 stopni, czyli implikuje to szerokość selenograficzną pokazywanej powierzchni na około 70 stopni.
Takie zdjęcie mógłby wykonać orbiter, którego inklinacja orbity byłaby większa niż 70 stopni, np. LRO, który porusza się wokół Księżyca po orbicie biegunowej.

Tyle że zaćmienia nie trwałyby po 2 s tylko wiele godzin, policz sobie okres obiegu takiej podwójnej planety z prawa Keplera

Jak najbardziej się zgadza. Chodzi mi tylko o to, czy jest taki scenariusz możliwy czy bardziej prawdopodobne jest zderzenie obu planet?

To czy się zderzą zależy od ich trajektorii a czy zderzą się jak jedna przelatuje obok to już zależy od ich mas i wektorów prędkości i da się to spokojnie wyliczyć znając ich elementy orbity i aktualne położenia początkowe

Z tekstu wynika, że odpowiadałeś na moją zagadkę, a nie kolegi Dark'a. Zamieszczone przez niego zdjęcie czka na odpowiedź.

Moja grafika jest wykreowana przez zdolnego grafika (sądzę, że nie da się zarejestrować jednocześnie tak udanie gwiazd i nieprześwietlonej Ziemi) ale jak najbardziej można dyskutować realność tak względem siebie uchwyconych obiektów.
Generalnie manewrując powiększeniem oraz odległością kamery od horyzontu bliższego obiektu można uzyskać prawie dowolne stosunki wielkości kątowych kraterów na bliższym obiekcie i odległego obiektu (tu Ziemi). To tak jak z fotografiami gdzie człowiek albo drzewko (jak na załączonej miniaturce) jest albo większy albo mniejszy od znajdującej się za nim tarczy Księżyca.
Jedyne co mnie zastanawia to tak wyraźny uskok/skos terenu. Niemniej może gdzieś taki jest na Księżycu i autor skorzystał z autentycznej fotografii.

Zatem uznaję Twoją odpowiedź za wystarczającą jako rozwiązanie.
Ciebie też zapraszam do zadawania zagadek i, przy okazji, kolegę Szuu.

Nowa zagadka.
Czy na Marsie możliwe są jakieś zaćmienia Słońca?

Pozdrawiam

Dziękuję. Przyznam, że jedyny problem jaki mnie nurtował, to taki, czy skala obiektów jest właściwa i czy powierzchnia Księżyca nie jest wygenerowana w sposób dowolny. W końcu wziąłem pod uwagę tylko koordynaty.


Zagadka darka. Nie wiem dokładnie na czym ma polegać, bo autor podaje tezę ze znakiem zapytania. Jeśli jest podobnego typu co Twoja, to mogę określić, że pokazuje Ziemię widoczną tuż nad wschodnią krawędzią Księżyca z szerokości około -20 stopni (na południe od równika). Kamery orbitera znajdują się nad terenem leżącym na długości powyżej 90-tego stopnia długości wschodniej (szerokość selenograficzna odpowiada mniej więcej położeniu krateru Humboldt widocznego zwykle przy księżycowej krawędzi). Oś Ziemi, jak możemy zorientować się po widoczności kontynentu afrykańskiego, skierowana jest biegunem północnym pod kątem około 20 stopni do krawędzi Księżyca, stad wniosek dotyczący położenia kamery orbitera na południe od księżycowego równika. Taki widok możliwy jest tylko znad wschodniej krawędzi Srebrnego globu z szerokości -20*S.

Zważywszy na odległość Marsa od Słońca jego tarcza ma z planety średnicę widomą od około 19 do 23,3' kątowych (orbita mocno eliptyczna) a największy księżyc Fobos ma kątową średnicę w owalu około 7 /8,5' licząc od środka Marsa czyli z powierzchni planety jakieś 10% więcej a to nadal za mało do wystąpienia zaćmienia całkowitego więc możliwe są zapewne tylko zaćmienia obrączkowe i w to w wąskim pasie planety czyli Słońce wtedy bedzie wyglądało jakby połowę jego średnicy zasłaniał eliptyczny ziemniaczek Fobosa

A na koniec znalazłem w sieci prawdziwe zdjęcie z łazika Curiosity na poparcie moich zgrubnych oszacowań:
http://technowinki.onet.pl/aktualnosci/ ... rsie/69vh0

Tak jest. Janusz ma rację.
Można tylko (naciągając lekko sprawę) zastanawiać się czy z Marsa widujemy tranzyty Ziemi lub Merkurego i (na upartego) nazwać je też zaćmieniem obrączkowym - choć gruba ta obrączka do przesady by była.
Ogólniej to są zaćmienia "półcieniowe".
Pozdrawiam

To są raczej tranzyty obiektów na tle tarczy Słonecznej czyli zaćmienia obrączkowe bo półcieniowe to będą wtedy jak Mars będzie rzucał cień na Fobosa a za chwilę przejdą w zaćmienia całkowite Fobosa

Jakie najmniejsze obiekty na Księżycu dostrzeżemy (lub sfotografujemy) tym teleskopem przynajmniej jako odrębny jeden punkt.

http://www.astrokrak.pl/302-teleskop-sy ... yrex-.html

Inaczej pisząc proszę podać średnicę w metrach lub kilometrach najmniejszego obiektu dostrzegalnego na Księżycu przy założeniu że w pełni wykorzystujemy zdolność rozdzielczą teleskopu bo seeing akurat jest znakomity i decydują tylko możliwości teleskopu.

Nie jest to wydumane bo naprawdę zdarza się czasem seeing, który pozwala atmosferze przepuszczać tak drobne kątowo detale jakie teoretycznie ujawnia ten teleskop.

Nie chodzi o super dokładny wynik lecz bazujący na typowej (średniej) sytuacji - w niuanse, że Księżyc jest czasem nieco bliżej Ziemi nie wnikamy.

W odpowiedzi proszę użyć tylko elementarne działania matematyczne (np dzielnie), a więc nie używać funkcji trygonometrycznych.
Wystarczy tu bowiem bazowanie na podstawowych informacjach o Księżycu i jego widoku na niebie.

Pozdrawiam

Wzór na rozdzielenie 2 punktów świetlnych to jest 140/D teleskopu w mm i wyraża się w sekundach łuku czyli 140/średnica lustra w mm.
Księżyc ma w przybliżeniu 0,5° czyli 30 minut łuku czyli 30x60=1800 sekund łuku.
Teraz wystarczy zobaczyć jaka rozdzielczość wychodzi z teleskopu i ze średnicy Księżyca około 3500 km zobaczyć ile sekund kątowych ma jego 1 km średnicy aby zobaczyć że to będzie jakieś 2 km na 1" kątową a znając zdolność rozdzielczą teleskopu przykładowo 0,5" możemy oszacować że zobaczymy na Księżycu takim teleskopem o średnicy lustra rzędu 250 mm detale nie mniejsze niż 1 km
Każde 2x większe lustro da dwa razy drobniejszy detal czyli lustro 500 mm da nam detal rzędu 500 m a lustro metrowe detal rzędu 250 metrów i tyle w temacie oszacowań czyli Teleskop Hubbla przykładowo da nam rozdzielczość na Księżycu rzędu 100 m

Dokładnie tak! Można było obejść się bez tangensów czyli nie bawić się w czystą geometrię - skoro jako astro-amatorzy "za darmo" wiemy sporo o Księżycu.
Co więcej podałeś celny przykład bo 0.5 sekundową zdolność rozdzielczą czyli dość zbliżoną do rozdzielczości teleskopu 10-calowego (licząc 140/254 sekundy) który linkowałem w zagadce.
Tym teleskopem rozróżnimy od siebie (i zobaczymy jako konkretny punkcik) detale o rozmiarze jednego kilometra.
Na drobniejsze rzeczy potrzebna jeszcze większa armata i wyjątkowo znakomity seeing (najprościej pojechać z nim w jakieś bardzo wysokie góry najlepiej nad pustynią).

Pozdrawiam

Jakie obiekty kosmiczne symbolizują (Waszym zdaniem) te czekoladki?
Pozdrawiam