Na początku zaznaczę, że nie jest to pełna recenzja a jedynie jej początek. Myślę jednak, zamiast czekać kilka miesięcy na ostateczne testy i wnioski, zainteresuje Was kwestia możliwości zastosowania prowadzenia do teleskopu na montażu Dobsona czy też astrofotografii z pomocą urządzenia jakim jest platforma paralaktyczna. Zachęcam do zadawania ewentualnych pytań dotyczących budowy i funkcjonowania platformy. Chciałbym aby niniejszy opis/recenzja była bardziej interaktywna co pozwoli na pełną prezentację możliwości i ewentualnych ograniczeń platformy paralaktycznej.

Dzięki uprzejmości Leszka otrzymałem od niego kilkanaście dni temu platformę paralaktyczną do testów w kwestii ewentualnego wykorzystania w astrofotografii. Platforma według informacji Leszka umożliwia postawienie na niej sprzętu o masie do ok. 30 kg i mogę raczej potwierdzić, że solidność jej wykonania spokojnie to umożliwi. Wykonanie platformy jest na bardzo wysokim poziomie estetycznym i technicznym. Jest ona po prostu ładna i solidna

Nie miałem zbyt dużo czasu na bardzo dokładne przestudiowanie zasad teoretycznych działania platformy więc skoncentrowałem się na testach praktycznych. Niestety nie posiadam teleskpu na montażu Dobsona, dla którego stworzona została platforma ale myślę, że już wkrótce uda się przeprowadzić testy z jakimś większym Dobsonem i zaktualizować poniższy opis o testy pratkyczne z dłuższą ogniskową (w tym astrofotograficzne).

Muszę się przyznać, że do momentu otrzymania do Leszka platformy na oczy czegoś takiego nie widziałem i trochę obawiałem się czy dam sobie radę z ewentualnymi testami

A więc do sedna czyli warto rozpocząć od opisu platformy. Myślę, że najlepiej przemówią do wyobraźni zdjęcia więc poniżej kilka sztuk.

Tak oto wygląda platforma gotowa już do pracy. Na niej stawiamy teleskop (ale nie tylko o czym poniżej):



Ruchoma jest górna część platformy i tak wygląda platforma po jej rozłożeniu. Zwracam uwagę na kompas, który może być pomocny w orientacji platformy na północ:



A tak wygląda serce platformy i sterownik. Widoczne jest sprzęgło napędu. Napęd działa dość cicho:



Sesję z platformą najlepiej rozpocząć od jej wypoziomowania. Regulacja odbywa się za pomocą wkręcania i wykręcania nóżek platformy (są trzy nogi). W przypadku kiedy nie potrzebujemy bardzo dużej dokładności prowadzenia można zrobić to tak na "mniej więcej". Wypoziomowanie platformy jest jednak banalnie proste w kierunku "Wschód-Zachód". po prostu górna część platformy niejako sama się poziomuje w momencie rozłączenia górnej części platformy od napędu. Wystarczy wtedy doprowadzić do równoległości pomiędzy górną częścią platformy i jej podstawa odpowiednio regulując wysokość dwóch nóg platformy. Dokładność takiej samoregulacji potwierdza poziomica:



Co do regulacji poziomu platformy w kierunku "Północ-Południe" to najlepiej od razu posłużyć się poziomicą. Regulacja poprzez wkręcenie lub wykręcenie nogi południowej platformy nie zajmie więcej niż 30 sekund:



A tak oto wygląda mój zestaw testowy do astrofotografii (zdjęcie w środku - pozycja startowa platformy, zdjęcie po prawej pozycja końcowa platformy):



Jak widać platformę można używać również ustawiając na niej po prostu statyw fotograficzny i aparat fotograficzny lub w moim przypadku kamerkę CCD.

Najtrudniejszą sprawą w przpadku astrofotografii jest bardzo dokładne ustawienie platformy na gwiazdę polarną. Znaczenie mają ułamki milimetra. Tutaj niestety nie jest za różowo bo platforma jak narazie nie ma jeszcze możliwości idealnej regulacji ale już rozmawiałem z Leszkiem i zasugeruję odpowiednie rozwiązanie. W każdym razie nawet przy ustawieniu tak na "mniej więcej" dokładnośc jest wystarczająca do 1-2 minutowych fotografii a ogniskową ok. 300mm (tak, tak niektóre całkiem dobre montaże paralaktyczne przy dobrym ustawieniu na polarną będą miały problemy z astrofotografią z taką ogniskową). Bardziej dokładne ustawienie powinno pozwolić na uzyskanie zadowalających rezultatów z dłuższą ogniskową. Z dotyczczasowych obserwacji wynika, że dokładność mechanizmu napędowego platformy jest bardzo dobra. Myśle, że dalsze testy potwierdzą jedynie dotychczasowe obserwacje.

A teraz kilka przykładowych zdjęć zrobionych zestawem jak powyżej (ogniskowa 300mm, SBIG STV) i to bez dokładnego ustawienia platformy na polarną. Kadr to 54x34 arc minuty:

Ekspozycja - 30 sekund - gwiazdka centralna to Kapella:



Ekspozycja - 120 sekund (bez darka i przy Księżycu więc jęc jakość kiepska, kawalek nieba nieznany ):



Zdjęcie 60 sekund (przy dużym wietrze, kawałek nieba nieznany):



Opis platformy będę rozwijał w tym wątku. Jako podsumowanie w tym momencie powiem, że byłem przeciwnikiem teleskopów na montażu Dobsona ze względu na brak prowadzenia. Widziałem też Dobsony z dorobionym prowadzeniem ale irytujące było lekkie szarpanie przy prowadzeniu (czegoś takiego nie ma w przypadku platformy) ale dzięki prowadzeniu z platformą paralaktyczną chyba zapiszę się w kolejkę do Mirka po lustro 41 cm.

Co więcej Leszek bardzo dokładnie i cierpliwie wyjaśnia techniczne aspekty działania platformy, w tym możliwości sterownika napędu (ogromne możliwości regulacji pracy napędu). Po więcej technicznych informacji odsyłam do Leszka Jendrzejewskiego:

Strona www: http://www.lx-net.prv.p/platf/platf10.htm

Pozdrawiam,
Dominik

Fajna recenzja czekamy na dalszą częśćrezenzji

Super recenzja, podparta zreszta ciekawymi fotografiami. Dobrze sie czyta zas sama platforma wyglada bardzo zachecajaco Pierwszorzednie wykonana konstrukcja. Gratulacje!

No to teraz czekamy na poprawki jakie wprowadzi do platformy Domek.
Słowa uznania dla Leszka jako pierwszej osoby która w Polsce wykonała platformę EQ.

Witaj Dominiku. Platforma wyglada całkiem przyzwoicie.
A moze wiesz jakie sa załozenie do długości czasów jednej sesji , czy spokojnie platforma wytrzyma np. 30x30sek i bedzie ok.
Czy jest mozliwosc ustawienia platformy metoda dryfu, czy bedzie to raczej skomplikowane.
Brawo konstruktor

Jestem sam bardzo ciekawy w jaki sposób wypadną testy. Poprosiłem Domka o pomoc w wykonaniu testów z dwóch powodów o kapitalnym znaczeniu: po pierwsze widać, że astrofotografia to jego prawdziwa pasja co gwarantuje, że testy wykonane zostaną profesjonalnie, dokładnie i rzetelnie a po drugie Domek ma czym wykonać testy. Ja z tych samych dwóch powodów nie nadaję się na testera. Brakuje mi cierpliwości (jestem astronomem ciepło i senno lubnym), brakuje mi sprzętu ale także nie mam niezbędnego w tym wszystkim doświadczenia.
Wracając do meritum sprawy to nie ma wątpliwości, że gdzieś istnieje granica (ogniskowej, rodzaju naświetlania) do jakiej można używać platformy w tym wykonaniu co wynikało z moich prób z kamerką WEB w ognisku głównym Synty 200/1200. Niewątpliwie platforma nadaje się do fotografowania planet bo wymagania doryczące prowadzenia są w tym przypadku mniejsze a i szasy naświetlania krótkie. Podobne efekty prowadzenia za obiektem uzyskuję w Syncie sterowanej w obu osiach ale platforma ma tą przewagę, że nie wnosi do zdjęć rotacji pola.
Przy okazji chcę sprostować informację, że jestem pierwszym konstruktorem platformy w Polsce. Wydaje się, co wynika na razie z moich bezpośrednich kontaktów, że wcześniej było już kilka takich konstrukcji ale nie zdobyły one szerszej popularności. Konstrukcja platformy, przynajmniej w takiej formie jak ją opisywały informacje na stronach amerykańskich, ma w sobie barierę zrozumienia istoty działania. Sam co najmniej dwukrotnie, choć pobieżnie, zapoznawałem się z informacjami o platformie i przyznają, że szkoda mi było czasu na wnikliwe poznanie zasady jej działania. W tej chwili prawie wszystko, przynajmniej jeśli chodzi o zasadę działania, jest dla mnie bardzo oczywiste i chętnie wymienię poglądy z innymi kolegami.
Wracając do pokazanego już przez Domka układu testowego chcę zwrócić uwagę na pewien szzczegół, który za moją radą został wprowadzony w życie. Otóż, przypuszczam, że platforma do prawidłowej pracy potrzebuje minimalnego obciążenia (chodzi o ciężar) sprzętem fotograficznym co pozwoli skasować ewentualne, minimalne luzy jakie mogą występować w pracy jałowej (choćby luz związany ze sprężyną dociskającą napęd do koła napędowego). Jak widać na zdjęciach Domek użył do tego celu chyba obciążnika ze sztangi, jak przypuszczam ok. 10 kg ?
Przy okazji sprawy poziomowania w osi E-W to dodam, że ja preferuje poziomowanie na dolnej, nieruchomej części po ułożeniu poziomnicy pomiędzy nogami północnymi. Starałem się przekazać Domkowi całe swoje doświadczenie związane z ustawianiem platformy w przestrzeni ale po cichu liczę też, że może pojawi sie jakaś nowa metoda jej precyzyjnej orientacji dla celów astrofotografii. Platforma w jej obecnym kształcie wykonan została głównie dla celów obserwacyjnych. Jeśli testy wykażą taką konieczność trzeba będzie pomysleć o jakimś prostym sposobie jej precyzyjnej regulacji dla celów astrofoto.
L.J.

Domek, jestem pod silnym wrażeniem tych zdjęć z recenzji i widzę ża Leszek poszedł z mechaniką platform mocno do przodu bo pierwsze modele trochę szarpały obrazem a tu widzę już ładne, dopracowane z punktowymi gwiazdkami od razu z wymagającego dokładnego prowadzenia CCD
Zrób też testy z dłuższymi czasami a potem z dłuższą ogniskową aby wyznaczyć granice jej możliwości i użyteczności w astrofoto

Tak platforma będzie prowadzić z tego co pamiętam ponad godzinę więc 30x30 sekund nie będzie problemem.

Ustawienie metodą dryfu do astrofotografii jest jak najbardziej wskazane. Obecnie niewielkim problemem jest bardzo dokładna regulacja położenia platformy ale myślę, że jest to problem do dość szybkiego rozwiązania. Bardzo dokładne ustawienie będzie krytyczne przy dłuższych czasach naświetlania i dłuższej ogniskowej.

Pozdrawiam,
Dominik

No to dalsza część opisu wrażeń z funkcjonowania platformy.

Wczoraj/dzisiaj wspólnie z dwoma kolegami z forum (mekmek i likimar) mieliśmy okazję sprawdzić funkcjonowanie platformy z postawionym na niej Newtonem 235/1200. Starszy trochę ale solidny (no i trochę ciężki) egzemplarz Newtona zrobiony w Astrokraku. Przyniosłem platformę z garażu i postawiłem na miejscu obserwacji "na oko" celując w kierunku gwiazdy polarnej. Postawiliśmy na niej Newtona i przystąpiliśmy do obserwacji. Najpierw okular 14mm (powiększenie 86 razy) i cel ... Mars. Platforma działała i Marsik stał sobie w miejscu niczym zamurowany. Postanowiliśmy więc zastosować większe powiększenie. Pod ręką był okular 3,8mm, co dawało nam powiększenie 316 razy Miałem pewne obawy co do prowadzenia z platformą bo przecież nawet nie ustawiałem jej dokładnie na polarną. Złapaliśmy więc Marsa przy 316x i tutaj normalnie Mars stał sobie w miejscu i przez kilkanaście minut obserwacji zmienił położenie w okularze minimalnie Mieliśmy zrobić zdjęcia z webkamerką ale seeing był dość kiepski więc skupiliśmy się na obserwacjach wizualnych. Z platformą spokojnie obserwowaliśmy sobie Plejadki (he he fajnie były widoczne w okularze 55mm - powiększenie 21 razy ), Chichotki, Orionika i Saturna.

Do astrofotografii planetarnej platforma otwiera niesamowite wręcz możliwości.

Podsumowując ten etap testów platformy powiem tylko, że fajnie mieć rączki w kieszeniach podczas obserwacji teleskopem na montażu Dobsona i to z dużymi powiększeniami - raczej niedostępnymi bez prowadzenia, szczególnie gdy temperatura podczas obserwacji spada znacznie poniżej zera

Krzysiek zrobił trochę zdjęć sprzętu podczas testów więc jest szansa, że pojawią się one w tym wątku.

Pozdrawiam,
Dominik

W dniu 25-10-2005r. robiliśmy wspólnie z Robertem (Frebert) próby astrofotograficzne z jego Syntą 200/1200 na jego platformie paralaktycznej z moją kamerą Vesta. Próby trwały mniej więcej od 22 do północy a celem był przede wszystkim Mars. W powietrzu była lekka mgła powodująca w okularze lekką niebieskawą poświatę wokół Marsa a w dodatku zdjęcia wykonywaliśmy poprzez gałęzie drzewa , bowiem o tej porze Mars znajdował się dość nisko.
Platformę ustawił już wcześniej Robert, jak się potem okazało nie na virtualną północ ale na Gwiazdę Polarną ale pomimo tego udawało się utrzymać obiekt w polu widzenia Vesty od kilkudziesięciu sekund do kilku minut. Podczas tych prób mieliśmy kilka ograniczeń. Jednym z podstawowych to ograniczone miejsce na dysku mojego komputera (tylko ok. 500MB). Następne to opisane już, dalekie od ideału miejsce i warunki obserwacji ale największą barierą okazało się złapanie w pole widzenia obiektu. Naświetlanie wykonywane było z użyciem soczewki barlowe i jak sądziliśmy był to barlowe x2. Jak się później okazało od początku cały czas walczyliśmy z barlowe x4 co w sumie z ogniskową Synty równą 1200mm dawało sprzęt o ogniskowej 4800mm. Niemodyfikowany teleskop Synta ma spore opory ruchu w obu osiach (jak dla astrofotografii o tej ogniskowej) co objawiało się skokowymi zmianami położenia teleskopu podczas prób jego ustawienia. Większość czasu zajęły nam mozolne próby uchwycenia Marsa w środku pol widzenia kamery. Wydaje się, że dla takich celów bardzo praktyczne byłyby mikroruchy w obu osiach teleskopu Synta. Sądzę również, że ostrość zdjęć mogłaby być także lepsza. W sumie, przez 2 godziny, nagraliśmy tylko 4 filmy o pojemności ok. 50 klatek każdy co odpowiada ok. 1 minucie nagrywania w każdym przypadku. Niestety, mój komputer wiesza się przy automatycznym nagrywaniu avi więc muszę pracować używając trybu LX gdzie pojedyncze klatki nagrywane są co ok. 1 sekundę. Dodatkowo, część materiału nie nadaje się do użytku bo używany barlowe ma na szkle w kilku miejscach zabrudzenia pojawiające się na tle planety jako czarne punkty o sporych rozmiarach.
Przedstawiam więc do oceny jedyne zdjęcie jakie udało mi się z posiadanego materiału zrobić:

Gdyby okazało się, że nie widać tego zdjęcia to zapraszam na moją stronę http://www.lx-net.prv.pl/platf/platf14.htm gdzie można to zdjęcie również obejrzeć.
Zdjęcia zostały złożone i następnie obrabiane w programie K3CCD za pomocą opcji 'Planetary Vizard' a użyte na końcu funkcje to regulacja histogramu i unsharp mask.
L.J.

Witam.
W nawiązaniu do ostatniego postu DOMKA przedstawiam kilka zdjeć montażu wykonanego przez Leszka i oczywiscie stojącego na nim teleskopu.

Miałem drodną obawe ,że teleskop pod wypłwem ruchu montażu stoczy sie bo był na kółkach. Obawy były bezpodstawne, blokaby w kołach działały prawidłowo i teleskop stał stabilnie. A tak naprawde do teleskopu mozna zamontować nóżki.


Widok ogólny teleskopu z montażem w czasie pracy




Nie bede teraz powtażał tego wszystkiego co pisał Dominik.
Natomiast, powinienem powiedzieć choć kilka słów.
WYGODA,WYGODA,WYGODA,WYGODA.
Montaż ma niesamowite zastosowanie w wizualu. Sadze ze aviki z planetami też wyjdą ( a moze to nie koniec)
Do tej pory wszystkie moje obserwacje które czyniłem z moim 11 letnim synem ( Mackiem) były wielką gonitwą po niebie za upilnowaniem obiektu. Teraz widze jak wszysko, za jakis czas zmieni sie. Wystarczy obiekt znaleść, montaż odpalic i sycić sie wspaniałymi widokami.
Kazdy obiekt stabilnie utrzymuje sie przez conajmniej 55 minut w polu widzenia ( w tym samym miejscu). Stosując duze powiekszenia (x300) mamy co najmniej 18 minut na obserwacje. Kazdy kto ma Dobsona_Newtona, dobrze wie co znaczy użyć powiekszenia ponad 300 razy, ustawić na planetke i popatrzeć na nia przez 10 sek. Jest na granicy mozliwości a raczej przypadku.
Na montażu Leszka, zakładamy duze powiekszenie i po prostu patrzymy.
Ustawieniem montażu do prawidłowego działania moze zając sie dziecko które wie gdzie jest gwiazda polarna. Po prostu stawia z wyznaczeniem na gwiazde ( zajmie to 5.sek) i juz.
Sprzet Leszka charakteryzuje sie duża płynnościa w czasie pracy. Brak jest jakiegokolwiek szarpania,drgań,zrywów. Widok w teleskpie stojącym na montażu jest doskonałym filmem. Tak naprawde to cieżko jest znaleśc jakiś punk kiepski w działaniu montażu. Osobiście wszystkim bardzo polecam i na pewno jest dużo miejsca na rynku dla takiego montażu






W użyciu był również sprzet Mariusza na montażu Dominika

No więc następne testy platformy pod kątem astrofotografii. Tak jak pisałem wcześniej platforma prowadzi bardzo ładnie i płynnie. Testy zrobiłem przy pomocy obiektywu 300m. Powyżej tej ogniskowej nawet dobrej klasy montaże potrzebują guidowania (no chyba, że pomniejszamy klatke to błedy prowadzenia są mniej widoczne).

Poniższe zdjęcia są pełnymi klatkami z kamery CCD - SBIG STV.

Pierwsza próba:

Zdjęcie z czasem naświetlania 5 minut :



Jak widać powyżej trochę źle ustawiłem montaż, o przepraszam - platformę. Widać więc lekki błąd w deklinacji. Na zdjęciu 3 minutowym taki błąd ustawienia nie byłby widoczny.

Poprawka ustawienia platformy i jedziemy z tym koksem

Następne zdjęcie z czasem naświetlania 5 minut :



Jak widać powyżej nie jest źle

No to dalsza część zabawy:

Zdjęcie z czasem 1 minuta no bo jasny obiekt (chyba wiadomo jaki)



Nie ma co się poddawać - lekka korekta kadru i czas naświetlania podwojony - czyli 2 minuty:



Znowu nie jest źle

No to teraz 3 minutki tak na próbę gdzieś w Orionie (chciałem wam pokazać, że da się zlapać B33 - Koński Łeb ale nie trafiłem ):



Na razie tyle. Chciałem też zrobić zdjęcie Plejadek Canonem 10D ale bateria mi padła w aparacie (oczywiście miałem zapasową ale ... nienaładowaną ).

Podsumowując myślę, że platforma w obecnej produkowanej przez Leszka Jędrzejewskiego wersji spełni oczekiwania astrofotografa zamierzającego używać platformę z niezbyt długą ogniskową do obiektow DS (z długą ogniskową należałoby już używać guidowania) oraz nawet bardzo długą ogniskową do fotografii planet z webkamerką.

Do wizuala - jak ktoś, kto ma Dobsona nie ma jeszcze platformy to znaczy ... jeszcze nie zdążył się zaopatrzyć (być może z powodu braku środków na zrobienie lub zakup), bo szczytem głupoty byłoby rezygnować z takiego dobrodziejstwa

Gdybyście mieli jakies pytania ... zadawajcie Jeśli bedę umiał odpowiedzieć to pewnie odpowiem, jak nie to pewnie Leszek pomoże

Pozdrawiam,
Dominik

Właśnie otrzymałem od Leszka przesyłkę zwierającą tym razem dwie platformy do testów.

Obie platformy wykonane są bardzo starannie i solidnie (to przecież standard w konstrukcjach Leszka).

Zweryfikowałem czas prowadzenia dla obu platform - jest on podobny wynosi ponad godzinę.

Poniższe zdjecia stanowią pewnego rodzaju wizualne porównanie obu konstrukcji. Myślę, że więcej szczegółów na temat konstrukcji platform przekaże Leszek a jak jak tylko będzie pogoda zabiorę się za testy.

Po kliknięcu na miniaturę można zobaczyć zdjęcie w wyższej rozdzielczości.

Zestawienie różnic w zastosowanej wersji napędu:




A teraz porównanie rozmiarów:




Zapowiada się ciekawe porównanie jak sądzę.

Pozdrawiam,
Dominik

Zapewne pogoda nie pozwala na kontynuacje testów, jest jakaś szansa w ogóle że coś w niedalekiej przyszłości się ukaże nowego związanego z platformą??

Myślę że o to lepiej zapytaj najpierw meteorologów

Pogoda jaka jest i była w ostatnich tygodniach każdy widział. Dlatego trzeba się przystosować. Dzięki uprzejmości Krzysztofa (mekmeka) dotarł do mnie wczoraj teleskop do testów z platformą. No i była dziura w chmurach (w zasadzie kilka) więc zrobiłem następnie testy. Myślę, że będą ciekawe.

Tak więc mam testowy teleskop posadzony na platformie rolkowej. Jest to Newton 235/1200. No i udało mi się zrobić pierwsze testy jakości prowadzenia platformy. Przy pomocy programu RxPec (http://arnholm.org/astro/software/rxpec/index.htm) spróbowałem ustalić PE dla platformy rolkowej. Tak oto wygląda zestaw testowy i wykres PE dla platformy.



Co prawda film z którego wyciągnąłem PE miał tylko 3 minuty ale tak jak przewidywał Leszek Jędrzejewski w przypadku platformy PE ma dużo krótszy okres. Tak czy siak PE na poziomie +-5 arc może pochwalić się niezbyt wiele montaży paralaktycznych.

Gdyby ktoś chciał siągnąć sobie plik z PE w Excelu to proszę bardzo:

http://www.astrophotography.pl/testy/pl ... ka_pec.xls

No i jeszcze można zobaczyć jak prowadzi platforma z ogniskową 3000mm i kamerką internetową. Seeing beznadziejny i film poddany dużej kompresji. Platforma ustawiona mniej więcej na polarną - po prostu postawiona w kierunku na północ więc widoczny jest dryf. Ale spróbujcie poprowadzić tak ręcznie, szczególnie Dobsona z dłuższą ogniskową i podłączoną kamerką z małym chipem.

http://www.astrophotography.pl/testy/pl ... tforma.avi (plik w DiViX 4.01). W razie czego kodek jest do pobrania tutaj: http://download.eportal.pl/?p=1371

CDN.

Pozdrawiam,
Dominik

Pieknie to wszystko sie prezentuje i tak samo doskonale dziala!
Jestem pod duzym wrazeniem! Gratulacje!

Czyli w sumie platforma zapewne bardzo dobrze spisze się w astrofotografii szczególnie "śrubowa" sądząć po tym PE

Tam jest PE platformy rolkowej o ile mnie wzrok nie myli
chociaż śrubowej też by się przydał.

No wiem tylko napisałem że szczególnie "śrubowa" ponieważ jest ona zapewne dokładniejsza od rolkowej. Tak więc jeżeli rolkowa matakie PE więc śrubowa może się lepiej spisać

W takim razie sorry za przyczepienie

Dominiku, ten PE z rolkowej jest wielce obiecujący dla nie guidowanego astrofoto z ogniskowymi do 500-600mm już jest O.K. ale poprosimy o conajmniej 10-15minutowe przebiegi aby go mieć możliwość w pełni ocenić, o takie same poprosimy z platformy śrubowej jak tylko pogoda pozwoli

No jeśli tylko pogoda pozwoli to oczywiście będą dalsze testy w tym i platformy śrubowej.

Pozdrawiam,
Dominik

No i mam już testy platformy śrubowej.

Tak oto wygląda wykres PE dla platformy śrubowej (10 minut):




Podobnie jak dla platformy rolkowej udostępniam plik w formacie Microsoft Excel: http://www.astrophotography.pl/testy/pl ... pec_ra.xls

PE wydaje się być nieco wyższe od tego dla platformy rolkowej i jest porównywalne do dobrych montaży paralaktycznych. W każdym razie platforma prowadzi bardzo płynnie o czym można przekonać się oglądając ten oto film pokazujący jak ustawiona "na oko" platforma (po prostu postawiona w kierunku na północ) prowadzi przez 10 min

(Uwaga - prawie 2 MB): http://www.astrophotography.pl/testy/pl ... 06_avi.avi (plik w Divix 4.01)

A teraz mała próbka astrofotografii planetarnej z Newtonem 235/1200 + Powermate x2,5 + ToUcam 840K (ogniskowa 3000mm) - wszystko postawione na platformie:



No to chyba zakończone zostały testy jeśli chodzi o fotografię planetarną.

Pozdrawiam,
Dominik

A pewnie ze ten widok zachwyca! Ale powiem cos od siebie. Widzialem oba z tych urzadzen w akcji. No prawie. Ale juz czuje pismo nosem, ze ten Saturn z Newtona Krzyska, i platforma Leszka - to zaledwie namiastka tego co bedzie mozna uzyskac! DS-y otworem!