Astronomiczny Kalendarzyk Niesystematyczny

Wiadomości, wydarzenia, kalendaria​, literatura, samouczki, Radio...

PostPaweł Baran | 05 Lut 2015, 09:05

Po minięciu Jowisza kolejnej nocy Księżyc odwiedzi Regulusa, czyli najjaśniejszą gwiazdę Lwa. Faza Księżyca troszkę się już zmniejszy, do 99%, a o godzinie podanej na mapce Regulus będzie się znajdował niecałe 6° na północny wschód od Srebrnego Globu. Jednocześnie już ponad 10° od Księżyca, tylko na północny zachód, będzie oddalony Jowisz.

W następnych nocach Księżyc będzie wędrował w kierunku Panny, stopniowo schodząc coraz bliżej widnokręgu i zmniejszając powoli fazę. W piątek 6 lutego tarcza Srebrnego Globu będzie oświetlona w 92%, a niecałe 15° na północ od niego będzie świeciła Denebola, czyli trzecia co do jasności gwiazda Lwa, choć oznaczana grecką literą β, znajdująca się na wschodnim krańcu głównej figury tej konstelacji. W niedzielę 8 lutego faza Księżyca spadnie już do 79%, dotrze on już do gwiazdozbioru Panny i będzie świecił około 5° na południowy wschód od Porrimy, znanej gwiazdy podwójnej z tej konstelacji.
Animacja pokazuje położenie czterech planet: Neptuna, Wenus, Marsa i Urana w pierwszym tygodniu lutego 2015 roku
Animację wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie mapek z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).

Dodał: Ariel Majcher

Źródło: StarryNight
Wieczorem, jeszcze przed zapadnięciem całkowitych ciemności widoczne są 4, a w zasadzie 3 planety Układu Słonecznego. Z odnalezieniem Wenus, Marsa i Urana nie powinno być kłopotów (zwłaszcza jeśli chodzi o dwie pierwsze planety), natomiast Neptun jest już bardzo trudny do dostrzeżenia, ale pokazałem go na mapkach ze względu na bliskość bardzo jasnej Wenus. W poniedziałek 2 lutego odległość między tymi planetami była wciąż mniejsza od 1,5 stopnia, jednak do końca tygodnia urośnie ona ponad 5-krotnie. Neptun świeci z jasnością +8 magnitudo i zachodzi półtorej godziny po Słońcu, stąd jego niskie położenie nad widnokręgiem nie ułatwia jego obserwacji.

Wenus początkowo będzie zajmowała bardzo podobne położenie do Neptuna, ale świeci bez porównania jaśniej, blaskiem -3,9 magnitudo, stąd można - i należy - obserwować ją, zanim jeszcze zrobi się ciemno, do godziny 17:30. Potem jej silny blask będzie powodował zniekształcenia jej obrazu w teleskopach, przez które można próbować dostrzec jej tarczę o średnicy 11" i fazie 91%, choć na razie nie ma ona jeszcze atrakcyjnego wyglądu. W nocy z czwartku 5 lutego na piątek 6 lutego Wenus minie w odległości mniej więcej 1° gwiazdę λ Aquarii, której blask to +3,7 magnitudo.

Druga planeta od Słońca przez cały czas zbliża się także do Marsa, czyli czwartej planety od Słońca. W niedzielny wieczór odległość między tymi planetami zmniejszy się do niewiele ponad 6°. Czerwona Planeta powoli zbliża się do koniunkcji ze Słońcem, które będzie miało miejsce w połowie czerwca br. i świeci obecnie słabo, z jasnością +1,2 wielkości gwiazdowej, a jego tarcza ma średnicę mniejszą, niż 5", co czyni z niego niezbyt atrakcyjny cel dla posiadaczy teleskopów, można jedynie odnotować jego obecność na zachodnim nieboskłonie.

Ponad 20° dalej wzdłuż ekliptyki znajduje się ostatnia z planet widocznych w tym rejonie nieba, czyli Uran. Siódma planeta Układu Słonecznego również powoli zbliża się do koniunkcji ze Słońcem, które będzie miało miejsce ponad 2 miesiące wcześniej, niż koniunkcja Marsa, ponieważ Uran przesuwa się po niebie znacznie wolniej od Czerwonej Planety. Jednak o godzinie 19, gdy już pozostałe 3 planety przestają być widoczne, znajduje się on nadal na wysokości większej niż 20° nad widnokręgiem. Stąd warunki obserwacyjne Urana wciąż są dobre. Planeta świeci obecnie z jasnością +5,9 magnitudo i można ją odnaleźć niecałe 3° na południe od gwiazdy δ Piscium (na mapkach zaznaczona jest jej sąsiadka, ε Piscium).
Załączniki
Astronomiczny Kalendarzyk Niesystematyczny: Animacja pokazuje położenie czterech planet  Neptuna Wenus  Marsa i Urana w pierwszym tygodniu lutego 2015 roku.gif
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33366
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 05 Lut 2015, 09:06

Animacja pokazuje położenie Komety Lovejoya (C/2014 Q2) w pierwszym tygodniu lutego 2015 roku
Animację wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie mapek z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).

Dodał: Ariel Majcher

Źródło: StarryNight
Na wieczornym niebie, początkowo wysoko nad widnokręgiem, przebywa również Kometa Lovejoya (C/2014 Q2). Ta kometa stopniowo oddala się do Ziemi i w lutym nie będzie się już tak szybko przemieszczała po niebie, jak to czyniła w styczniu. W ciągu tego miesiąca kometa pokona jedynie około 16°, z okolic gwiazdy Alamak w Andromedzie do granic gwiazdozbioru Kasjopei, co dobrze widać na mapce, którą wykonał Janusz Wiland w swoim programie Nocny Obserwator.

Z każdym dniem świeci coraz słabiej, ale nadal ma jasność na tyle dużą (jest jaśniejsza, niż 6 magnitudo), że jest dobrze widoczna w lornetkach, a na ciemnym niebie - nawet gołym okiem. Oczywiście nie wtedy, gdy na niebie dominuje Księżyc w pełni, który mimo dużego oddalenia od komety skutecznie będzie przeszkadzał w jej obserwacjach. Kometa góruje przed godziną 17:00, czyli jeszcze na jasnym niebie, będąc wtedy prawie w zenicie, na wysokości większej, niż 80° nad horyzontem. Jednak o godzinie 20:00 znajduje się ona wciąż wyżej niż 50° nad widnokręgiem, jej warunki obserwacyjne będą zatem bardzo dobre, jak tylko Księżyc zmniejszy swoją fazę i przejdzie na niebo poranne, co stanie się w przyszłym tygodniu.

Mapka pokazuje położenie Saturna w pierwszym tygodniu lutego 2015 roku
Mapkę wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie mapek z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).

Dodał: Ariel Majcher - 2

Źródło: StarryNight
Przez coraz większą część nocy nad horyzontem świeci Saturn, który wschodzi około godziny 2:30. Planeta świeci obecnie z jasnością +0,5 magnitudo, a jej tarcza ma średnicę 16". Saturn nadal porusza się ruchem prostym i w tym tygodniu przejdzie niewiele ponad 1° na północ od gwiazdy Graffias w Skorpionie. W tym tygodniu nie będzie maksymalnej elongacji Tytana, ale pod koniec tygodnia należy szukać go na zachód od jego planety macierzystej.

Dodał: Ariel Majcher
Uaktualnił: Ariel Majcher
http://news.astronet.pl/7558
Załączniki
Astronomiczny Kalendarzyk Niesystematyczny: Animacja pokazuje położenie Komety Lovejoya.gif
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33366
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 06 Lut 2015, 09:34

Spojrzenie w lutowe niebo 2015
„ Gdy ciepło w lutym, zimno i mokro w maju bywa”
Przysłowie to oddaje nasze zaniepokojenie, jesienną – jak na razie – ciepłą zimą, a chyba będziemy musieli się jednak przygotować na nowe kaprysy tegorocznej aury. Natomiast znacznie precyzyjniej możemy coś powiedzieć o „pogodzie kosmicznej”, czyli co nas czeka w tym miesiącu na firmamencie niebieskim. Jednak już od samego tytułu „lutowe niebo” każdemu robi się zimno, a grypowe ciarki przechodzą po plecach. Zatem w tej sytuacji, pozostaje nam tylko ciepłe i optymistyczne spojrzenie w niebo, a karnawał w tym roku będzie dość długi, bowiem dopiero 18 lutego będzie Popielec. W tym najkrótszym, często najchłodniejszym miesiącu roku, w Małopolsce przybędzie dnia ponad półtorej godziny. Przyznacie Państwo, że brzmi to bardzo optymistycznie. Słońce, chociaż jeszcze nadal przebywa na południowej półkuli nieba, to mimo wszystko systematycznie pnie się po Ekliptyce coraz wyżej i wyżej, przez co i dnia nam znacznie przybywa.
W dniu pierwszego lutego Słońce w Krakowie wschodzi o godz. 7.14, a zachodzi o 16.34; czyli dzień będzie trwał 9 godzin i 20 minut. Natomiast 28 lutego wschód Słońca nastąpi o godz. 6.26, a zachód o 17.20; zatem długość dnia wyniesie już 10 godzin i 54 minuty; dzień będzie zatem dłuższy od najkrótszego dnia roku (22.XII) o 2 godz. i 49 minut. Ponadto, w środę 18 lutego o godz. 23.44, Słońce wstępuje w znak Ryb; a za dalszy miesiąc w znak Barana – czyli wtedy będziemy mieli początek astronomicznej Wiosny, oby nie tylko w kalendarzu!
Słońce w tym miesiącu wykazywać będzie dość dużą aktywność magnetyczną, więc należy się liczyć z możliwością zaobserwowania wielu grup plam na jego tarczy i towarzyszącym im wyrzutom plazmy w przestrzeń międzyplanetarną, szczególnie w drugiej dekadzie lutego. Może w związku z tym, zaobserwujemy w Małopolsce zjawisko zorzy polarnej?
Ciemne, bezksiężycowe noce, dogodne do obserwacji astronomicznych, wystąpią w drugiej połowie miesiąca, a kolejność jego faz będzie następująca: pełnia 4.II. o godz. 00.09, ostatnia kwadra 12.II. o godz. 04.50, nów 19.II. o godz. 00.47 i pierwsza kwadra 25.II. o godz. 18.14. W apogeum (najdalej od Ziemi) Księżyc znajdzie się 6.II. o godz. 07, a w perygeum (najbliżej Ziemi) będzie 19.II. o godz.. 08. Ponadto, o północy 26.II., Księżyc zakryje Aldebarana, najjaśniejszą gwiazdę w gwiazdozbiorze Byka. U nas, widoczne będzie tylko ich bliskie spotkanie, na półtorej godziny przed zachodem Księżyca.
Jeśli chodzi o planety, to Merkurego będzie można dostrzec po pierwszym tygodniu lutego, o świcie nisko, nad południowo-wschodnim horyzontem. W największej elongacji zachodniej (27 stopni), czyli odległości od Słońca, będzie wieczorem 24.II. Odszukanie Merkurego o świcie 14.II., powinien nam w znacznym stopniu ułatwić Księżyc, który zbliży się do planety na odległość 3 stopni. Natomiast Wenus jako Gwiazda Wieczorna, przez cały miesiąc króluje swym blaskiem, coraz to wyżej nad południowo-zachodnim horyzontem. Wieczorem 21 lutego Wenus zbliży się do Marsa na około 0.5 stopnia. Czerwonawy Mars widoczny będzie wieczorem na zachodnim niebie, przez cały miesiąc w gwiazdozbiorze Ryb. Jowisza, po opozycji 6.II., wraz z jego gromadką księżyców, możemy obserwować przez cały miesiąc już od wieczora, wysoko na południowym niebie, w gwiazdozbiorze Raka. Natomiast w drugiej połowie nocy, w gwiazdozbiorze Skorpiona dostrzeżemy Saturna z pierścieniami. Zaś nisko nad południowo-zachodnim horyzontem, w gwiazdozbiorze Ryb, możemy dostrzec przez lunetę planetę Uran. Neptun goszczący w Wodniku, już z początkiem lutego zniknie w promieniach zachodzącego Słońca, aby pojawić się na porannym niebie, ale dopiero w połowie marca.
Należy też pamiętać, jak przystało na miłośników astronomii, że w czwartek 19 lutego, przypada 542 rocznica urodzin Mikołaja Kopernika.
Zatem, aby na nieboskłonie te wszystkie zjawiska móc zaobserwować, można złożyć wizytę w Młodzieżowym Obserwatorium Astronomicznym w Niepołomicach (tel. 12-281-15-61).
W tym miesiącu nie „przewiduje się” bogatych deszczy meteorów, chociaż 25 lutego przypada maksimum mało aktywnego roju, promieniującego z okolicy „delty” w gwiazdozbiorze Lwa. Księżyc w pierwszej kwadrze będzie nam przeszkadzał w ich wieczornych obserwacjach. Jak z tego widać, luty – choć krótki – mimo tego dość interesujący dla miłośników obserwacji nieba.
Dysponując zaś wolna chwilą, zachęcam gorąco Państwa do wieczornych spacerów, a przy okazji spójrzmy w niebo, pamiętając jednocześnie o staropolskim przysłowiu:
„ Luty stały - to latem upały"


Adam Michalec
MOA w Niepołomicach, 15 grudnia 2014
http://orion.pta.edu.pl/niebo/spojrzeni ... niebo-2015
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33366
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 11 Lut 2015, 09:01

Niebo w drugim tygodniu lutego 2015 roku
Animacja pokazuje położenie Wenus, Marsa i Neptuna w drugim tygodniu lutego 2015 roku
Animację wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie mapek z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).

Dodał: Ariel Majcher

Źródło: StarryNight
W środę 11 lutego Księżyc przejdzie przez ostatnią kwadrę i będzie dążył do nowiu, stąd każdej kolejnej nocy będzie on świecił coraz słabiej i nie będzie przeszkadzał w obserwacji Komety Lovejoya (C/2014 Q2), która wieczorem znajduje się wysoko na niebie, niedaleko gwiazdy Alamak (γ Andromedy). W drugiej części tygodnia będzie pojawiał się na niebie grubo po północy i minie m.in. planetę Saturn. Na wieczorny niebie Wenus coraz bardziej zbliża się do Marsa, zaś obie planety zmniejszają dystans do Urana. O tej samej porze po drugiej stronie nieba świeci już Jowisz, który przebywa nad widnokręgiem prawie do końca nocy.

Z wieczornego widnokręgu na dobre zniknął już Neptun. Ostatnia planeta Układu Słonecznego będzie dostępna na niebie porannym dopiero w trzeciej dekadzie maja. Jednak pozostały na nim Wenus, Mars i Uran, które nadal można obserwować. Dwie pierwsze z wymienionych planet świecą na tyle jasno (zwłaszcza Wenus), że można je dostrzec niewiele po zmierzchu, a Wenus w zasadzie już w momencie zachodu Słońca. Godzinę po tym, jak Słońce zniknie za widnokręgiem (na tę porę wykonane są mapki animacji) dobrze widać już obie planety na wysokości około 15° nad horyzontem, między którymi - głównie dzięki szybkiemu ruchowi Wenus - dystans będzie się wyraźnie zmniejszał. Na początku tygodnia obie planety będzie dzieliło prawie 6°, ale do niedzieli 15 lutego dystans ten zmniejszy się o połowę. Wenus świeci z jasnością -3,9 wielkości gwiazdowej, a jej tarcza ma średnicę 12" i fazę 89%. W przypadku Marsa odpowiednie wielkości wynoszą: jasność +1,2 wielkości gwiazdowej, średnica kątowa - 4", a faza - 97%.

Najsłabiej z tej trójki świecący Uran, którego jasność to +5,9 wielkości gwiazdowej, o tej samej porze zajmuje pozycję na wysokości ponad 30° nad horyzontem. Jednak wtedy jest jeszcze trochę za jasno na jego obserwacje. Na poszukiwania Urana najlepiej poczekać, aż się porządnie ściemni, czyli gdzieś do godziny 18:30, a warto zacząć je od odnalezienia jaśniejszych od niego gwiazd δ i ε Piscium. Uran znajduje się niecałe 3° na południe od pierwszej z wymienionych gwiazd, ale złożony z tych gwiazd i Urana trójkąt staje się coraz bardziej ostrokątny.
Załączniki
Astronomiczny Kalendarzyk Niesystematyczny: Animacja pokazuje położenie Wenus, Marsa i Neptuna w drugim tygodniu lutego 2015 roku.gif
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33366
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 11 Lut 2015, 09:09

Animacja pokazuje położenie komety C/2014 Q2 (lovejoy) w drugim tygodniu lutego 2015 roku
Animację wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie mapek z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).

Dodał: Ariel Majcher

Źródło: StarryNight
Również nad zachodnim horyzontem, ale znacznie wyżej, bo początkowo na wysokości ponad 60°, wędruje Kometa Lovejoya (C/2014 Q2), która w najbliższych dniach będzie wędrowała przez gwiazdozbiór Andromedy, w kierunku gwiazdozbioru Kasjopei. W momencie zachodu Słońca kometa znajduje się prawie w zenicie, na wysokości ponad 80°, natomiast gdy zaczyna się noc astronomiczna (godziny podane na animacji) - wciąż przebywa wyżej, niż 60° nad zachodni widnokręgiem. Jednak kometa już jakiś czas temu weszła w obszar okołobiegunowy, zatem nawet podczas dołowania, ok. godz. 4:30, znajduje się mniej więcej 10° nad północnym widnokręgiem. Kometa Lovejoya oddala się od Ziemi, zatem jej jasność i rozmiary kątowe maleją, ale nadal jest ona atrakcyjny celem dla posiadaczy lornetek i teleskopów z duży polem widzenia, a nawet dla obserwatorów bez przyrządów optycznych, jeśli tylko są pod ciemny niebem, z dala od świateł miejskich.

Kometę można odnaleźć kilka stopni na północny zachód od gwiazdy Alamak (lub Almach) w Andromedzie, która na mapach nieba jest oznaczana grecką literą γ i rzeczywiście jest trzecią co do jasności gwiazdą tej konstelacji, świecącą blaskiem +2,1 wielkości gwiazdowej. Jest ona interesująca również dlatego, że jest to układ podwójny podobny do Albireo w Łabędziu, gdzie dwie gwiazdy układu wyraźnie różnią się barwą, tylko znacznie ciaśniejszy i zarazem jaśniejszy. Tutaj dwa główne składniki układu, to gwiazdy o jasnościach +2,3 oraz +4,8 wielkości gwiazdowej, oddalone od siebie o 10", natomiast w przypadku Albireo dwa najjaśniejsze składniki to gwiazdy o jasnościach +3,3 oraz 5,1 magnitudo, odległe od siebie o ponad 34".
Mapka pokazuje położenie Jowisza w drugim tygodniu lutego 2015 roku
Mapkę wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie mapek z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).

Dodał: Ariel Majcher

Źródło: StarryNight
Już niestety nie całą noc, jak jeszcze niedawno można obserwować Jowisza. Największa planeta Układu Słonecznego jest zaledwie kilka dni po opozycji, ale to już wystarczy, żeby była ona nad horyzontem już w momencie zachodu Słońca i chowała się pod widnokrąg jeszcze przed jego wschodem. Ponadto cień Jowisza z naszej perspektywy jest już po wschodniej stronie tarczy, stąd z Ziemi widoczne są początki zakryć jowiszowych księżyców przez ich planetę macierzystą i końce zaćmień, czyli wyjścia z cienia. I tak już pozostanie do koniunkcji Jowisza ze Słońcem, co nastąpi pod koniec sierpnia br. Na razie Jowisz wciąż jest jasny i duży: jego blask pozostaje na poziomie -2,6 magnitudo, a średnica kątowa - na poziomie 45". Do końca tego tygodnia planeta oddali się od Regulusa na odległość 13,5 stopnia i jednocześnie zbliży się do gromady otwartej gwiazd M44 w Raku na odległość 9°.

W układzie księżyców galileuszowych jak zawsze dzieje się sporo. Szczególnie godne polecenia są 3 noce w tym tygodniu:
Załączniki
Astronomiczny Kalendarzyk Niesystematyczny: Mapka pokazuje położenie Jowisza w drugim tygodniu lutego 2015 roku.jpg
Astronomiczny Kalendarzyk Niesystematyczny: Animacja pokazuje położenie komety C2014 Q2 (lovejoy) w drugim tygodniu lutego 2015.gif
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33366
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 11 Lut 2015, 09:11

noc z 9 na 10 lutego: od zmierzchu (16:45) Ganimedes i jego cień na tarczy Jowisza, jednak jeszcze przed godziną 18 Ganimedes ze swoi cieniem przejdzie na zachód od tarczy swojej planety macierzystej, zaś przed godziną 21:30 na tarczy pojawi się Kallisto, a za nią, 40 minut później, jej cień. Jednak wcześniej, ok. 22:00 Ganimedes zakryje Io, a w chwili, gdy na tarczę Jowisza będzie wchodził cień Kallisto, Ganimedes rzuci cień na Io. Po godz. 1 Io schowa się za tarczę Jowisza, zza której wyjdzie 2,5 godziny później. Do tego czasu Kallisto zdąży zejść z jowiszowej tarczy.
noc z 12 na 13 lutego: od zmierzchu (16:50) na tarczy Jowisza będzie widoczna Io i jej cień, które zejdą z tarczy tuż po godzinie 19. Przez cały czas Europa i Ganimedes będą zbliżać się do Jowisza i stąd kilkanaście minut później zacznie się cykl najpierw zakrycia, a potem zaćmienia Europy przez Io, które skończy się schowaniem się Europy za tarczę Jowisza tuż po godzinie 20. Następnie po 22:20 zacznie się cykl najpierw zakrycia, a potem zaćmienia Ganimedesa przez Io, które skończy się przed godziną 23:00. Kilkanaście minut później Europa wyjdzie z cienia Jowisza, zaś ok. 3:30 za jowiszową tarczę schowa się Ganimedes.
Noc 14/15 lutego: wieczorem Europa i jej cień na tarczy Jowisza. Jednak do godziny 18:15 przejdą one na zachód od tarczy swojej planety macierzystej, gdzie jest już Io. 7 godzin później Europa najpierw zakryje, a następnie zaćmi pierwszego z księżyców galileuszowych.



Szczegółowa rozpiska ciekawych konfiguracji w układzie księżyców galileuszowych Jowisza znajduje się w poniższym zestawieniu:
9 lutego, godz. 3:48 - wejście Io na tarczę Jowisza,
9 lutego, godz. 3:52 - wejście cienia Io na tarczę Jowisza,
9 lutego, godz. 6:06 - zejście Io z tarczy Jowisza,
9 lutego, godz. 6:10 - zejście cienia Io z tarczy Jowisza.
9 lutego, godz. 16:45 - od zmierzchu Ganiedes i jego cień na tarczy Jowisza (blisko zachodniej krawędzi),
9 lutego, godz. 17:28 - zejście Ganimedesa z tarczy Jowisza,
9 lutego, godz. 17:46 - zejście cienia Ganimedesa z tarczy Jowisza,
9 lutego, godz. 21:26 - wejście Kallisto na tarczę Jowisza,
9 lutego, godz. 21:56 - zakrycie Io przez Ganimedesa, 77" na zachód od tarczy Jowisza (początek),
9 lutego, godz. 22:01 - zakrycie Io przez Ganimedesa (koniec),
9 lutego, godz. 22:06 - zaćmienie Io przez Ganimedesa (początek),
9 lutego, godz. 22:10 - wejście cienia Kallisto na tarczę Jowisza,
9 lutego, godz. 22:13 - zaćmienie Io przez Ganimedesa (koniec),
10 lutego, godz. 1:04 - Io chowa się za tarczę Jowisza (początek zakrycia),
10 lutego, godz. 2:12 - zejście Kallisto z tarczy Jowisza,
10 lutego, godz. 3:00 - zejście cienia Kallisto z tarczy Jowisza,
10 lutego, godz. 3:28 - wyjście Io z cienia Jowisza (koniec zaćmienia),
10 lutego, godz. 22:14 - wejście Io na tarczę Jowisza,
10 lutego, godz. 22:20 - wejście cienia Io na tarczę Jowisza,
11 lutego, godz. 0:32 - zejście Io z tarczy Jowisza,
11 lutego, godz. 0:38 - zejście cienia Io z tarczy Jowisza,
11 lutego, godz. 1:46 - wejście Europy na tarczę Jowisza,
11 lutego, godz. 1:58 - wejście cienia Europy na tarczę Jowisza,
11 lutego, godz. 4:40 - zejście Europy z tarczy Jowisza,
11 lutego, godz. 4:54 - zejście cienia Europy z tarczy Jowisza,
11 lutego, godz. 19:30 - Io chowa się za tarczę Jowisza (początek zakrycia),
11 lutego, godz. 21:56 - wyjście Io z cienia Jowisza (koniec zaćmienia),
12 lutego, godz. 16:50 - od zmierzchu Io i jej cień na tarczy Jowisza (blisko wschodniej krawędzi),
12 lutego, godz. 18:58 - zejście Io z tarczy Jowisza,
12 lutego, godz. 19:06 - zejście cienia Io z tarczy Jowisza,
12 lutego, godz. 19:24 - zakrycie Europy przez Io, 10" na zachód od brzegu tarczy Jowisza (początek),
12 lutego, godz. 19:27 - zakrycie Europy przez Io (koniec),
12 lutego, godz. 19:38 - zaćmienie Europy przez Io (początek),
12 lutego, godz. 19:40 - zaćmienie Europy przez Io (koniec),
12 lutego, godz. 20:04 - Europa chowa się za tarczę Jowisza (początek zakrycia),
12 lutego, godz. 22:22 - zakrycie Ganimedesa przez Io, 84" na zachód od tarczy Jowisza (początek),
12 lutego, godz. 22:28 - zakrycie Ganimedesa przez Io (koniec),
12 lutego, godz. 22:43 - zaćmienie Ganimedesa przez Io (początek),
12 lutego, godz. 22:51 - zaćmienie Ganimedesa przez Io (koniec),
12 lutego, godz. 23:14 - wyjście Europy z cienia Jowisza (koniec zaćmienia),
13 lutego, godz. 3:32 - Ganimedes chowa się za tarczę Jowisza (początek zakrycia),
13 lutego, godz. 22:58 - zakrycie Ganimedesa przez Europę, 203" na wschód od tarczy Jowisza (początek),
13 lutego, godz. 23:03 - zakrycie Ganimedesa przez Europę (koniec),
14 lutego, godz. 16:54 - od zmierzchu Europa i jej cień na tarczy Jowisza (na zachód od środka tarczy),
14 lutego, godz. 17:48 - zejście Europy z tarczy Jowisza,
14 lutego, godz. 18:12 - zejście cienia Europy z tarczy Jowisza,
15 lutego, godz. 0:59 - zakrycie Io przez Europę, 126" na zachód od tarczy Jowisza (początek),
15 lutego, godz. 1:06 - zakrycie Io przez Europę (koniec),
15 lutego, godz. 1:20 - zaćmienie Io przez Europę (początek),
15 lutego, godz. 1:28 - zaćmienie Io przez Europę (koniec),
16 lutego, godz. 5:32 - wejście Io na tarczę Jowisza,
16 lutego, godz. 6:46 - wejście cienia Io na tarczę Jowisza.
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33366
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 11 Lut 2015, 09:15

Mapka pokazuje położenie Księżyca i Saturna w drugim tygodniu lutego 2015 roku
Mapkę wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie mapek z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).

Dodał: Ariel Majcher

Źródło: StarryNight
W drugiej części nocy nad horyzontem pojawia się Księżyc. Początkowo jego faza będzie dość duża (prawie 80%) i będzie on wschodził przed północą, ale każdej kolejnej nocy tarcza Srebrnego Globu będzie oświetlona coraz słabiej i w niedzielę 15 lutego będzie to już tylko 20%, a Księżyc pojawi się na nieboskłonie niewiele przed godziną 4. Do tego czasu Księżyc odwiedzi gwiazdozbiory Panny, Wagi, Skorpiona, Wężownika i Strzelca, mijając po drodze kilka jasnych gwiazd i planetę Saturn.

Poranki poniedziałkowy i wtorkowy Księżyc przeznaczył na wizytę w gwiazdozbiorze Panny. W poniedziałek 9 lutego można go było zobaczyć w fazie 78%, mniej więcej w połowie drogi między Porrimą a Spiką, po jakieś 7,5 stopnia od obu wymienionych gwiazd. Dobę później faza naturalnego satelity Ziemi spadła do 69% i przesunął się on na pozycję około 5,5 stopnia na północny wschód od Spiki.

Dwa następne poranki Księżyc spędzi w Wadze. W środę 11 lutego jego faza zmniejszy się do 60%, a o godzinie podanej na mapce będzie się on znajdował około 4,5 stopnia na północy zachód od gwiazdy Zuben Elgenubi. W czwartek 12 lutego tarcza Srebrnego Globu będzie oświetlona w 50% (ostatnia kwadra przypada o godz. 4:50), a do tego dnia będzie on zajmował pozycję jakieś 9° na wschód od Zuben Elgenubi i jednocześnie 2,5 stopnia na południowy zachód od gwiazdy γ Librae oraz 10° na północny zachód od Saturna.

W piątek 13 lutego Srebrny Glob pojawi się na nieboskłonie około godziny 2, a jego tarcza będzie oświetlona w 40%. Niecałe 2° na prawo od niego znajdowała się będzie planeta Saturn, której obecna jasność to +0,5 magnitudo, natomiast trochę ponad 1° dalej w tym samym kierunku będzie się znajdowała gwiazda Graffias, czyli β Skorpiona, której jasność obserwowana to +2,5 wielkości gwiazdowej. Średnica kątowa Saturna wynosi 16", a już przez teleskopy o średnicy kilku cm i powiększeniu około 50x da się dostrzec jego słynne pierścienie. Maksymalna elongacja Tytana (zachodnia) miała miejsce w poniedziałek 9 lutego.

W weekend Księżyc będzie wschodził już bardzo późno. W sobotę 14 lutego wyłoni się on spod widnokręgu około godz. 3, przy fazie 30%, natomiast dobę później - przed godziną 4, a jego tarcza będzie oświetlona w 20%. W sobotę Księżyc będzie przebywał na tle gwiazdozbioru Wężownika i ok. godz. 6:30 przejdzie w odległości 38 minut kątowych na południe od świecącej z jasnością +9 magnitudo gromady kulistej M9, która jest jedną z czterech gromad kulistych w tym gwiazdozbiorze, które znalazły się w słynnym katalogu obiektów mgławicowych Karola Messiera. Natomiast w niedzielę Księżyc przejdzie już do sąsiedniego gwiazdozbioru Strzelca i również znajdzie się w pobliżu kilku innych obiektów z katalogu Messiera: niecałe 12' na północ od brzegu księżycowej tarczy będzie się znajdowała gromada otwarta M24, 2° od Księżyca na godzinie 10 odnaleźć będzie można gromadę otwartą gwiazd M18, a 1° dalej w tym samym kierunku - Mgławicę Omega, czyli M17. Niecałe 4° na wschód od Księżyca będzie się znajdowała gromada otwarta M25, zaś 4,5 stopnia na zachód - gromada otwarta M23. Natomiast około 5° od Księżyca na godzinie 4 będą się znajdowały słynne mgławice Trójlistna Koniczyna (M20) i Laguna (M8) oraz gromada otwarta M21.

Dodał: Ariel Majcher
Załączniki
Astronomiczny Kalendarzyk Niesystematyczny: Mapka pokazuje położenie Księżyca i Saturna w drugim tygodniu lutego 2015 roku.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33366
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 16 Lut 2015, 09:19

Niebo w trzecim tygodniu lutego 2015 roku
Animacja pokazuje położenie Księżyca, Saturna i Merkurego w trzecim tygodniu lutego 2015 roku (kliknij w miniaturkę, aby powiększyć).
Animację wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie mapek z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).

Dodał: Ariel Majcher

Źródło: StarryNight
Nów Księżyca przypada w tym miesiącu w czwartek 19 lutego, stąd w tym tygodniu naturalnego satelitę Ziemi będzie można zaobserwować zarówno na niebie porannym, jak i na wieczornym. W poniedziałek i wtorek oddalający się od Saturna Księżyc minie słabo widocznego Merkurego, zaś już w weekend wyprzedzi dobrze widoczne wieczorem planety Wenus z Mars i Uran. Na wieczornym niebie, tyle że prawie po przeciwnej stronie widnokręgu, dostrzec można jasnego Jowisza, który góruje przed północą oraz Kometę Lovejoya (C/2014 Q2), która przez południk lokalny przechodzi ok. godz. 15:30, ale poniżej 30° schodzi mniej więcej o 23.

Na początku przyszłego tygodnia, dokładnie we wtorek 24 lutego, Merkury znajdzie się w dużej elongacji zachodniej, prawie 27°. I stąd w tym i w następnym tygodniu będzie go można próbować odnaleźć na porannym niebie. Jednak niekorzystne nachylenie ekliptyki do widnokręgu spowoduje, że w Polsce pierwsza planeta od Słońca będzie znajdowała się bardzo nisko nad nim. 45 minut przed świtem (na tę porę wykonane są mapki animacji) Merkury będzie zajmował pozycję na wysokości niecałych 2° nad kierunkiem południowo-wschodnim. Zatem, aby polowanie na Merkurego się udało, trzeba dysponować mocno odsłoniętym widnokręgiem.

Przez cały tydzień Merkury będzie wędrował przez gwiazdozbiór Koziorożca, trochę ponad 3° na południe od jasnych gwiazd z jego północno-zachodniego krańca, czyli Algiedi i Dabih. Jego odszukanie w pierwszych dwóch dniach tego tygodnia znacznie ułatwi zbliżający się do nowiu Księżyc, który na początku tygodnia minie tę planetę w małej odległości. W poniedziałek 16 lutego tarcza Srebrnego Globu będzie oświetlona w 11% i o tej samej porze będzie się znajdowała na wysokości jakieś 10° prawie dokładnie nad punktem SE horyzontu, natomiast Merkury w tym momencie będzie się znajdował nieco ponad 14° na wschód od niego, czyli na godzinie 8. Dobę później faza Księżyca będzie wynosiła zaledwie 5% i w momencie pokazanym na mapce będzie się on znajdował 2,5 stopnia na północ od Merkurego, czyli na godz. 11. Jednocześnie o dalsze 3° w tym samym kierunku będzie oddalona gwiazda Algiedi, zaś gwiazda Dabih będzie świeciła nieco ponad 1° od Księżyca, na godz. 10.

Elongacja zachodnia oznacza widoczność poranną oraz oddalanie się od Ziemi, dlatego średnica kątowa tarczy Merkurego będzie malała z ok. 8" w poniedziałek 16 lutego do 7" w niedzielę 22 lutego. W tym samym czasie oświetlenie tarczy urośnie z 42% na początku tygodnia do 54% pod jego koniec. Powoli rosła będzie także jasność Merkurego od +0,3 do +0,1 magnitudo.

Na wczesnoporannym niebie widoczny jest także Saturn, który do momentu pokazanego na mapkach animacji zdąży dotrzeć do południka lokalnego, a od Merkurego będą go dzieliły całe gwiazdozbiory Wężownika i Strzelca. Saturn powoli oddala się już od gwiazdy Graffias, choć w niedzielę 22 lutego odległość miedzy tymi ciałami niebiańskimi urośnie na razie do
Załączniki
Astronomiczny Kalendarzyk Niesystematyczny: Animacja pokazuje położenie Księżyca, Saturna i Merkurego w trzecim tygodniu lutego 2015 roku.gif
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33366
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 16 Lut 2015, 09:21

1,5 stopnia. Jednocześnie planeta z pierścieniami zbliży się do świecącej z jasnością obserwowaną gwiazdą ν Scorpii na odległość 3 razy mniejszą. Sam Saturn świeci z jasnością +0,5 magnitudo, a jego tarcza ma średnicę 17". Maksymalna elongacja Tytana (wschodnia) przypada we wtorek 17 lutego.
Animacja pokazuje położenie Wenus, Marsa, Urana i Księżyca w trzecim tygodniu lutego 2015 roku (kliknij w miniaturkę, aby powiększyć).
Animację wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie mapek z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).

Dodał: Ariel Majcher

Źródło: StarryNight
Jak już pisałem w czwartek 19 lutego Księżyc przejdzie przez nów, zrobi to przed godziną 1 naszego czasu, i już 2 piątek 20 lutego, prawie 2 dni po przejściu przez nów, będzie wyraźnie świecił na niebie wieczornym. Nachylenie ekliptyki do wieczornego horyzontu jest już korzystne, ale nie aż tak, żeby Księżyc był łatwo widoczny już niecałą dobę po nowiu. Chociaż oczywiście doświadczeni obserwatorzy mogą próbować dostrzec bardzo cienki sierp Księżyca już w czwartek 19 lutego. 45 minut po zmierzchu (mapki pokazują wygląd zachodniego i południowo-zachodniego widnokręgu 15 minut później) Księżyc w fazie 1% będzie się znajdował na wysokości 1,5 stopnia, mniej więcej 12° na lewo od punktu "W" horyzontu. Tego wieczoru bardzo pomocna w odszukaniu Księżyca będzie bardzo jasna para planet Wenus-Mars, od której Srebrny Glob będzie oddalony w tym momencie o niecałe 19°, na godzinie 5.

W piątek 20 lutego i w sobotę 21 lutego z odnalezieniem Księżyca na wieczornym niebie nie powinno być już kłopotów, o ile tylko chmury odsłonią kawałek nieba, na którym będzie on przebywał. W piątek faza naturalnego satelity Ziemi urośnie do 4% i o godzinie podanej na mapce będzie on przebywał na wysokości około 13°, natomiast dobę później jego faza urośnie do 10%, a godzinę po zachodzie Słońca będzie go można odnaleźć na wysokości 25° nad południowo-zachodnim widnokręgiem.

Piątek i sobotę Księżyc zarezerwował na spotkanie z parą planet Wenus-Mars. Pod koniec tego tygodnia Wenus wyprzedzi Marsa na niebie, mijając go w odległości niecałego 0,5 stopnia, czyli średnicy kątowej Księżyca. Oczywiście z rozróżnieniem obu planet nie ma najmniejszego kłopotu, ponieważ Wenus świeci znacznie jaśniej, blaskiem -4 wielkości gwiazdowe, od Czerwonej Planety, której blask to tylko +1,3 wielkości gwiazdowej, a więc sporo ponad 100 razy mniej. Planety odróżnia też barwa światła, Wenus jest raczej biała, natomiast Mars - rdzawopomarańczowy. Tarcza Wenus ma obecnie średnicę 12" i fazę 88%, natomiast tarcza Marsa - średnicę 3 razy mniejszą i fazę 97%. W piątek 20 lutego Księżyc będzie świecił około 5° od obu planet, natomiast dobę później - 4° dalej, ale już na planetami.

W weekend Księżyc odwiedzi także kolejną planetę Układu Słonecznego, czyli Urana, którą w niezbyt odległym czasie czekają odwiedziny najpierw Wenus, a potem Marsa. 45 minut po zmierzchu to jeszcze za wczesna pora na obserwacje Urana, ponieważ świeci on z jasnością +5,9 magnitudo, chociaż wtedy powoli robi się już za późno na teleskopowe obserwacje Wenus. Polowanie na Urana najlepiej odroczyć do godziny mniej więcej 18:30, gdy już zacznie się porządnie ściemniać. A odszukanie tej planety przez lornetkę naprawdę nie jest trudne (sprawdziłem to na własne oczy w zeszły piątek): startując od gwiazdy Algenib, czyli lewego dolnego rogu Kwadratu Pegaza, trzeba podążyć wzrokiem na południowy wschód,
Załączniki
Astronomiczny Kalendarzyk Niesystematyczny: Animacja pokazuje położenie Wenus, Marsa, Urana i Księżyca w trzecim tygodniu lutego 2015 roku.gif
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33366
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 16 Lut 2015, 09:22

gdzie znajduje się para gwiazd δ o ε Piscium. Po skierowaniu na nie lornetki Uran mieści się razem z nimi w polu widzenia, tworząc prawie kąt prosty z wymienionymi gwiazdami i jego identyfikacja jest prawie natychmiastowa. W tym tygodniu odszukanie Urana ułatwi Księżyc, którego faza w weekend jeszcze nie będzie duża i swoim blaskiem nie będzie on za bardzo zakłócał obserwacji swojego sąsiedztwa. W sobotę 21 lutego Księżyc w fazie 11% będzie się znajdował mniej więcej 3,5 stopnia od Urana, a planeta będzie się znajdowała na godzinie 11 względem Księżyca. W niedzielę 22 lutego tarcza Srebrnego Globu będzie oświetlona w 19% i będzie się znajdowała około 11° od Urana, mniej więcej na godzinie 4:30.
Mapka pokazuje położenie Księżyca w trzecim tygodniu lutego 2015 roku (kliknij w miniaturkę, aby powiększyć).
Mapkę wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie mapek z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).

Dodał: Ariel Majcher

Źródło: StarryNight
O tej samej porze, tylko prawie po przeciwnej stronie swoim blaskiem wyróżnia się Jowisz. W momencie zachodu Słońca największa planeta Układu Słonecznego przebywa już na wysokości mniej więcej 15° nad wschodni horyzontem, a góruje przed godziną 23 na wysokości około 55° nad widnokręgiem. Jowisz już ponownie oddala się od Ziemi, zatem jego jasność i średnica kątowa powoli maleją, ale nadal nie jest źle: tarcza planety ma średnicę 45" i jasność -2,5 magnitudo. Jowisz w dalszy ciągu porusza się ruchem wstecznym i oddalił się już od Regulusa na prawie 15° i jednocześnie zbliżył do gromady otwartej gwiazd M44 na odległość 8°.

W układzie księżyców galileuszowych w tym tygodniu również będzie się sporo działo. Szczególnie warto zarezerwować sobie czas i rozgonić chmury podczas trzech nocy:
• noc z 16 na 17 lutego: tuż po zmierzchu (16:58) Ganimedes i jego cień przejdą po tarczy Jowisza. Po zejściu z tarczy (ok. godz. 20:44)Ganimedes będzie dążył ku spotkaniu ze zbliżającą się do Jowisza Io. Między godz. 0:20 a 1:00 Ganimedes najpierw zakryje, a potem zaćmi Io. Pierwszy z księżyców galileuszowych schowa się za Jowiszem kwadrans przed godziną 3 i pojawi się po jego drugiej stronie przed godziną 5:30.
• Noc z 17 na 18 lutego: wieczorem Io i Europa po wschodniej stronie oraz Kallisto po zachodniej będą zbliżały się do Jowisza (będący daleko na zachódod Jowisza Ganimedes będzie się oddalał). Od północy do 2:30 po tarczy Jowisza będzie wędrowała Io i jej cień, następnie - o 3:10 - będzie można zaobserwowaćchowanie się Kallisto za Jowiszem, a o godzinie 4 wejście Europy, a potem jej cienia na tarczę Jowisza.
• Noc z 19 na 20 lutego: wieczorem Io (po stronie wschodniej) oraz Europa i Ganimedes (po stronie zachodniej) będą zbliżały się do Jowisza, zaś będącadaleko na wschód od Jowisza Kallisto będzie się od niego oddalać. Od 18:24 do 21:00 po tarczy Jowisza będzie wędrowała Io ze swoim cieniem i po przejściuna stronę zachodnią najpierw między 21:20 a 21:50 zakryje Europę, a potem, między godz. 0:48 a 1:43 - Ganimedesa. Wcześniej, bo kwadrans po 22 Europa schowa się za Jowisze, natomiast kilka minut po końcu cyklu zakryć Ganimedesa przez Io - wyjdzie z cienia Jowisza po jego wschodniej stronie.
Załączniki
Astronomiczny Kalendarzyk Niesystematyczny: Mapka pokazuje położenie Księżyca w trzecim tygodniu lutego 2015 roku.png
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33366
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 16 Lut 2015, 09:23

Szczegółowa lista ciekawych konfiguracji księżyców galileoszowych Jowisza przedstawia poniższa lista (na podstawie stron amerykańskiego czasopisma Sky and Telescope oraz francuskiego instytutu IMCCE):
• 16 lutego, godz. 5:32 - wejście Io na tarczę Jowisza,
• 16 lutego, godz. 5:46 - wejście cienia Io na tarczę Jowisza,
• 16 lutego, godz. 17:06 - wejście Ganimedesa na tarczę Jowisza,
• 16 lutego, godz. 18:06 - wejście cienia Ganimedesa na tarczę Jowisza,
• 16 lutego, godz. 20:44 - zejście Ganimedesa z tarczy Jowisza,
• 16 lutego, godz. 21:44 - zejście cienia Ganimedesa z tarczy Jowisza,
• 17 lutego, godz. 0:19 - zakrycie Io przez Ganimedesa, 66" na zachód od tarczy Jowisza (początek),
• 17 lutego, godz. 0:24 - zakrycie Io przez Ganimedesa (koniec),
• 17 lutego, godz. 0:52 - zaćmienie Io przez Ganimedesa (początek),
• 17 lutego, godz. 0:59 - zaćmienie Io przez Ganimedesa (koniec),
• 17 lutego, godz. 2:48 - Io chowa się za tarczę Jowisza (początek zakrycia),
• 17 lutego, godz. 5:22 - wyjście Io z cienia Jowisza (koniec zaćmienia),
• 17 lutego, godz. 23:58 - wejście Io na tarczę Jowisza,
• 18 lutego, godz. 0:14 - wejście cienia Io na tarczę Jowisza,
• 18 lutego, godz. 2:14 - zejście Io z tarczy Jowisza,
• 18 lutego, godz. 2:32 - zejście cienia Io z tarczy Jowisza,
• 18 lutego, godz. 3:10 - Kallisto chowa się za tarczę Jowisza (początek zakrycia),
• 18 lutego, godz. 4:00 - wejście Europy na tarczę Jowisza,
• 18 lutego, godz. 4:38 - wejście cienia Europy na tarczę Jowisza,
• 18 lutego, godz. 21:14 - Io chowa się za tarczę Jowisza (początek zakrycia),
• 18 lutego, godz. 23:50 - wyjście Io z cienia Jowisza (koniec zaćmienia),
• 19 lutego, godz. 18:24 - wejście Io na tarczę Jowisza,
• 19 lutego, godz. 18:42 - wejście cienia Io na tarczę Jowisza,
• 19 lutego, godz. 20:40 - zejście Io z tarczy Jowisza,
• 19 lutego, godz. 21:00 - zejście cienia Io z tarczy Jowisza,
• 19 lutego, godz. 21:20 - zakrycie Europy przez Io, 13" na zachód od brzegu tarczy Jowisza (początek),
• 19 lutego, godz. 21:25 - zakrycie Europy przez Io (koniec),
• 19 lutego, godz. 21:49 - zaćmienie Europy przez Io (początek),
• 19 lutego, godz. 21:53 - zaćmienie Europy przez Io (koniec),
• 19 lutego, godz. 22:18 - Europa chowa się za tarczę Jowisza (początek zakrycia),
• 20 lutego, godz. 0:48 - zakrycie Ganimedesa przez Io, 94" na zachód od tarczy Jowisza (początek),
• 20 lutego, godz. 0:54 - zakrycie Ganimedesa przez Io (koniec),
• 20 lutego, godz. 1:34 - zaćmienie Ganimedesa przez Io (początek),
• 20 lutego, godz. 1:43 - zaćmienie Ganimedesa przez Io (koniec),
• 20 lutego, godz. 1:50 - wyjście Europy z cienia Jowisza (koniec zaćmienia),
• 20 lutego, godz. 18:20 - wyjście Io z cienia Jowisza (koniec zaćmienia),
• 21 lutego, godz. 17:08 - wejście Europy na tarczę Jowisza,
• 21 lutego, godz. 17:54 - wejście cienia Europy na tarczę Jowisza,
• 21 lutego, godz. 20:04 - zejście Europy z tarczy Jowisza,
• 21 lutego, godz. 20:48 - zejście cienia Europy z tarczy Jowisza.
• 22 lutego, godz. 3:04 - zakrycie Io przez Europę, 123" na zachód od tarczy Jowisza (początek),
• 22 lutego, godz. 3:11 - zakrycie Io przez Europę (koniec),
• 22 lutego, godz. 3:41 - zaćmienie Io przez Europę (początek),
• 22 lutego, godz. 3:49 - zaćmienie Io przez Europę (koniec).
Animacja pokazuje położenie Komety Lovejoya (C/2014 Q2) w trzecim tygodniu lutego 2015 roku (kliknij w miniaturkę, aby powiększyć).
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33366
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 16 Lut 2015, 09:24

Animację wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie mapek z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).

Dodał: Ariel Majcher

Źródło: StarryNight
Po tej samej stronie nieba, co Wenus, Mars i Uran, ale znacznie wyżej na niebie wędruje Kometa Lovejoya (C/2014 Q2). Kometa przemierza obecnie gwiazdozbiór Andromedy, a pod koniec tygodnia przejdzie do sąsiedniego gwiazdozbioru Perseusza. W momencie zachodu Słońca kometa znajduje się na wysokości ponad 70° nad południowo-zachodnim widnokręgiem, a w momencie zapadnięcia nocy astronomicznej (mniej więcej o godz. 19) nadal jest to ponad 55° nad nim. Zatem warunki do jej obserwacji mamy znakomite, trzeba tylko czekać na pogodne niebo.

W środę 18 lutego kometa minie świecąca blaskiem +4 magnitudo gwiazdę φ Persei, zaś 2 dni później minie w odległości 27' mgławicę planetarną M76, zwaną Małymi Hantlami. Kometa Lovejoya oddala się od Ziemi, ale wciąż świeci bardzo jasno, jej blask jest oceniany na niewiele mniej, niż 5 magnitudo. Gołym okiem może być ona trudna do znalezienia, ponieważ te 5 magnitudo jest jasnością sumaryczną, rozciągającą się na całą powierzchnię komety, ale w lornetce jej obecność jest oczywista (również to sprawdziłem osobiście w zeszły piątek): wystarczy odnaleźć galaktykę M31, która na ciemnym niebie jest łatwo widoczna gołym okiem, a potem jechać lornetką w górę, aż do natrafienia na kolejną, tym razem zielonkawą mgiełkę. To jest właśnie Kometa Lovejoya, która znajduje się jakieś 12° nad Galaktyką Andromedy.

Dokładna pozycja komety na godzinę 0 UT pokazana jest na mapce, którą wykonał Janusz Wiland w swoim programie Nocny Obserwator.

Dodał: Ariel Majcher
Uaktualnił: Ariel Majcher
http://news.astronet.pl/7564
Załączniki
Astronomiczny Kalendarzyk Niesystematyczny: Animacja pokazuje położenie Komety Lovejoya (C2014 Q2) w trzecim tygodniu lutego 2015 roku.gif
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33366
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 23 Lut 2015, 08:48

Niebo w czwartym tygodniu lutego 2015 roku
Animacja pokazuje położenie Księżyca, planet Wenus, Mars i Uran oraz Komety Lovejoya (C/2015 Q2) w czwartym tygodniu lutego 2015 roku (kliknij w miniaturkę, aby powiększyć).
Animację wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie mapek z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).

Dodał: Ariel Majcher

Źródło: StarryNight
Do końca kalendarzowej zimy został już tylko miesiąc i Słońce w dniu dzisiejszym przekroczy deklinację -10°, co oznacza, że góruje już ponad 13° wyżej, niż podczas przesilenia zimowego, a dzień trwa już ok. 10 godzin i 20 minut. W ostatnich dniach lutego będzie można obserwować wędrówkę zwiększającego swoją fazę Księżyca (I kwadra w środę 25 lutego) od trójki planet Wenus-Mars-Uran do planety Jowisz, zakrywając po drodze m.in. Aldebarana. Coraz bliżej gwiazdozbioru Kasjopei jest słabnąca, ale wciąż dobrze widoczna Kometa Lovejoya (C/2014 Q2), natomiast przed świtem nisko nad południowo-wschodnim widnokręgiem można dostrzec Saturna. Niestety niekorzystne nachylenie ekliptyki sprawi, że Merkury nie będzie z Polski widoczny, mimo tego, że będzie w maksymalnej elongacji zachodniej i to prawie 27°.

Wieczorem, niewiele po zachodzie Słońca bardzo dobrze widoczny jest Księżyc, który każdej kolejnej doby będzie wyraźnie wyżej na niebie i będzie dostępny obserwacjom jeszcze długo po zapadnięciu ciemności. Tego samego nie można niestety powiedzieć o widocznych wieczorem na zachodnim nieboskłonie planetach, czyli Wenus, Marsie i Uranie, które również są początkowo bardzo dobrze widoczne (zwłaszcza dwie pierwsze z nich), ale znikają za widnokręgiem przed godziną 21.Księżyc w tym tygodniu odwiedzi gwiazdozbiory Ryb, Barana, Byka i Bliźniąt, a w niedzielę 1 marca dotrze do gwiazdozbioru Raka, natomiast 3 wspomniane planety świecą na tle konstelacji Ryb, tworząc coraz ciaśniejszy układ.
Załączniki
Astronomiczny Kalendarzyk Niesystematyczny: Animacja pokazuje położenie Księżyca, planet Wenus, Mars i Uran oraz Komety Lovejoya.gif
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33366
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 23 Lut 2015, 08:49

Mapki animacji pokazują wygląd zachodniego nieba 2 godziny po zachodzie Słońca, gdy planety są już nisko nad horyzontem, dlatego lepiej je obserwować wcześniej, zwłaszcza Wenus, która dobrze prezentuje się na jasnym tle nieba, a gdy robi się czarna noc - kontrast między nią a tłem nieba staje się tak duży, że satysfakcjonujące obserwacje tej planety stają się bardzo trudne, albo wręcz niemożliwe. Godzinę wcześniej Wenus z Marsem znajdują się na wysokości prawie 15°, natomiast Uran - jakieś 10° wyżej. W poniedziałek 23 lutego odległość między Wenus a Marsem nie będzie jeszcze duża, będzie wciąż mniejsza niz 1° - dokładnie 47' - ale do niedzieli 1 marca urośnie ona do 3,5 stopnia. Obie planety zbliżają się do Urana. Wenus robi to znacznie szybciej niż Mars i w niedzielę będzie ją dzieliło od Urana tyle samo, co od Marsa, czyli 3,5 stopnia, a w przyszły tygodniu minie ona siódmą planetę Układu Słonecznego w odległości niecałych 7'! Czerwona Planeta w tym samym czasie będzie oddalona od Urana o 7°, a minie go dopiero na początku drugiej dekady marca.

Warunki obserwacyjne Wenus powoli się poprawiają, natomiast dwie pozostałe planety są widoczne coraz gorzej. Jasność drugiej planety od Słońca zwiększy się do -4 magnitudo, jej tarcza będzie miała średnicę 12" i fazę 86%. Mars świeci blaskiem +1,3 magnitudo a jego tarcza ma średnicę 4" i fazę 98%. Najsłabszy z całej trójki Uran ma jasność +5,9 wielkości gwiazdowej, zaś jego tarcza jest niecałą sekundę kątową mniejsza od tarczy Marsa i ma fazę 100%. Uran nadal jest łatwy do znalezienia przez lornetkę dzięki sąsiedztwu gwiazd δ i ε Ryb, ale trójkąt prostokątny się już zepsuł. Jego odnalezienie dodatkowo ułatwia bliskość bardzo jasnej Wenus.

Gdy Wenus z Marsem i Uranem zajmują pozycję niecałych 20° nad zachodnim widnokręgiem, Księżyc znajduje się zdecydowanie wyżej od nich. W poniedziałek 23 lutego o tej samej porze będzie świecił na wysokości ponad 40° nad widnokręgiem. Taką samą wysokość Księżyc będzie miał w niedzielę 1 marca, ale wtedy będzie jeszcze przed górowaniem. W poniedziałek wieczorem tarcza naturalnego satelity Ziemi będzie oświetlona w 29%, a mniej więcej 12° na północ od niej będą się znajdowały jasne gwiazdy Barana: Hamal, Scheratan i Mesarthim (ta ostatnia nie jest podpisana na mapce). Jednocześnie Księżyc będzie się znajdował 25° na północny wschód od Urana i 35° w tym samym kierunku od pary planet Wenus-Mars.
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33366
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 23 Lut 2015, 08:49

3 kolejne wieczory Księżyc spędzi w odwiedzinach u Byka. We wtorek 24 lutego Srebrny Glob będzie miał fazę 39% i będzie się znajdował niecałe 11° na południowy zachód od Plejad i 17° na zachód od Aldebarana i Hiad. Dobę później jego faza urośnie do 50% (I kwadra przypada dokładnie o godz. 18:14), a będzie on wędrował na tle Hiad i zakryje kilka jasnych gwiazd tej gromady, które jednak z Polski nie będą widoczne. Ale za to z części obszaru naszego kraju będzie można obserwować zakrycie Aldebarana przez Księżyc! Niestety zjawisko zacznie się tuż przed zachodem Srebrnego Globu i jeśli będzie widoczne, to bardzo nisko nad widnokręgiem. Łódź i Warszawa znajdą się na samej granicy widoczności zakrycia i w tych miejscowościach zjawisko zacznie się praktycznie w momencie zachodu Księżyca, natomiast na Pomorzu, szczególnie na Pomorzu Zachodnim Aldebaran zniknie za tarczą Księżyca, gdy oba ciała niebiańskie będą na wysokości ok. 4°. Polska będzie się znajdowała na południowej granicy zakrycia, stąd, jeśli w ogóle do niego dojdzie, będzie to zakrycie bardzo płytkie, albo brzegówka.

Ostatnie 2 dni tego tygodnia Księżyc spędzi na pograniczu gwiazdozbiorów Oriona i Bliźniąt oraz w Bliźniętach, niedaleko Alheny, czyli trzeciej co do jasności gwiazdy tej konstelacji. W piątek 27 lutego o godzinie podanej na mapce jego faza Urośnie już do 70% i będzie się on znajdował na tle gwiazdozbioru Oriona, jakieś 6,5 stopnia na zachód od Alheny. Dobę później faza naturalnego satelity Ziemi zwiększy się do 79%, przesunie się on kilkanaście stopni na wschód i będzie świecił mniej więcej 6° na wschód od tej gwiazdy.

W niedzielny wieczór Księżyc wciąż będzie bawił na tle gwiazdozbioru Bliźniąt, a jego tarcza będzie oświetlona w 86%. Tej nocy Księżyc będzie zajmował pozycję prawie dokładnie w połowie drogi między Procjonem z Małego Psa, a Polluksem z Bliźniąt. Od Procjona będzie go dzieliło prawie 11°, zaś od Polluksa - 2 stopnie więcej.

Wysoko nad planetami i nad Księżycem, na pograniczu gwiazdozbiorów Perseusza i Kasjopei przebywa Kometa Lovejoya (C/2014 Q2). Kometa cały czas oddala się od Ziemi oraz od Słońca i jednocześnie od ekliptyki. W tym tygodniu będzie ona ponad 40° nad płaszczyzną ziemskie orbity, niedaleko mgławicy planetarnej M76. Początkowo będzie to 1,5 stopnia, ale pod koniec tygodnia odległość między tymi ciałami niebiańskimi zwiększy się do 4°. Ma to odbicie w ruchu i jasności komety: w trakcie tygodnia kometa przesuwa się jedynie o 2,5 stopnia, a jej jasność jest oceniana na jakieś 6,5 magnitudo. Są też zalety tej sytuacji: kometa porusza się powoli, zatem dłużej ją można naświetlać prowadząc aparat za gwiazdami bez widocznego ruchu komety.
Mapka pokazuje położenie Jowisza i Księżyca w czwartym tygodniu lutego 2015 roku (kliknij w miniaturkę, aby powiększyć).
Mapkę wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie mapek z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).

Dodał: Ariel Majcher

Źródło: StarryNight
Załączniki
Astronomiczny Kalendarzyk Niesystematyczny: Mapka pokazuje położenie Jowisza i Księżyca w czwartym tygodniu lutego 2015 roku.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33366
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 23 Lut 2015, 08:50

O tej samej porze, co 3 planety widoczna jest również czwarta - planeta Jowisz, ale po przeciwnej stronie nieba. Od opozycji Jowisza minęły trzy tygodnie, a to powoduje, że w momencie zachodu Słońca planeta jest już na wysokości ponad 20° nad wschodnim widnokręgiem, a zachodzi pół godziny przed pojawienie się Słońca. Jowisz nadal jest jasny, świeci blaskiem -2,5 magnitudo, a jego tarcza ma średnicę 45". Jowisz porusza się ruchem wstecznym i do końca tego tygodnia oddali się od Regulusa na odległość już ponad 15°.

Jak zawsze sporo się będzie działo w układzie księżyców galileuszowych Jowisza, szczególnie w nocy z 23 na 24 lutego, gdy m.in. Ganimedes zakryje i zaćmi 2 inne księżyce oraz w nocy z 26 na 27 lutego, gdy najpierw będzie można obserwować 2 cienie i wędrówkę Io przed tarczą Jowisza, następnie zakrycie i zaćmienie Europy przez Kallisto oraz Io, jeszcze później zaćmienie Io przez Kallisto, a jeszcze później - zakrycie i zaćmienie Ganimedesa przez Kallisto oraz Io. Szczegóły w poniższej liście (na podstawie stron amerykańskiego czasopisma Sky and Telescope oraz francuskiego instytutu IMCCE):
• 23 lutego, godz. 16:58 - zakrycie Europy przez Ganimedesa, 64" na wschód od tarczy Jowisza (początek),
• 23 lutego, godz. 17:03 - zakrycie Europy przez Ganimedesa (koniec),
• 23 lutego, godz. 18:09 - zaćmienie Europy przez Ganimedesa (początek),
• 23 lutego, godz. 18:16 - zaćmienie Europy przez Ganimedesa (koniec),
• 23 lutego, godz. 20:22 - wejście Ganimedesa na tarczę Jowisza,
• 23 lutego, godz. 22:04 - wejście cienia Ganimedesa na tarczę Jowisza,
• 24 lutego, godz. 0:00 - zejście Ganimedesa z tarczy Jowisza,
• 24 lutego, godz. 1:44 - zejście cienia Ganimedesa z tarczy Jowisza,
• 24 lutego, godz. 2:42 - zakrycie Io przez Ganimedesa, 55" na zachód od tarczy Jowisza (początek),
• 24 lutego, godz. 2:47 - zakrycie Io przez Ganimedesa (koniec),
• 24 lutego, godz. 3:37 - zaćmienie Io przez Ganimedesa (początek),
• 24 lutego, godz. 3:44 - zaćmienie Io przez Ganimedesa (koniec),
• 24 lutego, godz. 4:32 - Io chowa się za tarczę Jowisza (początek zakrycia),
• 25 lutego, godz. 1:42 - wejście Io na tarczę Jowisza,
• 25 lutego, godz. 2:08 - wejście cienia Io na tarczę Jowisza,
• 25 lutego, godz. 4:00 - zejście Io z tarczy Jowisza,
• 25 lutego, godz. 4:26 - zejście cienia Io z tarczy Jowisza,
• 25 lutego, godz. 6:18 - wejście Europy na tarczę Jowisza,
• 25 lutego, godz. 22:58 - Io chowa się za tarczę Jowisza (początek zakrycia),
• 26 lutego, godz. 1:46 - wyjście Io z cienia Jowisza (koniec zaćmienia),
• 26 lutego, godz. 4:55 - minięcie się Io i Kallisto w odległości 3" 85" na wschód od tarczy Jowisza,
• 26 lutego, godz. 17:16 - od zmierzchu cień Kallisto na tarczy Jowisza (między środkiema wschodnim brzegiem tarczy),
• 26 lutego, godz. 20:08 - wejście Io na tarczę Jowisza,
• 26 lutego, godz. 20:38 - wejście cienia Io na tarczę Jowisza,
• 26 lutego, godz. 21:00 - zejście cienia Kallisto z tarczy Jowisza,
• 26 lutego, godz. 21:25 - zakrycie Europy przez Kallisto, 68" na zachód od tarczy Jowisza (początek),
• 26 lutego, godz. 21:30 - zakrycie Europy przez Kallisto (koniec),
• 26 lutego, godz. 22:26 - zejście Io z tarczy Jowisza,
• 26 lutego, godz. 22:56 - zejście cienia Io z tarczy Jowisza,
• 26 lutego, godz. 23:20 - zakrycie Europy przez Io, 17" na zachód od brzegu tarczy Jowisza (początek),
• 26 lutego, godz. 23:22 - zakrycie Europy przez Io (koniec),
• 26 lutego, godz. 23:43 - zaćmienie Europy przez Kallisto (początek),
• 26 lutego, godz. 23:52 - zaćmienie Europy przez Kallisto (koniec),
• 27 lutego, godz. 0:01 - zaćmienie Europy przez Io (początek),
• 27 lutego, godz. 0:05 - zaćmienie Europy przez Io (koniec),
• 27 lutego, godz. 0:32 - Europa chowa się za tarczę Jowisza (początek zakrycia),
• 27 lutego, godz. 0:40 - zaćmienie Io przez Kallisto (początek),
• 27 lutego, godz. 0:51 - zaćmienie Io przez Kallisto (koniec),
• 27 lutego, godz. 2:24 - minięcie się Ganimedesa i Kallisto w odległości 1,5" 114" na zachód od tarczy Jowisza (Starry Night pokazuje, że brzegi tarcz księżyców zajdą na siebie, ale wg IMCCE tak nie będzie),
• 27 lutego, godz. 3:16 - zakrycie Ganimedesa przez Io, 103" na zachód od tarczy Jowisza (początek),
• 27 lutego, godz. 3:23 - zakrycie Ganimedesa przez Io (koniec),
• 27 lutego, godz. 4:24 - wyjście Europy z cienia Jowisza (koniec zaćmienia),
• 27 lutego, godz. 4:31 - zaćmienie Ganimedesa przez Io (początek),
• 27 lutego, godz. 4:40 - zaćmienie Ganimedesa przez Io (koniec),
• 27 lutego, godz. 5:27 - zaćmienie Ganimedesa przez Kallisto (początek),
• 27 lutego, godz. 5:38 - zaćmienie Ganimedesa przez Kallisto (koniec),
• 27 lutego, godz. 17:24 - Io chowa się za tarczę Jowisza (początek zakrycia),
• 27 lutego, godz. 20:14 - wyjście Io z cienia Jowisza (koniec zaćmienia),
• 28 lutego, godz. 6:33 - zaćmienie Ganimedesa przez Europę (początek),
• 28 lutego, godz. 6:35 - zaćmienie Ganimedesa przez Europę (koniec),
• 28 lutego, godz. 17:20 - od zmierzchu cień Io na tarczy Jowisza (tuż przy zachodnim brzegiem tarczy),
• 28 lutego, godz. 17:24 - zejście cienia Io z tarczy Jowisza,
• 28 lutego, godz. 19:26 - wejście Europy na tarczę Jowisza,
• 28 lutego, godz. 20:30 - wejście cienia Europy na tarczę Jowisza,
• 28 lutego, godz. 22:20 - zejście Europy z tarczy Jowisza,
• 28 lutego, godz. 23:26 - zejście cienia Europy z tarczy Jowisza,
• 1 marca, godz. 5:09 - zakrycie Io przez Europę, 120" na zachód od tarczy Jowisza (początek),
• 1 marca, godz. 5:15 - zakrycie Io przez Europę (koniec),
• 1 marca, godz. 6:01 - zaćmienie Io przez Europę (początek),
• 1 marca, godz. 6:08 - zaćmienie Io przez Europę (koniec).
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33366
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 23 Lut 2015, 08:51

Mapka pokazuje położenie Księżyca w czwartym tygodniu lutego 2015 roku (kliknij w miniaturkę, aby powiększyć).
Mapkę wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie mapek z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).

Dodał: Ariel Majcher

Źródło: StarryNight
W drugiej części nocy nad horyzontem pojawia się Saturn. Planeta z pierścieniami czyni to już przed godziną 2:00. W tym tygodniu Saturn minie w odległości mniejszej niż 0,5 stopnia gwiazdę 4 wielkości ν Scorpii (na mapce to ta niepodpisana gwiazda tuż pod Saturnem). O godzinie podanej na mapce planeta wznosi się na wysokość mniej więcej 17° nad widnokrąg. Tarcza Saturna ma średnicę 17", a świeci z jasnością 0,5 magnitudo. Maksymalna elongacja Tytana (tym razem zachodnia) przypada w tym tygodniu w środę 25 lutego.

Dodał: Ariel Majcher
http://news.astronet.pl/7570
Załączniki
Astronomiczny Kalendarzyk Niesystematyczny: Mapka pokazuje położenie Księżyca w czwartym tygodniu lutego 2015 roku.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33366
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 24 Lut 2015, 17:16

Najbliższe miesiące pełne astronomicznych rarytasów
W pierwszy dzień wiosny częściowe zaćmienie Słońca, we wrześniu całkowite zaćmienie Księżyca, a przede wszystkim wielki "powrót" zakryć Aldebarana - to wydarzenia, na które w najbliższych miesiącach czekają miłośnicy astronomicznych obserwacji.
"W roku 2014 trochę brakowało nam ciekawych zjawisk na niebie, a nawet jeśli były, to z reguły pogoda utrudniała nam ich obserwację. Za to w tym roku będziemy mogli oglądać m.in. częściowe zaćmienie Słońca, całkowite zaćmienie Księżyca, powrót bardzo rzadkiego zjawiska, jakim jest zakrycie Aldebarana oraz tradycyjnie noc spadających gwiazd, choć w tym roku w naprawdę świetnych warunkach" - wylicza w rozmowie z PAP Karol Wójcicki z Centrum Nauki Kopernik.

Pierwsza okazja do oglądania ciekawego ustawienia planet na nocnym niebie nadarzy się jeszcze na przełomie lutego i marca. Tuż po zachodzie Słońca - nisko nad zachodnim horyzontem - można wtedy oglądać zbliżenie dwóch planet: jaśniejszą z nich będzie Wenus, do której zbliża się Mars. "Choć te dwie planety dzieli olbrzymia odległość, to ze względu na perspektywę i ustawienie w Układzie Słonecznym wydają się być bardzo blisko siebie. To zresztą symboliczne zbliżenie, bo przecież niedawno mieliśmy Walentynki, a mówi się, że mężczyźni są z Marsa, a kobiety z Wenus" - opisuje rozmówca PAP.

W tym samym czasie - na wschodnim horyzoncie - znajdziemy inny bardzo jasny punkt. Jest to wschodzący Jowisz - największa planeta Układu Słonecznego. "Choć Jowisza widać gołym okiem, to jednak idąc na obserwacje warto wyposażyć się w lornetkę. Dzięki niej będziemy mogli zobaczyć cztery największe księżyce Jowisza, odkryte jeszcze przez Galileusza" - podkreśla popularyzator astronomii.

Do Ziemi po 17 latach przerwy powraca też niezwykłe zjawisko: zakrycie Aldebarana przez Księżyc. Aldebaran to najjaśniejsza gwiazda w konstelacji Byka i jedna z najjaśniejszych gwiazd na niebie, świecąca charakterystycznym czerwonym blaskiem. "Księżyc przemieszczający się dookoła Ziemi co jakiś czas przysłania różne gwiazdy. To się zdarza każdej nocy. Z reguły są to jednak gwiazdy dosyć słabe, których zakrycia można obserwować przez teleskop czy lornetkę. Są jednak cztery jasne gwiazdy, które mogą być zakryte przez Księżyc i ich zakrycia są widoczne gołym okiem. Jedną z nich jest właśnie Aldebaran" - mówi Wójcicki.

W 2015 roku dojdzie do serii zakryć Aldebarana. Pierwsze nastąpi już 26 lutego, ale zobaczą je tylko mieszkańcy skrawka centralnej Polski, okolic Szczecina i Świnoujścia. To będzie jednak dopiero rozgrzewka przed kolejnymi zakryciami. To najbardziej efektowne nastąpi pod koniec roku: 23 grudnia. "Wtedy do zakrycia dojdzie wysoko nad naszymi głowami. Każdy będzie mógł zobaczyć, jak Księżyc ciemnym brzegiem swojej tarczy zbliża się do jasnej, czerwonej gwiazdy, aż znika ona za jego krawędzią, by po godzinie pojawić się po drugiej stronie. Zjawisko zobaczymy nawet w centrum miasta, jednak aby było lepiej widoczne, warto użyć lornetki czy teleskopu" - radzi rozmówca PAP.

Astronomowie najbardziej czekają jednak na pewną odmianę tego zjawiska, czyli tzw. zakrycie brzegowe Aldebarana. Takie zakrycie nastąpi w kwietniu. Mieszkańcy północno-wschodniej Polski będą mogli zobaczyć, jak Księżyc jest bardzo blisko Aldebarana, nie zakrywa go całkowicie, a jedynie muska swoją krawędzią. Efekt będzie taki, jakby gwiazda pojawiała się i znikała, mrugając przy krawędzi Księżyca.
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33366
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 24 Lut 2015, 17:17

"Aldebaran będzie znikał za pojedynczymi pagórkami na Księżycu, a pojawiał się w księżycowych dolinach. Astronomowie ustawiając się w pewnej linii, rejestrując czasy pojawiania się gwiazdy i znikania, będą wtedy mogli dokładnie wyznaczyć profil gór księżycowych. Dzisiaj to w zasadzie zabawa dla sportu, bo dzięki wykorzystaniu zaawansowanych sond kosmicznych doskonale znamy topografię Księżyca. Jednak kiedyś to była jedyna szansa na poznanie wysokości i kształtu gór księżycowych" - przyznaje Wójcicki.

Jedną z największych atrakcji miłośnicy astronomii będą mogli cieszyć się w pierwszy dzień wiosny: 20 marca. Po czterech latach przerwy czeka nas wtedy częściowe zaćmienie Słońca. "W skali kuli ziemskiej jedynym skrawkiem lądu, z którego będzie można zobaczyć całkowite zaćmienie, będą Wyspy Owcze. Jednak statystyki pogodowe pokazują, że i tym razem akurat tam nie będzie to możliwe. Dlatego warto zostać w Polsce i obserwować zaćmienie o dość dużej fazie od 0,6 w okolicach Bieszczad, do 0,8 w okolicach Szczecina czy Świnoujścia. Pojawi się ono w godzinach porannych i przed południem będzie można zobaczyć jego największą fazę" - zapowiada Wójcicki. W Polsce ostatnie takie duże zaćmienie częściowe widoczne było w styczniu 2011 roku.

Teoretycznie w ciągu roku - tłumaczy Wójcicki - w skali całej planety można zobaczyć od dwóch do pięciu zaćmień Słońca, z czego maksymalnie trzy mogą być zaćmieniami całkowitymi. W Polsce ostatnie zaćmienie całkowite można było obserwować w 1954 roku, ale tylko z małego skrawka lądu w okolicach Suwałk. Kolejne nastąpi dopiero za jakieś 120 lat.

We wrześniu, również po czterech latach przerwy, będzie można zobaczyć całkowite zaćmienie Księżyca. "Widoczne będzie ono w nocy z 27/28 września, a konkretnie rano około godz. 2. na terenie całego kraju. Do maksymalnej fazy zaćmienia, kiedy Księżyc praktycznie zniknie, a właściwie zrobi się krwiście czerwony, dojdzie nisko nad południowo-zachodnim horyzontem około godz. 3. Widok będzie niezwykły, bo Księżyc będzie dosłownie wisiał nad drzewami, domami" - opisuje rozmówca PAP. W ubiegłym roku można było obserwować aż dwa całkowite zaćmienia Księżyca, ale niestety nie były widoczne z terytorium Polski.

Tradycyjnie - w pierwszej połowie sierpnia - będzie można obserwować deszcz spadających gwiazd, czyli maksimum roju Perseidów. "To zdarzenie miłośnicy astronomii śledzą co roku, ale tym razem będzie ono wyjątkowo dobrze widoczne. Im Księżyc bliżej pełni, tym niebo jest jaśniejsze, a w jego blasku nikną słabsze zjawiska. Tym razem będzie on wtedy w okolicach nowiu i nie będzie nam przeszkadzał w obserwacjach spadających gwiazd" - wyjaśnia Wójcicki.

PAP - Nauka w Polsce, Ewelina Krajczyńska

ekr/ mrt/
http://www.naukawpolsce.pap.pl/aktualno ... tasow.html
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33366
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 28 Lut 2015, 08:47

Zaćmienie Słońca i nadejście wiosny. Marzec astronomicznie atrakcyjny
Zaćmienie Słońca, pierwszy dzień wiosny i zmiana czasu. Marzec obfituje w astronomiczne atrakcje. Sprawdźcie, czego będzie można spodziewać się w nadchodzącym miesiącu.
Wielkimi krokami zbliża się marzec. Co za tym idzie, dni będą robić się coraz dłuższe. Według kalendarza astronomicznego pierwszego marca w Warszawie słońce wzejdzie o 6.23, natomiast zajdzie o 17.15, ale już 31 marca wschód słońca w stolicy nastąpi o 6.14, a zachód o 19.08 (dzień będzie mieć prawie 13 godzin)
Astronomiczną zimę pożegnamy już 20 marca. Tego dnia dokładnie o 23.45 naszego czasu Słońce znajdzie się w punkcie równonocy wiosennej i wstąpi w znak Barana. Nastanie upragniona wiosna. 20 marca będzie obfitował w astronomiczne atrakcje. Przed południem wystąpi całkowite zaćmienie Słońca. W Polsce będzie jednak widoczne jako częściowe. Jak czytamy na stronie serwisu edukacyjnego Polskiego Towarzystwa Astronomicznego, zaćmienie rozpocznie się o godz. 9.44, z kolei faza maksymalna wystąpi o 10.53 (do 70 proc. zakrytej tarczy słonecznej), a koniec o 12.04.
Gdzie zaświecą planety?
A co z obserwacją planet? Merkurego będziemy mogli zaobserwować o świcie do połowy marca, nad południowo-wschodnim horyzontem. Wenus przez cały miesiąc będzie się "wspinać" po niebie nad zachodnim horyzontem. Czerwona Planeta zaświeci nad zachodnim niebem. Jej obserwacje nie będą łatwe, bo Mars najpierw zagości w gwiazdozbiorze Wieloryba, później w konstelacji Ryb, by pod koniec miesiąca przejść w gwiazdozbiór Byka. Wędrówka sprawi, że blask planety utonie w świetle wieczora. Z kolei Jowisza możemy obserwować teraz w gwiazdozbiorze Raka. Serwis edukacyjny PTA informuje również, że w drugiej połowie nocy widoczny będzie Saturn.

Jakich jeszcze astronomicznych atrakcji możemy spodziewać się w marcu? W ostatni weekend miesiąca (28/29) będziemy musieli przestawić wskazówki zegara o godzinę do przodu. Fakt, że czeka nas krótszy o godzinę sen, ale co za tym idzie popołudnia będą dłuższe z większa ilością światła słonecznego.
Źródło: oeion.pta.edu.pl
Autor: kt/mk
http://tvnmeteo.tvn24.pl/informacje-pog ... 6,1,0.html
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33366
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 02 Mar 2015, 08:57

Niebo w pierwszym tygodniu marca 2015 roku
Mapka pokazuje położenie Księżyca w pierwszym tygodniu marca 2015 roku (kliknij w miniaturkę, aby powiększyć).
Mapkę wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie mapek z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).

Dodał: Ariel Majcher

Źródło: StarryNight
Zaczął się już trzeci miesiąc tego roku i do wiosny coraz bliżej. Jak zawsze w ostatnią niedzielę tego miesiąca (tym razem będzie to 29 marca) zmieni się czas z zimowego na letni i zmrok będzie zapadał już bardzo późno. Jednak w najbliższych dniach Słońce będzie zachodziło około godz. 17:30, a na nocnym niebie dominował będzie Księżyc, który w czwartek 5 marca przejdzie przez pełnię, a na początku tygodnia minie Jowisza i zakryje gwiazdę Acubens. Wieczorem można obserwować bliskie spotkanie Wenus z Uranem oraz zmniejszający się dystans między Uranem a Marsem. Wysoko nad planetami wciąż dobrze widoczna jest Kometa Lovejoya (C/2014 Q2), jednak w najbliższych kilkunastu dniach w jej obserwacjach będzie przeszkadzał bardzo jasny Księżyc. W drugiej części nocy nisko na południowym wschodzie świeci planeta Saturn.

Na początku marca Księżyc będzie przebywał nad widnokręgiem praktycznie całą noc, bowiem prawie dokładnie w środku tygodnia, w czwartek 5 marca o godz. 19:05 czasu obowiązującego w Polsce Srebrny Glob przejdzie przez pełnię, przebywając wtedy na tle gwiazdozbioru Lwa. Wcześniej Księżyc odwiedzi jeszcze konstelacje Raka, gdzie spotka się z jasnym Jowiszem oraz zakryje oznaczaną na mapach nieba grecką literą α, choć wcale nie najjaśniejszą w Raku, gwiazdę Acubens oraz Sekstantu, natomiast na koniec tygodnia naturalny satelita Ziemi ma zaplanowane odwiedziny konstelacji Panny.

W trakcie pierwszych dwóch nocy tego tygodnia Księżyc minie największą planetę Układu Słonecznego, czyli Jowisza, który nadal porusza się ruchem wsteczny i pod koniec tygodnia zmniejszy dystans do gromady otwartej gwiazd M44 do 6,5 stopnia. W poniedziałek 2 marca o godzinie podanej na mapce Księżyc będzie miał fazę 93% i będzie się znajdował mniej więcej 7° na południowy zachód od największej planety Układu Słonecznego. Dobę później faza Księżyca urośnie do 97%, a odległość do Jowisza - do ponad 10°.

Warunki obserwacyjne Jowisza powoli się pogarszają, co na razie objawia się głównie tym, że po zmierzchu planeta jest coraz wyżej nad widnokręgiem i zachodzi już wyraźnie przed wschodem Słońca. Obecnie jasność Jowisza to wciąż -2,5 magnitudo, ale średnicą kątowa jego tarczy spadła już do 47". W układzie księżyców galileuszowych również w tym tygodniu będzie można obserwować dużą liczbę zjawisk. Prawie codziennie będzie działo się coś ciekawego:
• noc z 2 na 3 marca: wieczorem, przed godziną 20 zakrycie, a przed 21:30 - zaćmienie Europy przez Ganimedesa na wschód od tarczy Jowisza. Przed północą Ganimedes zacznie wędrować po tarczy Jowisza, niecałe 2 godziny później zrobi to jego cień. Około godziny 5, niewiele przed zachodem Jowisza, Ganimedes - już po zachodniej stronie tarczy - zakryje i zaćmi Io, ale niestety zaćmienie nie będzie widoczne z Polski, bo oba księżyca zdążą już schować się za widnokrąg.
Załączniki
Astronomiczny Kalendarzyk Niesystematyczny: Mapka pokazuje położenie Księżyca w pierwszym tygodniu marca 2015 roku_edited.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33366
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 02 Mar 2015, 08:58

• Noc z 5 na 6 marca: od zmierzchu (godz. 17:28) Ganimedes i Kallisto bardzo blisko siebie, dość daleko na zachód od tarczy Jowisza (Kallisto troszeczkę bliżej swojej planety macierzystej). Oba księżyce będą się zbliżały do Jowisza, utrzymując prawie stałą odległość, ok. 3" od siebie. Po godzinie 21:00 Ganimedes wreszcie przyspieszy i wyprzedzi Kallisto, i odległość między tymi księżycami zacznie rosnąć. Przed godziną 22:00 zacznie się przejście Io przed tarczą Jowisza, zaś pół godziny później na Jowiszu pojawi się jej cień. Po godzinie 1 zacznie się sekwencja zakrycia i zaćmienia Europy, która przez cały czas także zbliżała się do Jowisza, przez oddalającą się od niego Io. Przed godziną 3 Europa schowa się za jowiszową tarczą, zaś Io będzie szybko zbliżać się do Ganimedesa i Kallisto, ale dogoni je dopiero po zachodzie Jowisza w Polsce.
• Noc z 6 na 7 marca: o zmierzchu (godz. 17:30) Europa daleko na wschód od tarczy Jowisza, Kallisto tuż przy zachodniej krawędzi tarczy, Io - też na zachód, ale nieco dalej. Ganimedes - w cieniu Jowisza. Chwilę później Kallisto schowa się za tarczę Jowisza, a półtora godziny później to samo zrobi Io. I przez kilkadziesiąt minut będzie widoczna tylko Europa. Przed godziną 20 Ganimedes wyjdzie z cienia Jowisza (będzie wtedy już ponad 0,5 minuty kątowej na wschód od tarczy), dwie godziny później z cienia Jowisza wyjdzie Io (będzie ponad 2 razy bliżej Jowisza), natomiast przed godziną 22:30 zza tarczy wyłoni się Kallisto i przez ponad 1,5 godziny wszystkie księżyce będą widoczne na wschód od tarczy swojej planety macierzystej. Jednak ostatni z wymienionych księżyców tuż przed północą wejdzie w cień Jowisza i prawie do zachodu w nim pozostanie. Ok. godziny 5 znowu będą widoczne wszystkie 4 księżyce galileuszowe, tym razem znacznie bliżej siebie.


Szczegółowe informacje na temat konfiguracji księżyców galileuszowych zawiera poniższa lista (przegotowana na podstawie stron amerykańskiego czasopisma Sky and Telescope oraz francuskiego instytutu IMCCE):
• 2 marca, godz. 17:42 - wyjście Europy z cienia Jowisza (koniec zaćmienia),
• 2 marca, godz. 19:43 - zakrycie Europy przez Ganimedesa, 70" na wschód od tarczy Jowisza (początek),
• 2 marca, godz. 19:48 - zakrycie Europy przez Ganimedesa (koniec),
• 2 marca, godz. 21:22 - zaćmienie Europy przez Ganimedesa (początek),
• 2 marca, godz. 21:29 - zaćmienie Europy przez Ganimedesa (koniec),
• 2 marca, godz. 23:42 - wejście Ganimedesa na tarczę Jowisza,
• 3 marca, godz. 2:04 - wejście cienia Ganimedesa na tarczę Jowisza,
• 3 marca, godz. 3:20 - zejście Ganimedesa z tarczy Jowisza,
• 3 marca, godz. 5:05 - zakrycie Io przez Ganimedesa, 21" na zachód od brzegu tarczy Jowisza (początek),
• 3 marca, godz. 5:10 - zakrycie Io przez Ganimedesa (koniec),
• 3 marca, godz. 5:42 - zejście cienia Ganimedesa z tarczy Jowisza,
• 3 marca, godz. 6:18 - Io chowa się za tarczę Jowisza (początek zakrycia),
• 4 marca, godz. 3:26 - wejście Io na tarczę Jowisza,
• 4 marca, godz. 4:02 - wejście cienia Io na tarczę Jowisza,
• 4 marca, godz. 5:44 - zejście Io z tarczy Jowisza,
• 4 marca, godz. 6:22 - zejście cienia Io z tarczy Jowisza,
• 4 marca, godz. 18:12 - zakrycie Io przez Europę, 117" na zachód od tarczy Jowisza (początek),
• 4 marca, godz. 18:18 - zakrycie Io przez Europę (koniec),
• 4 marca, godz. 19:11 - zaćmienie Io przez Europę (początek),
• 4 marca, godz. 19:17 - zaćmienie Io przez Europę (koniec),
• 5 marca, godz. 0:44 - Io chowa się za tarczę Jowisza (początek zakrycia),
• 5 marca, godz. 3:40 - wyjście Io z cienia Jowisza (koniec zaćmienia),
• 5 marca, godz. 21:00 - minięcie się Ganimedesa i Kallisto w odległości 3", 204" na zachód od tarczy Jowisza,
• 5 marca, godz. 21:52 - wejście Io na tarczę Jowisza,
• 5 marca, godz. 22:32 - wejście cienia Io na tarczę Jowisza,
• 6 marca, godz. 0:10 - zejście Io z tarczy Jowisza,
• 6 marca, godz. 0:50 - zejście cienia Io z tarczy Jowisza,
• 6 marca, godz. 1:19 - muśnięcie Europy przez Io, 22" na zachód od brzegu tarczy Jowisza (początek),
• 6 marca, godz. 1:21 - muśnięcie Europy przez Io (koniec),
• 6 marca, godz. 2:14 - zaćmienie Europy przez Io (początek),
• 6 marca, godz. 2:18 - zaćmienie Europy przez Io (koniec),
• 6 marca, godz. 2:48 - Europa chowa się za tarczę Jowisza (początek zakrycia),
• 6 marca, godz. 17:36 - Kallisto chowa się za tarczę Jowisza (początek zakrycia),
• 6 marca, godz. 19:10 - Io chowa się za tarczę Jowisza (początek zakrycia),
• 6 marca, godz. 19:48 - wyjście Ganimedesa z cienia Jowisza (koniec zaćmienia),
• 6 marca, godz. 22:10 - wyjście Io z cienia Jowisza (koniec zaćmienia),
• 6 marca, godz. 22:26 - wyjście Kallisto zza tarczy Jowisza (koniec zakrycia),
• 6 marca, godz. 23:52 - wejście Kallisto w cień Jowisza (początek zaćmienia),
• 7 marca, godz. 4:46 - wyjście Kallisto z cienia Jowisza (koniec zaćmienia),
• 7 marca, godz. 17:32 - od zmierzchu Io i jej cień na tarczy Jowisza (Io prawie na środku, cień - w połowie drogi między środkiem a wschodnim brzegiem tarczy),
• 7 marca, godz. 18:36 - zejście Io z tarczy Jowisza,
• 7 marca, godz. 19:18 - zejście cienia Io z tarczy Jowisza,
• 7 marca, godz. 21:44 - wejście Europy na tarczę Jowisza,
• 7 marca, godz. 23:08 - wejście cienia Europy na tarczę Jowisza,
• 8 marca, godz. 0:38 - zejście Europy z tarczy Jowisza,
• 8 marca, godz. 2:04 - zejście cienia Europy z tarczy Jowisza.
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33366
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 02 Mar 2015, 08:59

W noc z poniedziałku na wtorek Księżyc będzie blisko nie tylko Jowisza, ale także blisko drugiej ze znanych gromad otwartych gwiazd w Raku, czyli M67 (o godzinie podanej na mapce będzie to niewiele ponad 1°) oraz blisko gwiazdy Acubens (w odległości niecałych 3°). W miarę upływu czasu naturalny satelita Ziemi będzie się zbliżał do obu wymienionych ciał niebieskich i około godziny 1:30, już we wtorek 3 marca, brzeg Księżyca minie gromadę M67 w odległości 10', a Księżyc będzie kontynuował zbliżanie się do gwiazdy α Cnc, aby zakryć ją około godziny 4:30 - faza Księżyca urośnie do tego czasu o kolejny procent i będzie wynosić 94%. Niestety Polska znajdzie się na wschodniej granicy zakrycia i z naszego kraju będzie widoczny tylko początek zjawiska, które zacznie się od ok. 4:30 w Polsce północnej, do 4:35 w Polsce południowej. W tym momencie Księżyc wraz z Acubens będą już bardzo nisko nad horyzontem: od zaledwie 2° w górach do ponad 8° nad morzem. Wkrótce potem Srebrny Glob zniknie za widnokręgiem i nawet w Świnoujściu, czyli najbardziej na północny zachód wysuniętym punkcie Polski, nie będzie można obserwować odkrycia.

We wtorek 3 marca i w środę 4 marca Księżyc czeka spotkanie z Regulusem, czyli najjaśniejszą gwiazdą konstelacji Lwa (jej jasność obserwowana to +1,3 magnitudo). We wtorek o godzinie podanej na mapce tarcza Księżyca będzie oświetlona w 97% - jak pisałem już wyżej - a Regulus będzie się znajdował jakieś 8,5 stopnia na północny wschód od naturalnego satelity Ziemi. Dobę później Księżyc przesunie się kilkanaście stopni na południowy wschód i o tej samej porze doby jego oświetlona już w 99% tarcza będzie się znajdowała mniej więcej 6,5 stopnia na południowy wschód od Regulusa.

Na kolejne ciekawe spotkanie Księżyca z inny ciałem niebieskim trzeba będzie poczekać aż do weekendu. Do tego czasu Księżyc dotrze do gwiazdozbioru Panny, a jego blask będzie się już zmniejszać po czwartkowej pełni. W sobotę 7 marca o godzinie podanej na mapce tarcza Srebrnego Globu będzie oświetlona w 96%, ale terminator będzie już po zachodniej stronie tarczy. Około 3° na północ od Księżyca świecić będzie Porrima, czyli jedna z jaśniejszych gwiazd Panny. W niedzielny wieczór Księżyc będzie miał fazę 91% i będzie przechodził niecałe 3° na północ od Spiki, czyli najjaśniejszej gwiazdy całej konstelacji Panny.
Animacja pokazuje położenie Wenus, Marsa, Urana i Komety Lovejoya (C/2014 Q2) w pierwszym tygodniu marca 2015 roku (kliknij w miniaturkę, aby powiększyć).
Animację wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie mapek z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).

Dodał: Ariel Majcher

Źródło: StarryNight
wieczorem, ale po zachodniej stronie nieba przez cały czas dostępne obserwacjom są 3 planety Układu Słonecznego: Wenus, Mars i Uran. Dwie pierwsze planety zbliżają się do Urana. Wenus minie go w bardzo małej odległości na początku tego tygodnia, natomiast Mars zrobi to samo, choć w trochę większej odległości prawie dokładnie tydzień później. Wenus najbliżej Urana znajdzie się w środę 4 marca. W tym dniu odległość kątowa między tymi planetami zmaleje do niewiele ponad 5 minut kątowych, czyli 1/6 średnicy kątowej Słońca, czy Księżyca! Natomiast zarówno dobę wcześniej, jak i dobę później o tej samej porze odległość między planetami będzie ponad 14 razy większa i będzie przekraczała 1°. Do niedzieli 8 marca Wenus oddali się od Urana na prawie 5°. W tym samym czasie do siódmej planety krążącej wokół Słońca będzie zbliżał się Mars i w niedzielę 8 marca odległość między tymi planetami zmaleje do 2°, ale to jeszcze nie koniec.

Oczywiście z tej trójki planet najjaśniejsza jest Wenus, która świeci blaskiem -4 magnitudo i jest dostępna obserwacjom już w momencie zachodu Słońca, gdy znajduje się na wysokości ponad 25° na południowo-zachodnim nieboskłonie. Jej tarcza ma wciąż małą średnicę 12" i wyraźnie zmniejszającą się fazę 85%. Drugi w kolejności Mars świeci z jasnością +1,3 wielkości gwiazdowej, a jego tarcza a średnicę ponad 3 razy mniejszą od średnicy Wenus. Natomiast Uran ma jasność +5,9 wielkości gwiazdowej i na jego obserwacje trzeba czekać, aż się zrobi dość ciemno, czyli co najmniej do 18:45, ale wtedy Uran znajduje się już tylko na wysokości 10° nad widnokręgiem i coraz bardziej daje się mu we znaki obecność ziemskiej atmosfery.

Kometa Lovejoya (C/2014 Q2) pnie się coraz bardziej na północ i jest już około 50° nad trójką planet Wenus-Mars-Uran. W zeszłym tygodniu kometa przeszła z gwiazdozbioru Perseusza do gwiazdozbioru Kasjopei, w którym pozostanie do końca tego miesiąca. Na początku drugiej dekady marca kometa minie w małej odległości znaną gromadę otwartą
Załączniki
Astronomiczny Kalendarzyk Niesystematyczny: Animacja pokazuje położenie Wenus, Marsa, Urana i Komety Lovejoya.gif
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33366
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 02 Mar 2015, 09:00

następnie podąży w kierunku bieguna niebiańskiego. Jasność komety zbliża się już do +7 magnitudo, czyli kometa słabnie, ale wciąż jest widoczna w lornetce. Niestety raczej nie w tym tygodniu, ponieważ w najbliższych dniach w jej obserwacjach bardzo będzie przeszkadzał bliski pełni Księżyc.

Dokładną pozycję Komety Lovejoya (C/2014 Q2) można odczytać z mapki, przygotowanej przez Janusza Wilanda w swoim programie Nocny Obserwator (http://astrojawil.pl/blog/moje-programy ... bserwator/).
Mapka pokazuje położenie Saturna w pierwszym tygodniu marca 2015 roku
Mapkę wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie mapek z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).

Dodał: Ariel Majcher - 2015-03-02 00:30:34+01

Źródło: StarryNight
W drugiej części nocy na nieboskłonie pojawia się ostatnia już z widocznych planet, czyli Saturn, który wschodzi już przed godziną 1, a na godzinę przed świtem góruje na wysokości prawie 20°. Szósta planeta Układu Słonecznego wg odległości od Słońca, przebywa obecnie niecałe 0,5 stopnia na północ od gwiazdy ν Scorpii. W sąsiedztwie tej gwiazdy Saturn zmieni ruch z prostego na wsteczny, co uczyni już w przyszłym tygodniu. Od tego momentu planeta będzie się stosunkowo szybko zbliżać do Ziemi, co będzie miało odbicie głównie we wzrastającej jasności obserwowanej planety. Obecna jasność Saturna do +0,4 magnitudo, a jego tarcza ma średnicę 17". Maksymalna elongacja Tytana (tym razem wschodnia) przypada w tym tygodniu w czwartek 5 marca.

Dodał: Ariel Majcher
Uaktualnił: Ariel Majcher
http://news.astronet.pl/7575
Załączniki
Astronomiczny Kalendarzyk Niesystematyczny: Mapka pokazuje położenie Saturna w pierwszym tygodniu marca 2015 roku.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33366
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 02 Mar 2015, 09:51

Złączenie Wenus z Uranem
4 marca czeka nas najciaśniejsze złączenie planet w 2015 roku! Dojdzie do niego pomiędzy najjaśniejszą planetą na niebie – Wenus, a praktycznie niedostrzegalnym gołym okiem Uranem. I mimo, że bez użycia co najmniej lornetki nie uda nam się zobaczyć tej koniunkcji, warto zaopatrzyć się właśnie w taki lub mocniejszy sprzęt optyczny i przeznaczyć godzinę na obserwacje wieczorem 4 marca. Dlaczego?
Otóż w newralgicznym momencie, po godzinie 19:00 dystans kątowy pomiędzy planetami wyniesie bagatela nieco ponad 5 minut kątowych. Ta obłędnie niska wartość to mniej, niż 1/3 średnicy Księżyca na niebie! Wenus będzie tak blisko Urana, że swoim blaskiem utrudni nam jego dostrzeżenie, tym bardziej, że obie planety będą dość nisko nad horyzontem. Dlatego też warto zacząć obserwacje nieco wcześniej, niż w momencie największego złączenia. Najlepiej poszukać planet od razu, gdy zrobi się ciemno, czyli po godzinie 18. Uran znajdzie się po lewej stronie Wenus, a obie planety odszukamy po zachodniej stronie nieba. Oczywiście Wenus zwróci naszą uwagę swoją potężną jasnością. Wystarczy skierować w jej stronę sprzęt optyczny, a Uran ukaże nam się tuż obok.
Zjawisko będzie można obserwować do około godziny 20, ale realnie już wcześniej wysokość nad horyzontem spowoduje, że Uran będzie bardzo trudno dostrzegalny.
Poniższe grafiki z programu Stellarium ukazują poglądową pozycję planet o godzinie 18:30 na zachodnim niebie oraz układ Wenus-Uran wraz z odległością kątową między nimi w godzinach 18:30 oraz 19:34. Dla porównania, średnica kątowa Księżyca wynosi około 30′ (minut kątowych).
http://niebozaoknem.pl/2015/03/02/zlacz ... -z-uranem/
Załączniki
Astronomiczny Kalendarzyk Niesystematyczny: Wenus o godz. 1830 4 marca 2015 Uran jest niewidoczny w tej skali.jpg
Astronomiczny Kalendarzyk Niesystematyczny: Wenus i Uran.jpg
Astronomiczny Kalendarzyk Niesystematyczny: wenus-uran-2015.03.04_03.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33366
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

Użytkownicy przeglądający to forum: Brak zarejestrowanych użytkowników oraz 8 gości

AstroChat

Wejdź na chat