To jedyna mozaika jaką popełniłem w czasie wyprawy na południe. Wschodzący każdej nocy SMC po prostu skusił mnie do tego stopnie że zmieniłem początkowe plany i wycelowałem w niego w ostanie noce w Tivoli. Pomimo tego, że nie jest to mgławica Carina stwierdzam że warto było i tylko zwiększyło to mój apetyt na LMC ( kiedyś tam...)
Mały Obłok Magellana – galaktyka karłowata o średnicy około 7000 lat świetlnych, satelita Drogi Mlecznej. Zawiera w sobie kilkaset milionów gwiazd.
Przy dystansie 200 000 lat świetlnych jest jednym z najbliższych sąsiadów Drogi Mlecznej i można go zaliczyć do grupy najdalszych obiektów widocznych gołym okiem. Ze średnią deklinacją około -73 stopni, może być widoczny tylko z półkuli południowej i niższych szerokości półkuli północnej. Jest umiejscowiony w gwiazdozbiorze Tukana i ukazuje się jako mglisty, jasny płat na nocnym niebie o średnicy około 3 stopni.
Europejscy marynarze po raz pierwszy obserwowali obłoki w czasie średniowiecznych wypraw i służyły one do nawigacji. Portugalscy i holenderscy żeglarze nazwali je Obłokami Przylądka; ta nazwa przetrwała kilka wieków. W czasie opływania Ziemi przez Ferdynanda Magellana w latach 1519-22 Antonio Pigafetta opisał obłoki jako mgliste roje gwiazd.
W latach 1834 i 1838, Herschel dokonał szereg obserwacji południowego nieba przez jego 14-calowy (36 cm) reflektor z Królewskiego Obserwatorium na Przylądku Dobrej Nadziei . Obserwując obłok opisał go jako mętne masy światła o owalnym kształcie i jasnym centrum. Na terenie tej chmury skatalogował koncentrację 37 mgławic i gromad.
FSQ/ST8300 - LRGB
Więcej informacji: http://www.astromarcin.pl/pages/SMC.html