W gromadzie Abell 426 dominują głównie duże galaktyki eliptyczne i soczewkowate, zawiera ona jednak również wiele galaktyk spiralnych. Galaktyki gromady są otoczone obłokiem gazu o temperaturze sięgającej milionów stopni. Dominującą galaktyką w gromadzie jest NGC 1275.
Gromada w Perseuszu była obiektem wielu badań. J. Brunzendorf i H. Meusinger w 1999 roku stworzyli główny katalog galaktyk wchodzących w skład gromady[1]. Na tej podstawie Richard Powell wykonał mapę gromady w Perseuszu.
Gromada w Perseuszu została również dokładnie zbadana w zakresie promieniowania rentgenowskiego oraz fal radiowych. Silnym radioźródłem oraz potężnym źródłem promieniowania rentgenowskiego jest duża galaktyka NGC 1275 zwana odpowiednio Perseusz A lub 3C 84[2]. Galaktyka ta jest źródłem pióropuszy gazu ciągnących się na 300 tysięcy lat świetlnych. Na zdjęciach wykonanych teleskopem Chandra pióropusze okazały się regionami o małym ciśnieniu gazu, które jest skutkiem zastąpienia gazu przez niewidoczne wysokoenergetyczne cząstki. Cząstki te są prawdopodobnie generowane w dżetach powstających w sąsiedztwie supermasywnej czarnej dziury. Powstające w ten sposób wysokoenergetyczne bąble łączą się i powiększają, tworząc, już w znacznym oddaleniu od czarnej dziury, gigantyczne pióropusze. Oddziaływania czarnej dziury tworzą fale dźwiękowe, które podgrzewają gaz w wewnętrznych regionach gromady nie dopuszczając do jego stygnięcia i do procesu gwałtownego tworzenia się gwiazd. Skutkiem tego procesu wzrost centralnej galaktyki gromady NGC 1275 został zahamowany (Wikipedia)
L2,3godz.Sbig16803xADL300
