Niebo w styczniu
Słońce
Słońce wstąpi 19 stycznia o godzinie 22:52 w znak Wodnika. Długość ekliptyczna Słońca wyniesie 300 stopni.
2 stycznia o godzinie 6:00 rano Ziemia znajdzie się najbliżej Słońca w odległości 147 milionów kilometrów.
Księżyc
Ostatnia kwadra (oświetlona lewa połowa tarczy) 5 stycznia o godzinie 4:58.
Nów (tarcza niewidoczna) 11 stycznia o godzinie 20:44.
Pierwsza kwadra (oświetlona prawa połowa tarczy) 19 stycznia o godzinie 0:45.
Pełnia (tarcza całkowicie oświetlona) 27 stycznia o godzinie 5:38.
Księżyc znajdzie się najbliżej Ziemi 10 stycznia o godzinie 11:27 (360047 km), zaś najdalej od nas 22 stycznia o 11:53 (405311 km).
Merkury
Merkurego w styczniu nie zobaczymy, bo na niebie będzie się znajdować zbyt blisko Słońca.
Wenus
Coraz mniej czasu mamy na ujrzenie Wenus krótko przed wschodem Słońca nisko nad południowo-wschodnim horyzontem (gwiazdozbiór Strzelca). Z biegiem dni warunki do jej obserwacji systematycznie się pogarszają i pod koniec miesiąca Wenus praktycznie nie będzie już widoczna. 10 stycznia ostatnie spotkanie Księżyca z Wenus na porannym niebie, dlatego nie można tego przegapić.
Mars
Czerwona Planeta jaśnieje coraz niżej nad południowo-zachodnim horyzontem (gwiazdozbiór Koziorożca). Mimo to jest szansa, że uda się nam ją zobaczyć 45 minut po zachodzie Słońca. 13 stycznia nad Marsem znajdzie się Księżyc w postaci niewielkiego rogalika.
Jowisz
Jowisz będzie widoczny przez całą noc w związku ze swoją niedawną opozycją. Jeśli planujemy obserwacje w godzinach wieczornych, to planetę możemy odnaleźć wysoko na niebie południowo-wschodnim (gwiazdozbiór Byka). Księżyc tuż po pierwszej kwadrze znajdzie się 21 stycznia na prawo od Jowisza, zaś dzień później na lewo od tej planety.
Saturn
Planeta z pierścieniami wstaje w drugiej połowie nocy i będzie coraz lepiej widoczna na porannym niebie południowo-wschodnim (gwiazdozbiór Wagi). 7 stycznia w dół od Saturna znajdzie się Księżyc w postaci wąskiego rogalika.
Pamiętajmy, że planety bardzo łatwo odróżnić od gwiazd, gdyż są nie tylko od nich jaśniejsze, ale i nie migocą.
Meteory
W nocy z 3 na 4 stycznia promieniują Kwadrantydy, jeden z najbardziej widowiskowych strumieni meteorowych na polskim niebie. Meteorów trzeba poszukiwać w gwiazdozbiorze Smoka, czyli wysoko na północno-wschodnim niebie. Jeśli będziemy mieć szczęście, to w ciągu godziny będziemy w stanie zobaczyć nawet 120 meteorów. www.twojapogoda.pl
http://www.twojapogoda.pl/astronomia/11 ... w-styczniu

LUTY
2013-02-01/2 Po północy widoczna gwiazda blisko Księżyca gwiazda Spika
2013-02-03 Niedziela godzinie 1:00. Zobaczymy planetę z pierścieniami Saturna
2013-02-05. Wtorek po godzinie 4:30, pod Księżycem zobaczymy gwiazdę Antares
2013-02-08. Piątek, tuż nad horyzontem zobaczymy planetę Merkury, który będzie przewyższał swoim blaskiem planetę Mars. Godzina 17:15 (SW)
2013-02-11. Poniedziałek, widoczność dwóch planet Merkury oraz Mars
Co poniedziałkowe spotkanie na czacie Astronomicznym PTMA Warszawa godzina 18:30
2013-02-14 Czwartek. Astronomiczne Walentynki, "Konstelację: Miłość" Spotkanie PTMA Warszawa Godzina 21:00
2013-02-15 Piątek, rekordowy przelot planetoidy o kryptonimie 2012 DA14, blisko Ziemi
2013-02-18 Poniedziałek, wieczorem na niebie zobaczymy gwiazdę Aldebaran pod Księżycem, zaś na prawo, planetę Jowisz
2013-02-24 Niedziela, wieczorem pobliżu Księżyca widoczna gwiazda Regulus
2013-02-28 Czwartek, po północy zobaczymy obok Księżyca gwiazdę Spika
Merkury
Planetę tą można już obserwować po 4 lutego na wieczornym niebie
Wenus
Planeta zbliża się do koniunkcji, która nastąpi 28 Marca
Mars
Planeta będzie widoczna tylko do połowy Lutego, można ją zobaczyć na wieczornym niebie, 5 stopni nad południowo – zachodnim horyzontem, jasność 1,2m
Jowisz
Planeta ta będzie widoczna od wieczora, gwiazdozbiorze Byka,
Saturn
Planetę odnajdziemy w południowo- wschodnim rejonie nieba, prawie na wysokości 20 stopni nad horyzontem, na lewo od gwiazdy Spiki.
Uran
Planetę odnajdziemy w gwiazdozbiorze Ryb (5,9m) średnica tarczy 3 sekundy kontowej
Neptun
Nie da się obserwować z powodu słabej jasności
Księżyc
3 Luty Ostatni Kwadra
10 Nów
25 Pełnia
Atrakcją miesiąca Lutego będzie kometa C/2011 L 4 (Panstarrs), która przejdzie przez peryhelium 10 Marca, według prognoz ma osiągnąć jasność około 0,5 mag
Zaś pod koniec lutego jasność prognozowana to (2-3 mag). Odnajdziemy ją 30 minut po zachodzie Słońca
Planetoidy
Ceres można zobaczyć od 1 Luty i 16 lutego
Westa od 1 i 16 luty 13
Planetoidy odnajdziemy w gwiazdozbiorze Byka jasność planetoid 7-8 m
Koniunkcje planet i Księżyca
4 i8 luty
Planeta Merkury zbliży się do Marsa
11 Lutego Księżyc wąskiego sierpa pojawi się wyżej planet Merkurego i Marsa o godzinie 17:15
18 Lutego godzina 19:00 Jowisz, Księżyc, Aldebaran godzina 19:00
Gwiazdozbiory dominujące zimowe
Rocznice
1 Luty 10 rocznica katastrofy promu Columbia

Co zobaczymy na niebie w marcu?
Co ciekawego zobaczymy na niebie w marcu? Dwie jasne planety i ich spotkania z Księżycem, wschodzące w ziemską atmosferę meteory z roju Wirginid i wreszcie kometę, która ujawni się krótko po zachodzie Słońca.
Wkraczamy w trzeci miesiąc 2013 roku, a to oznacza, że nocy ubywa nam coraz szybciej i dosłownie lada chwila rozpocznie się tak wyczekiwana astronomiczna wiosna.
Mimo to początek tej kwitnącej pory roku, to wciąż korzystny okres do obserwacji gwiazd, planet i ich koniunkcji z naszym naturalnym satelitą. Co ciekawego zobaczymy na niebie w marcu?
Przede wszystkim dwie jasne planety i ich spotkania z Księżycem, wschodzące w ziemską atmosferę z bardzo dużą prędkością meteory z roju Wirginid i wreszcie kometę, która ujawniać się będzie krótko po zachodzie Słońca.
Słońce
Słońce wstąpi dokładnie 20 marca o godzinie 12:01 w znak Barana rozpoczynając tym samym astronomiczną wiosnę. Długość ekliptyczna Słońca wyniesie 0 stopni.
Księżyc
Ostatnia kwadra (oświetlona lewa połowa tarczy) 4 marca o godzinie 22:53.
Nów (tarcza niewidoczna) 11 marca o godzinie 20:51.
Pierwsza kwadra (oświetlona prawa połowa tarczy) 19 marca o godzinie 18:27.
Pełnia (tarcza całkowicie oświetlona) 27 marca o godzinie 10:27.
Księżyc znajdzie się najbliżej Ziemi 6 marca o godzinie 0:21 (369953 km), zaś najdalej od nas 19 marca o 4:14 (404261 km).
Merkury, Wenus i Mars
Z powodu położenia na niebie zbyt blisko Słońca, planety nie będą widoczne.
Jowisz
Jowisz będzie widoczny tylko przez pierwszą połowę nocy. W godzinach wieczornych planetę możemy odnaleźć wysoko na niebie zachodnim (gwiazdozbiór Byka). Księżyc tuż przed pierwszą kwadrą znajdzie się 17 marca poniżej Jowisza. Wszystkich zachęcamy do spojrzenia wówczas na niebo, o ile pozwoli na to pogoda.
Saturn
Planeta z pierścieniami wstaje w drugiej połowie nocy i będzie coraz lepiej widoczna przed świtem na południowym niebie (gwiazdozbiór Wagi). 3 marca poniżej na prawo od Saturna znajdzie się Księżyc zbliżający się do ostatniej kwadry.
Pamiętajmy, że planety bardzo łatwo odróżnić od gwiazd, gdyż są nie tylko od nich jaśniejsze, ale i nie migocą.
Kometa C/2011 L4 (Pan-STARRS)
Ujrzymy ją w drugiej połowie marca z terytorium Polski. Jej jasność pozwoli na podziwianie obiektu nisko nad zachodnim horyzontem krótko po zachodzie Słońca. To może być najbardziej okazała kometa od 5 lat, czyli od czasu komety McNaught.
Meteory
Około 24 marca będziemy mogli zobaczyć jedno z maksimów aktywności roju Wirginid. Ze względu na to, że radiant znajduje się w gwiazdozbiorze Panny, to "spadające" gwiazdy będziemy mogli zaobserwować przez całą noc od południowo-wschodniego po południowo-zachodnie niebo. www.twojapogoda.pl
http://www.twojapogoda.pl/wiadomosci/11 ... ie-w-marcu

Zobaczymy dwie komety i zaćmienie
Bardzo ciekawie zapowiadają się zjawiska astronomiczne w kwietniu. Najpierw zobaczymy na niebie dwie komety, a następnie Księżyc spotka się z Saturnem podczas częściowego zaćmienia. To jednak nie wszystko.
Słońce
Słońce wstąpi 20 kwietnia o godzinie 0:04 w znak Byka. Długość ekliptyczna Słońca wyniesie 30 stopni.
Księżyc
Ostatnia kwadra (oświetlona lewa połowa tarczy) 3 kwietnia o 6:37.
Nów (tarcza niewidoczna) 10 kwietnia o godzinie 11:35.
Pierwsza kwadra (oświetlona prawa połowa) 18 kwietnia o 14:31.
Pełnia (tarcza całkowicie oświetlona) 25 kwietnia o godzinie 21:57.
Księżyc znajdzie się najdalej od Ziemi 16 kwietnia o godzinie 0:23 (404864 km), zaś najbliżej nas 27 kwietnia o 21:49 (362267 km).
W nocy z 25 na 26 kwietnia dojdzie do półcieniowego zaćmienia Księżyca, które rozpocznie się krótko po jego wschodzie o godzinie 20:03. Maksymalna faza zaćmienia nastąpi o 22:08, a spektakl zakończy się o 0:11. Zaćmienie półcieniowe oznacza, że Księżyc zanurzy się jedynie w ziemskim półcieniu, a nie jak przy tych najbardziej widowiskowych zaćmieniach, w głównym cieniu. Widoczne będzie tylko delikatne pociemnienie jego tarczy.
Merkury, Mars
Z powodu położenia na niebie zbyt blisko Słońca, planety nie będą widoczne.
Wenus
Po kilku tygodniach nieobecności Wenus wraca, tym razem na wieczorne niebo. Najlepiej obserwować ją w drugiej połowie miesiąca krótko po zachodzie Słońca nisko między zachodnim i północno-zachodnim horyzontem (gwiazdozbiór Barana).
Jowisz
Jowisz będzie widoczny tylko przez pierwszą połowę nocy. W godzinach wieczornych planetę możemy odnaleźć wysoko na niebie zachodnim (gwiazdozbiór Byka). Księżyc przed pierwszą kwadrą znajdzie się 14 kwietnia poniżej Jowisza. Wszystkich zachęcamy do spojrzenia wówczas na niebo, o ile pozwoli na to pogoda.
Saturn
Planeta z pierścieniami wstaje wieczorem i będzie coraz lepiej widoczna przed świtem na południowym niebie (gwiazdozbiór Wagi). W nocy z 25 na 26 kwietnia poniżej Saturna znajdzie się Księżyc w pełni i jednocześnie w półcieniowym zaćmieniu. Tego nie można przegapić.
Pamiętajmy, że planety bardzo łatwo odróżnić od gwiazd, gdyż są nie tylko od nich jaśniejsze, ale i nie migocą.
Kometa C/2011 L4 (Pan-STARRS)
Jej jasność pozwoli na podziwianie obiektu gołym okiem nisko nad zachodnim horyzontem krótko po zachodzie Słońca przez pierwszą połowę kwietnia, później konieczna może się okazać lornetka. Kometa wraz ze swym pięknym warkoczem przemieści się w ciągu miesiąca z gwiazdozbioru Andromedy do Kasjopei.
Kometa C/2012 F6 (Lemmon)
Pod koniec kwietnia zagości na polskim niebie kolejna kometa, tym razem w gwiazdozbiorze Ryb. Będzie ona widoczna przed świtem nad zachodnim horyzontem. Jednak jej blask jest na tyle słaby, że lepiej wspomóc obserwacje lornetką, chyba, że nas jeszcze zaskoczy i będzie widoczna gołym okiem z ciemniejszych miejsc.
Meteory
W nocy z 22 na 23 kwietnia około północy warto spojrzeć w niebo w kierunku gwiazdozbioru Lutni, a więc bardzo wysoko nad wschodni horyzont z dala od świateł miejskich. Pojawią się tam meteory (spadające gwiazdy) z roju Lirydów. W ciągu godziny możemy zobaczyć około 15 zjawisk. Meteory wchodzić będą w ziemską atmosferę z prędkością około 50 kilometrów na sekundę. www.twojapogoda.pl
http://www.twojapogoda.pl/wiadomosci/11 ... -zacmienie

Co zobaczymy na niebie w czerwcu?
Lubicie letnie noce spędzać pod gołym niebem obserwując gwiazdy? Przygotowaliśmy dla Was poradnik, gdzie, jak i co obserwować na czerwcowym niebie. Zachęcamy także do wysyłania nam zdjęć z gwiezdnych polowań.
W czerwcu noce są najkrótsze w całym roku, dlatego obserwacje zjawisk astronomicznych są utrudnione. Jednak miłośników rozgwieżdżonego nieba walka ze światłem dziennym dodatkowo zachęca do obserwacji.
Aby jak najlepiej spożytkować kilka ciemnych godzin w ciągu doby, warto obserwować zjawiska, które wyglądają spektakularnie.
Z pewnością są nim spotkania Księżyca z jasnymi planetami, które zobaczyć gołym okiem może każdy z nas. Poniżej zamieściliśmy opis, kiedy i gdzie szukać planet w czerwcu.
Wysyłajcie nam swoje zdobycze na fotografiach na skrzynkę mailową: redakcja@twojapogoda.pl
Słońce
Słońce wstąpi 21 czerwca o godzinie 7:04 rano w znak Raka rozpoczynając tym samym astronomiczne lato. Długość ekliptyczna Słońca wyniesie 90 stopni.
Księżyc
Nów (tarcza niewidoczna) 8 czerwca o godzinie 17:56.
Pierwsza kwadra (oświetlona prawa połowa tarczy) 16 czerwca o godzinie 19:24.
Pełnia (tarcza całkowicie oświetlona) 23 czerwca o godzinie 13:32.
Ostatnia kwadra (oświetlona lewa połowa tarczy) 30 czerwca o godzinie 6:54.
Księżyc znajdzie się najdalej od Ziemi 9 czerwca o godzinie 23:41 (406486 km), zaś najbliżej nas 23 czerwca o 13:11 (356989 km).
Merkury
Pierwszą planetę w naszym Układzie Słonecznym będzie można obserwować praktycznie przez cały czerwiec. Na obserwacje najlepiej wybrać się krótko po zachodzie Słońca w teren, gdzie nie będą nam przeszkadzać drzewa i zabudowania. Merkurego odnajdziemy nisko nad północno-zachodnim horyzontem (gwiazdozbiór Bliźniąt) w towarzystwie Wenus. 10 czerwca poniżej Merkurego znajdzie się Księżyc tuż po nowiu.
Wenus
Widoczność planety Wenus systematycznie się poprawia. Najlepiej obserwować ją krótko po zachodzie Słońca nisko między zachodnim i północno-zachodnim horyzontem (gwiazdozbiór Bliźniąt) w towarzystwie Merkurego. Można próbować ją dostrzec 10 czerwca wieczorem, gdy zbliży się do niej wąski sierp Księżyca tuż po nowiu.
Mars
Czerwona Planeta po kilku tygodniach nieobecności oddala się od Słońca, a to oznacza, że warunki jej obserwacji systematycznie się poprawiają. Marsa najlepiej obserwować w drugiej połowie czerwca przed świtem nisko nad północno-wschodnim horyzontem (gwiazdozbiór Byka).
Jowisz
Największa planeta w naszym Układzie Słonecznym znajduje się na niebie na tyle blisko Słońca, że jej obserwacja jest niemożliwa. Koniunkcja ze Słońcem będzie miała miejsce 19 czerwca. Jowisz zaszczyci nas swoją obecnością, tym razem na niebie porannym, już w drugiej połowie lipca.
Saturn
Planeta z pierścieniami najbardziej okazale jest widoczna późnym wieczorem na niebie południowym (gwiazdozbiór Wagi). W nocy z 19 na 20 czerwca poniżej Saturna znajdzie się Księżyc zbliżający się do pełni.
Pamiętajmy, że planety bardzo łatwo odróżnić od gwiazd, gdyż są nie tylko od nich jaśniejsze, ale i nie migocą.
Meteory
Od 11 do 21 czerwca zobaczyć można "spadające gwiazdy" czerwcowe Lirydy, a także meteory z roju Bootydów, które widoczne są od 22 czerwca, a ich maksimum aktywności przypada na noc z 23 na 24 czerwca oraz na wieczór 27 czerwca. W przypadku Bootydów należy poszukiwać na niebie gwiazdozbioru Wolarza, wysoko między południowym a południowo-zachodnim niebem. www.twojapogoda.pl
http://www.twojapogoda.pl/astronomia/11 ... -w-czerwcu

Ciekawe zjawiska na lipcowym niebie
W wakacje mamy więcej czasu na spokojne podziwianie usianego gwiazdami nieba, na przykład nocując pod namiotem poza miastem. Sprawdźmy więc, czym ciekawym zachwyci nas lipcowe niebo.
W lipcu trudno będzie obserwować obiekty na nocnym niebie, gdyż noce są bardzo krótkie i słabszych gwiazd, planet, galaktyk i mgławic nie zobaczymy. O tej porze roku obserwacje najlepiej prowadzić na wolnej przestrzeni na przykład pod namiotem.
Słońce
Słońce wstąpi 22 lipca o godzinie 17:53 w znak Lwa. Długość ekliptyczna Słońca wyniesie 120 stopni.
Księżyc
Nów (tarcza niewidoczna) 8 lipca o godzinie 09:14.
Pierwsza kwadra (oświetlona prawa połowa tarczy) 16 lipca o 05:18.
Pełnia (tarcza całkowicie oświetlona) 22 lipca o godzinie 20:16.
Ostatnia kwadra (oświetlona lewa połowa tarczy) 29 lipca o 19:43.
Księżyc znajdzie się najdalej od Ziemi 7 lipca o godzinie 2:37 (406491 km), zaś najbliżej nas 21 lipca o 22:28 (358401 km).
Merkury
Najbliższa Słońcu planeta wróci, tym razem na niebo poranne, pod koniec miesiąca. Przed wschodem Słońca będzie ją można obserwować między wschodnim i północno-wschodnim horyzontem.
Wenus
Wenus najlepiej obserwować krótko po zachodzie Słońca nisko między zachodnim i północno-zachodnim horyzontem (gwiazdozbiór Raka). Można próbować ją dostrzec 10 lipca wieczorem, gdy zbliży się do niej wąski sierp Księżyca tuż po nowiu.
Mars
Czerwona Planeta po kilku tygodniach nieobecności oddala się od Słońca, a to oznacza, że warunki jej obserwacji systematycznie się poprawiają. Marsa można obserwować przed świtem nisko nad wschodnim horyzontem (gwiazdozbiór Byka). 6 lipca na prawo od niego znajdzie się Księżyc zbliżający się do nowiu.
Jowisz
Największa planeta w naszym Układzie Słonecznym w lipcu pierwszy raz od kilku miesięcy jest widoczna na niebie porannym, przed wschodem Słońca. 7 lipca bardzo nisko nad wschodnim horyzontem (gwiazdozbiór Bliźniąt), poniżej Jowisza, znajdzie się Księżyc w postaci bardzo wąskiego sierpa.
Saturn
Planeta z pierścieniami najbardziej okazale jest widoczna wieczorem na niebie południowo-zachodnim (gwiazdozbiór Wagi). 16 lipca poniżej Saturna znajdzie się Księżyc w pierwszej kwadrze.
Pamiętajmy, że planety bardzo łatwo odróżnić od gwiazd, gdyż są nie tylko od nich jaśniejsze, ale i nie migocą.
Ciekawe koniunkcje
16 lipca wieczorem na niebie południowo-zachodnim Księżyc znajdzie się w pobliżu Saturna i Spiki (Kłosa), najjaśniejszej gwiazdy konstelacji Panny.
Między 21 a 24 lipca Mars i Jowisz zbliżą się do siebie w gwiazdozbiorze Bliźniąt. Obserwacje można przeprowadzić przed wschodem Słońca patrząc nisko między wschodni i północno-wschodni horyzont. Poniżej nich znajdować się będzie Merkury.
Meteory
Od połowy lipca promieniują Perseidy związane z kometą 109P/Swift-Tuttle. Meteory z biegiem dni coraz chętniej będą "wylatywać" z rejonu gwiazdozbioru Perseusza, znajdującego się wysoko między północno-wschodnim i wschodnim niebem. 28 i 30 lipca zobaczyć można "spadające gwiazdy" Akwarydy i Kaprikornidy.
http://www.twojapogoda.pl/wiadomosci/11 ... wym-niebie

Zobacz atrakcje wrześniowego nieba
We wrześniu noce są coraz dłuższe, tym samym przybywa nam czasu na podziwianie astronomicznych spektakli na niebie. Co warto zobaczyć oprócz spotkań Księżyca z jasnymi gwiazdami i planetami?
Słońce
Słońce wstąpi 22 września o godzinie 22:44 w znak Wagi, co oznacza rozpoczęcie się astronomicznej jesieni. Długość ekliptyczna Słońca wyniesie 180 stopni.
Księżyc
Nów (tarcza niewidoczna) 5 września o godzinie 13:36.
Pierwsza kwadra (jasna prawa połowa tarczy) 12 września o 19:08.
Pełnia (tarcza całkowicie oświetlona) 19 września o godzinie 13:13.
Ostatnia kwadra (jasna lewa połowa tarczy) 27 września o 5:56.
Księżyc znajdzie się najbliżej Ziemi 15 września o godzinie 18:35 (367387 km), a najdalej od nas 27 września o 20:18 (404308 km).
Merkury
Pierwszą planetę w naszym Układzie Słonecznym będzie można podziwiać w drugiej połowie miesiąca, bardzo nisko nad zachodnim horyzontem (gwiazdozbiór Panny), krótko po zachodzie Słońca. 24 i 25 września Merkury zbliży się do Spiki, najjaśniejszej gwiazdy konstelacji Panny, na odległość 0,8 stopnia.
Wenus
Wenus coraz trudniej jest obserwować z powodu jej coraz mniejszej wysokości nad horyzontem (gwiazdozbiór Panny). 8 września do planety zbliży się Księżyc tuż po nowiu. Warto poświęcić chwilę na obserwacje trzy kwadranse po zachodzie Słońca, ponieważ blisko Wenus i Księżyca znajdzie się Spika, najjaśniejsza gwiazda Panny.
Mars
Marsa kolejny miesiąc można obserwować przed świtem wysoko nad wschodnim horyzontem (gwiazdozbiór Raka). 2 września na prawo od niego znajdzie się Księżyc zbliżający się do nowiu.
Jowisz
Największa planeta w naszym Układzie Słonecznym jaśnieje przed brzaskiem w pobliżu Marsa, dlatego też widoczna jest nad wschodnim horyzontem (gwiazdozbiór Bliźniąt). 28 września poniżej Jowisza znajdzie się Księżyc w dobę po ostatniej kwadrze.
Saturn
Planeta z pierścieniami najbardziej okazale jest widoczna wieczorem na niebie południowo-zachodnim (gwiazdozbiór Wagi i Panny). 9 września tuż pod Saturnem znajdzie się Księżyc w postaci wąskiego rogalika.
Pamiętajmy, że planety bardzo łatwo odróżnić od gwiazd, gdyż są nie tylko od nich jaśniejsze, ale i nie migocą.
Meteory
1 września przed wschodem Słońca można obserwować niebo w poszukiwaniu spadających gwiazd. Będą to meteory z roju alfa-Aurygidów. Rój jest słaby, ale co kilkadziesiąt lat wybucha aktywnością w postaci deszczy.
Ostatnio miało to miejsce w 1994 roku. Aby zobaczyć "spadające" gwiazdy należy patrzeć wysoko nad północno-wschodni horyzont w kierunku gwiazdozbioru Woźnicy. Maksimum spodziewane jest około 3:00 nad ranem. www.twojapogoda.pl
http://www.twojapogoda.pl/wiadomosci/11 ... wego-nieba

W październiku - okazja do obserwacji Urana i Jowisza
Na październikowym niebie będzie można zobaczyć duży rój meteorów, ciekawą kometę i zaćmienie Księżyca. Będą też dobre warunki do obserwacji Urana i Jowisza - poinformował PAP dr hab. Arkadiusz Olech z Centrum Astronomicznego PAN w Warszawie.
Jesień przejawia się coraz krótszymi dniami. 1 października, w Warszawie, Słońce wzejdzie o godzinie 6.37, a zajdzie o 18.14. Miesiąc później, już po zmianie czasu na zimowy, wschód naszej dziennej gwiazdy będzie można obserwować o godz. 6.30, a zachód - o 16.09. W październiku Słońce wstępuje w znak Skorpiona.

Kolejność faz Księżyca w październiku jest następująca: nów - 5 X o godz. 2.35, pierwsza kwadra - 12 X o godz. 01.02, pełnia - 19 X o godz. 01.37 i ostatnia kwadra 27 X o godz. 1.41. Najbliżej Ziemi Srebrny Glob znajdzie się 11 października o godzinie 1.07, a najdalej - 25 października o godz. 16.26.

W nocy z 18 na 19 października dojdzie do widocznego w Polsce, częściowego i półcieniowego zaćmienia Księżyca. Maksymalna faza zaćmienia półcieniowego wyniesie 0.7649 i wystąpi ona 19 października o godzinie 1.50.

Jak przypomniał astronom, Merkury i Saturn znajdują się na sferze niebieskiej blisko Słońca, więc ich obserwacje w październiku będą albo niemożliwe, albo bardzo trudne.

Warunki do obserwacji Wenus nie zmieniają się specjalnie w porównaniu do poprzednich miesięcy. Planetę widać wczesnym wieczorem, nisko, bo tylko małe kilka stopni nad południowo-zachodnim horyzontem. Jej duży blask wynoszący -4.2 magnitudo pozwala ją dojrzeć nawet na tle łuny zachodzącego Słońca.

Cały czas polepszają się warunki do obserwacji Marsa i Jowisza. W październiku Czerwona Planeta znajdzie się w konstelacji Lwa i będzie doskonale widoczna nad ranem. Jasnego Jowisza świecącego w konstelacji Bliźniąt możemy podziwiać przez całą drugą połowę nocy. Nad ranem warunki do jego obserwacji robią się świetne, bo planeta świeci ponad 50 stopni nad południowym horyzontem.

3 października w opozycji znajdzie się Uran. To stworzy idealne warunki do jego obserwacji. Planeta świeci w konstelacji Ryb, jest widoczna przez całą noc i do jej obserwacji wystarczy nawet "gołe oko", choć użycie lornetki na pewno pomoże w jego odnalezieniu i identyfikacji - podkreślił dr Olech.

Neptun był w opozycji w sierpniu i obecnie widoczny jest w pierwszej połowie nocy w konstelacji Wodnika. Do jego obserwacji należy użyć lornetki lub teleskopu.

W październiku mamy okazję do podziwiania dwóch najbliższych nam planet karłowatych, czyli Ceres i Plutona. Pierwsza z nich świeci w gwiazdozbiorze Lwa, a druga w Strzelcu. O ile Ceres dojrzymy przez lornetkę (jej blask w październiku wynosi około 8.8 magnitudo), to do obserwacji Plutona musimy użyć teleskopu o średnicy zwierciadła co najmniej 20-30 cm.

Pod koniec października w zasięgu lornetek znajdzie się kometa 2P/Encke. Jest to kometa o najkrótszym znanym okresie obiegu wynoszącym tylko 3,3 roku. Będzie ją można obserwować nad ranem, na granicy konstelacji Lwa i Panny.

Październik to miesiąc roju meteorów o nazwie Orionidy. Orbita komety Halley'a, która jest ciałem macierzystym Orionidów, przecina się z orbitą Ziemi w dwóch miejscach. Materiał pozostawiony przez kometę w jednym z tych miejsc daje meteory z roju Eta Aquarydów, a w drugim z roju Orionidów. W tym drugim przypadku materiał kometarny jest rozrzucony na tak dużym obszarze, że Ziemia przechodzi przez niego od 2 października do 7 listopada. W tych właśnie dniach na niebie możemy obserwować meteory z roju Orionidów. Są to zjawiska bardzo szybkie, bo wchodzą w naszą atmosferę z prędkością 66 km/s.

Maksimum aktywności tego roju występuje zwykle w okolicach 21-22 października. Jest ono przy tym bardzo szerokie - kilkanaście lub nawet kilkadziesiąt małych meteorów na godzinę możemy obserwować między 19 a 24 października. Trzeba przy tym zaznaczyć, że Orionidy najlepiej obserwować w drugiej połowie nocy. Wtedy bowiem radiant roju (czyli miejsce, z którego zdają się wybiegać jego meteory), leżący na granicy gwiazdozbiorów Oriona i Bliźniąt, znajduje się wysoko nad horyzontem. Tak więc największej ilości spadających gwiazd powinniśmy w naszym kraju oczekiwać w godzinach 2-5 nad ranem - ocenił naukowiec.

W tym roku warunki do obserwacji roju nie są najlepsze, bo maksimum aktywności prawie pokrywa się z pełnią Księżyca - dodał.

PAP - Nauka w Polsce
http://www.naukawpolsce.pap.pl/aktualno ... wisza.html

Najważniejsze wydarzenia astronomiczne października 2013
Miesiąc październik będzie bardzo interesujący pod względem obserwacji astronomicznych. Przede wszystkim wszyscy czekają na wieści na temat komety ISON, która 1 października minęła Marsa, ale w obszarze zainteresowania pozostają też inne ciekawe obiekty na październikowym niebie.
Już z 7 na 8 października rozpocznie się czas oddziaływania roju meteorów Drakonidów. Nie należy się spodziewać spektakularnych pokazów, a najwyżej do dziesięciu spadających gwiazd na godzinę. Ten rój meteorów powstał po przejściu komety 21P Giacobini-Zinner odkrytej po raz pierwszy w 1900 roku. Drakonidy występują co roku od 6 do 10 października. Od 8 do 9 października aktywny będzie rój Południowych Taurydów. Maksimum roju wystąpi 9 października i wtedy spadać będzie do 5 meteorów na godzinę.

Już 9 października dojdzie do przelotu w okolicy Ziemi statku kosmicznego Juno, należącego do NASA. W czasie największego zbliżenia znajdzie się on 559 kilometrów od powierzchni planety. Przelot ten ma zapewnić odpowiedni grawitacyjny rozpęd, który pozwoli wystrzelić Juno jak z procy w kierunku Jowisza.

Od 12 października czeka nas Międzynarodowa Noc Obserwacji Księżyca. Celem tej astronomicznej akcji ma być zaciekawienie ludzi Księżycem, gdyż przestajemy go zauważać. Nasz satelita będzie widoczny już przed zachodem Słońca. Chwilę po tym, gdy Księżyc zajdzie po północy na wschodzie wzejdzie Jowisz. 25 X znajdzie się on nad Księżycem.

Większość osób myśli, że z Ziemi widać ciągle tę samą część srebrnego globu, podczas gdy nie jest to prawda. Delikatne kołysanie się Księżyca powoduje, że nie zawsze widzimy te same 50% jego powierzchni. To właśnie to kołysanie a właściwie libracja, powoduje, że czasami widzimy więcej.

W dniach od 11 października do 13 października Będzie można obserwować Mare Marginis , Mare Smithii i Mare Australe. Można je oglądać przez nawet niezbyt wyrafinowane teleskopy. Oprócz tego w październiku czeka nas półcieniowe zaćmienie Księżyca. Do zjawiska ma dojść 18 października. Tarcza naszego satelity nie zaciemni się całkowicie, ale będzie wyraźnie przygaszona, co powinno być zauważalne zwłaszcza podczas pełni. Zaćmienie będzie widoczne w naszej szerokości geograficznej.

Miesiąc zakończy rój Orionidów, który wystąpi między 21 a 22 października. Jest to rój stanowiący pozostałość po przelocie komety Halleya. Jego obserwacje znane są nawet ze starożytności. W szczycie należy oczekiwać do 20 "spadających gwiazd" na godzinę.

http://tylkoastronomia.pl/wideo/najwazn ... rnika-2013
Dodaj ten artykuł do społeczności

Wrzucam ciekawe grafiki z Guide 9.0 ze świata księżyców Jowisza na X 2013, życzę udanych obserwacji:

Grudzień bogaty w astronomiczne atrakcje
W grudniu miłośnicy astronomii nie mogą narzekać na brak atrakcji. Blisko opozycji znajdzie się Jowisz, a także planetoida Pallas. Będzie można podziwiać m.in. dwa ciekawe roje meteorów: Geminidy i Ursydy oraz jasną kometę.

W grudniu Słońce wznosi się najniżej nad horyzontem i dni trwają rekordowo krótko. W Warszawie 1 grudnia nasza dzienna gwiazda wzeszła o godz. 7.22, a zajdzie o godz. 15.27, natomiast 31 grudnia Słońce wschodzi o godz. 7.45, a zachodzi o godz. 15.33.

Moment przesilenia zimowego i tym samym początek astronomicznej zimy wypada w tym roku 21 grudnia o godz. 18.11. W dniu przesilenia Słońce wschodzi o godz. 7.43, a zachodzi o godz. 15.26, więc dzień trwa tylko 7 godzin i 43 minuty.
Grudzień to dobry czas do obserwacji najjaśniejszej z planet, czyli Wenus. Wieczorem, godzinę po zachodzie Słońca, świeci ona około 10 stopni nad południowo-zachodnim horyzontem. Marsa można obserwować nad ranem. O tej porze widać go w konstelacji Panny, blisko górowania, bo prawie 40 stopni nad południowym horyzontem.

Jowisz znajdzie się w opozycji 5 stycznia, więc okres grudzień-styczeń to doskonały czas do podziwiania największej planety Układu Słonecznego - widać ją prawie przez całą noc w konstelacji Bliźniąt.

Uran świeci w konstelacji Ryb i można go obserwować w pierwszej połowie nocy na wysokości niespełna 40 stopni nad horyzontem. Wieczorem, godzinę po zachodzie Słońca, góruje zaś Neptun. Widać go na wysokości 25 stopni nad południowym horyzontem w gwiazdozbiorze Wodnika. Do obserwacji Neptuna i Urana warto wykorzystać lornetkę.

W grudniu w opozycji znajdzie się planetoida (2) Pallas. Swój maksymalny blask, około 7.9 magnitudo, osiągnie ona na przełomie grudnia i stycznia. Będzie wtedy ją można zobaczyć przez małe lornetki.

Grudzień to miesiąc dwóch sporych rojów meteorów: potężnych Geminidów i mniejszych Ursydów. Geminidy widać od 4 do 17 grudnia z wyraźnym maksimum rzędu 100 zjawisk na godzinę, które w tym roku wystąpi w rankiem 14 grudnia (około godz. 6.45 naszego czasu). Według astronomów warunki do obserwacji samego maksimum są dość dobre. Zbliżający się do pełni Księżyc zajdzie około godz. 4.30 naszego czasu, a to spowoduje, że przez następne dwie godziny warunki do obserwacji będą bardzo dobre.

Ursydy widać od 17 do 26 grudnia, a ich dość szerokie maksimum wypada w tym roku 22 grudnia około godz. 15 naszego czasu. Zwykle w maksimum obserwuje się około 10-15 meteorów na godzinę, ale Ursydy są rojem bardzo nieregularnym i gotowym do sprawiania miłych niespodzianek - przypominają naukowcy.

Na grudniowym niebie można też podziwiać kometę C/2013 R1 (Lovejoy). Jej blask jest na tyle mocny, że można ją dojrzeć gołym okiem. Na początku grudnia widać ją w północnej części gwiazdozbioru Wolarza. Nad ranem świeci wysoko - 50 stopni nad wschodnim horyzontem. Warunki do jej obserwacji są więc świetne.
http://wiadomosci.wp.pl/kat,18032,title ... omosc.html

Niebo w styczniu
Styczeń szykuje nam wiele atrakcji, pośród nich maksimum aktywności Kwadrantydów oraz opozycję Jowisza.
Po przesileniu zimowym dni stają się coraz dłuższe. W Warszawie, w pierwszy dzień Nowego Roku, Słońce wzeszło o 7.45, a zachodzi o 15.34. Natomiast 31 stycznia wschodzi o 7.18, a zachodzi o 16.21. W styczniu nasza dzienna gwiazda wstępuje w znak Wodnika.

Dnia 4 stycznia o godzinie 13 naszego czasu, Ziemia znajdzie się w peryhelium, czyli w punkcie swojej orbity najbliższym Słońcu i oddalonym od niego o 147 milionów kilometrów.

Kolejność faz Księżyca[color=#FFFF00][/color] w styczniu jest następująca: nów - 1 I o godz. 12.14, pierwsza kwadra - 8 I o godz. 4.39, pełnia - 16 I o godz. 5.52, ostatnia kwadra - 24 I o godz. 6.16 i ponownie nów - 30 I o godz. 22.39. Najbliżej Ziemi Srebrny Glob znajdzie się 1 stycznia o godzinie 22.00 i ponownie 30 stycznia o 10.57, a najdalej 16 stycznia o godzinie 2.52.

Merkury w styczniu znajduje się na sferze niebieskiej bardzo blisko Słońca i jego obserwacje nie są możliwe. Na podziwianie planety Wenus największe szanse będziemy mieli pod sam koniec miesiąca. Godzinę przed wschodem Słońca dojrzymy ją niespełna 10 stopni nad południowo-wschodnim horyzontem.

Marsa widać w drugiej połowie nocy. Świeci on w konstelacji Panny. Jego blask w ciągu miesiąca rośnie od 0,8 do 0,3 magnitudo. Jest to jasność porównywalna z najjaśniejszymi gwiazdami na niebie.

Styczeń to doskonały czas do podziwiania Jowisza, bo dnia 5 stycznia o godzinie 22.11 planeta znajdzie się w opozycji. Dzięki temu jej jasność (-2,5 mag) i rozmiar kątowy będą największe. Dysponując lunetą lub teleskopem można podziwiać szczegóły na tarczy planety, a także zmienne konfiguracje galileuszowych księżyców.

Rankiem możemy obserwować Saturna. W styczniu widać go w konstelacji Wagi. Jego blask jest bardzo podobny do blasku Marsa.

Uran znajduje się w gwiazdozbiorze Ryb i widać go wieczorem. Choć w świetnych warunkach można go dojrzeć gołym okiem, do jego obserwacji lepiej użyć lornetki. Podobnie jest z Neptunem. Dysponując lornetką możemy odnaleźć go w konstelacji Wodnika.

W styczniu możemy pokusić się o obserwacje planety karłowatej Ceres. Widać ją w konstelacji Panny, kilka-kilkanaście stopni nad Spiką i Marsem. Jasność Ceres w styczniu wynosi około 8,5 mag, a więc do jej obserwacji musimy użyć lornetki.

W styczniu wciąż panują dobre warunki do obserwacji komety C/2013 R1 (Lovejoy). Na jej obserwacje warto wybrać się w pierwszej dekadzie miesiąca, bo jej blask powoli spada i zbliża się ona do Słońca. W pierwszych dniach stycznia widać ją na granicy konstelacji Herkulesa i Wężownika. Około godziny przed wschodem Słońca kometa świeci na wysokości około 30 stopni nad południowo-wschodnim horyzontem. Jej blask wynosi około 5,5-6,0 mag, a więc jest widoczna nawet przez małe lornetki.

W pierwszej dekadzie stycznia możemy podziwiać meteory z jednego z najciekawszych i najaktywniejszych rojów nieba - Kwadrantydów. Dokładny moment maksimum jest przewidywany na 3 stycznia o godzinie 20.30 naszego czasu. O tej porze w Polsce jest już ciemno. Jedynym problemem może być niska wysokość radiantu nad horyzontem, bo wtedy właśnie znajduje się on w okolicach dołowania - nisko nad północnym horyzontem. Dla odmiany do obserwacji zachęca korzystny układ faz Księżyca z nowiem występującym 1 stycznia.

PAP - Nauka w Polsce
http://www.naukawpolsce.pap.pl/aktualno ... czniu.html

Jakie cuda zobaczymy na niebie w 2014 r.

W tym roku na niebie będzie się działo! Prezentujemy listę sześciu najciekawszych wydarzeń astronomicznych 2014 roku
1. Planetoidalne zakrycie Regulusa

Zakrycia gwiazd przez przelatujące w kosmosie planetoidy do częstych nie należą. Gdy już się zdarzą, przeważnie dochodzi do zakrycia słabych gwiazd widocznych jedynie przez duże teleskopy. Tym razem będzie inaczej. 20 marca planetoida 163 Erigone, przelatując przez Układ Słoneczny, zasłoni na chwilę Regulusa - a to najjaśniejsza gwiazda konstelacji Lwa doskonale widoczna gołym okiem.

Zakrycie Regulusa potrwa kilkanaście sekund. Widoczna nawet z centrum dużego miasta jasna gwiazda po prostu zniknie. I choć nie ma w tym nic spektakularnego, to jednak samo zjawisko jest tak nietypowe, że zasługuje na szczególną uwagę. Niestety, ten fenomen będą mogli zobaczyć jedynie mieszkańcy północno-wschodnich Stanów Zjednoczonych i Kanady.

2. Potrójny cień na Jowiszu

To wyzwanie dla miłośników astronomii dysponujących teleskopem - oni doskonale wiedzą, jaką atrakcją może być Jowisz i jego najbliższe otoczenie. Używając lornetki, jesteśmy w stanie dostrzec cztery duże księżyce krążące wokół Jowisza. Przyglądając się niewielkim teleskopem, możemy zobaczyć pasy chmur w atmosferze gazowego olbrzyma oraz Wielką Czerwoną Plamę. Większe teleskopy umożliwiają od czasu do czasu spostrzeżenie na chmurach Jowisza ciemnych okrągłych plam. To cienie jego księżyców.

W 2014 roku dojdzie do rzadkiego zjawiska - będziemy mogli podziwiać na Jowiszu cienie jednocześnie aż trzech (z czterech) księżyców Galileuszowych. 3 lipca ok. 20:00 na Jowiszu tuż obok siebie dostrzeżemy cienie Ganimedesa, Io i Kalisto. Na przestrzeni 40 lat (1975-2015) takie zjawisko zdarzy się tylko 7 razy.

3. Superksiężyc

W 2013 roku sporą atrakcją okazał się tzw. Superksiężyc! To sytuacja, w której podczas pełni nasz satelita jest również najbliżej Ziemi (czyli znajduje się w tzw. perygeum). Wtedy Księżyc jest na niebie większy niż zwykle. Tegoroczny Superksiężyc wypada w czasie sierpniowej pełni. Dojdzie do niej 10 sierpnia o 20:09, a perygeum wystąpi kilkanaście minut wcześniej - o 19:43.

Wtedy Księżyc będzie w Polsce wschodził. Nisko nad horyzontem Srebrny Glob zawsze wydaje się nieco większy, co dodatkowo spotęguje efekt wielkiego Księżyca. Dlatego w ten wieczór szczególnie warto wybrać się na spacer.


4. Zbliżenie Jowisza i Wenus
To chyba najciekawsze zjawisko astronomiczne widoczne z Polski w 2014 roku. Koniunkcja, czyli zbliżenie dwóch najjaśniejszych planet na niebie - Jowisza i Wenus. I nie będzie to byle jaka koniunkcja.

Rankiem 18 sierpnia obie planety znajdą się od siebie w odległości zaledwie dwóch trzecich średnicy tarczy Księżyca. Używając teleskopu z odpowiednim powiększeniem, będziemy mogli w jednym polu widzenia zobaczyć tarczę Jowisza z jego chmurami i krążącymi wokół księżycami Galileuszowymi (będą widoczne dwa) oraz tarczę planety Wenus.

Zjawisko będzie też doskonale widoczne gołym okiem. Wenus i Jowisz są najjaśniejszymi obiektami gwiazdowymi widocznymi na nocnym niebie. Nie sposób będzie przeoczyć tak dużego ich zbliżenia nad wschodnim horyzontem.

5. Zaćmienia


W 2014 nie zabraknie zaćmień Słońca i Księżyca. Spodziewać się możemy dwóch zaćmień Słońca (obrączkowe i częściowe) oraz dwóch zaćmień Księżyca (oba całkowite). Niestety, tym razem żadne z tych zjawisk nie będzie widoczne z terenu naszego kraju. Największe szczęście dopisze Amerykanom.

To oni będą mogli cieszyć się dwoma całkowitymi zaćmieniami Księżyca. Pierwsze z nich, widoczne z terenu całej Ameryki Północnej i zachodniego wybrzeża Ameryki Południowej, pojawi się 15 kwietnia. Kolejny raz Księżyc nad Ameryką "zgaśnie" 8 sierpnia. Tym razem w uprzywilejowanej sytuacji znajdą się mieszkańcy zachodniego wybrzeża Ameryki Północnej i wschodniego Australii.

Mieszkańców USA zaćmi w tym roku aż trzy razy. 23 września dojdzie do częściowego zaćmienia Słońca. Zobaczą je jedynie mieszkańcy USA i Kanady.

Dodatkowo czeka nas zaćmienie obrączkowe. Zobaczą je 23 kwietnia tylko obserwatorzy znajdujący się w okolicach Antarktydy. Zaćmienie w fazie częściowej będą mogli podziwiać w tym czasie mieszkańcy Australii.

6. Zakrycie planet przez Księżyc

Trwający rok to wysyp zakryć planet przez Księżyc. Widok planety znikającej za zrytą kraterami tarczą naszego satelity nie należy do częstych. Jednak tu znowu żadne z zakryć nie będzie widoczne z Polski Ale jeśli wybierzecie się do Australii, Nowej Zelandii, Argentyny, Chile czy do środkowej Afryki, kilka razy w roku będziecie mogli obejrzeć zakrycie Saturna. Podczas jednego z zakryć za Księżycem zniknie nie tylko ta planeta, ale też planeta karłowata Ceres i planetoida Westa!

Mars zniknie za Księżycem w lipcu i zobaczą to jedynie mieszkańcy Ameryki Południowej. Nam pozostaje wspomnienie z zakrycia Jowisza z lipca 2012.

http://wyborcza.pl/1,75476,15267447,Jak ... 14_r_.html

Bo ktoś z wybiórczej nie odróżnia June od July... nawet z angielskim mają problemy a za astronomię się zabierają.

Znalazłem, zjawisko zachodzi 3 czerwca 2014 około 18h15m UT, na Jowiszu są na raz trzy cienie i dwa księżyce, w tym jeden na czerwonej plamie, i jeden w cieniu planety po lewej stronie jest tylko kilka ale, w czerwcu o tej porze jest jasno a Jowisz jest zaledwie 35 ° kątowo od Słońca i 45 ° nad horyzontem, będzie wtedy w zachodzących powoli Bliźniętach czyli możliwy do dziennych obserwacji nad zachodnim horyzontem

Janusz, jakiś czas temu analizowałem ten potrójny tranzyt na calsky i z tego co pamiętam nieco inaczej czasowo to pokazywał. Jakiego programu używasz?

EDIT, sorry, doczytałem wyżej że Guide, zaraz zobaczę na calsky jak to wygląda.

Hmm są rozbieżności między tym programem, a calsky

W lutym dobry czas obserwacji planet i koniunkcji Księżyca
Luty to dobry czas na obserwacje Merkurego, Wenus, Marsa, Jowisza i Saturna. Miłośnicy astronomii będą też mogli podziwiać kilka efektownych koniunkcji Księżyca z jasnymi gwiazdami i planetami, oraz planetoidę Pallas.
W lutym zaczynamy już wyraźnie odczuwać wydłużenie się dnia, którego w tym miesiącu przybywa prawie dwie godziny. W Warszawie 1 lutego Słońce wzejdzie o godz. 7.17, a zajdzie o godz. 16.23. Natomiast ostatniego dnia miesiąca - 28 lutego - wschód wypada o godz. 6.24, a zachód o godz. 17.14. W lutym nasza dzienna gwiazda wstępuje w znak Ryb.
W lutym dojdzie do kilku efektownych koniunkcji Księżyca z jasnymi gwiazdami i planetami: 19 lutego Srebrny Glob przejdzie 1,5 stopnia od Spiki i 3 stopnie od Marsa, 21 lutego tylko 18 minut kątowych od Saturna, a 26 lutego - 21 minut od jasnej Wenus.
Luty to dobry czas na wieczorne obserwacje Merkurego. Najbliższą Słońcu planetę można wypatrywać już na początku miesiąca. Wtedy, niespełna godzinę po zachodzie Słońca, Merkury świeci kilka stopni nad zachodnim horyzontem.
Z kolei Wenus widać nad ranem. Godzinę przed wschodem Słońca możemy obserwować ją 10 stopni nad południowo-wschodnim horyzontem. Blask planety jest na tyle mocny, że Wenus jest po Słońcu i Księżycu najjaśniejszym obiektem na niebie.
Mars znajduje się obecnie w konstelacji Panny i widać go w drugiej połowie nocy. Jego blask w ciągu miesiąca stopniowo wzrasta, co czyni go jednym z najjaśniejszych obiektów na niebie.
Wciąż panują bardzo dobre warunki do obserwacji Jowisza. Największa planeta Układu Słonecznego świeci w konstelacji Bliźniąt i widać ją przez prawie całą noc. Nad ranem można zaś wyjść na obserwacje Saturna. Widać go wtedy w konstelacji Wagi, około 20 stopni nad południowym horyzontem.
Pod koniec miesiąca w opozycji znajdzie się planetoida (2) Pallas - będzie ją można dostrzec przy pomocy małej lornetki. W lutym przemieszcza się ona na tle gwiazd konstelacji Hydry. Około północy odnajdziemy ją 20 stopni nad południowym horyzontem.
(RC)
http://wiadomosci.onet.pl/nauka/w-lutym ... zyca/0krsf

Na wiosnę będzie można zobaczyć czapy polarne na Marsie
W kwietniu wystąpią bardzo dobre warunki do obserwacji Marsa, Saturna, Ceres i Westy. Używając teleskopu będzie można zobaczyć czapy suchego lodu na biegunach Czerwonej Planety.

- Kwiecień to dokonały czas do podziwiania Marsa, bo opozycja tej planety przypada na dzień 8 kwietnia. Czerwona Planeta osiąga jasność -1,5 magnitudo, a więc staje się odrobinę jaśniejsza od najjaśniejszej gwiazdy naszego nieba czyli Syriusza. Marsa widać przez całą noc w konstelacji Panny. Warto skierować na niego teleskop, bo duża średnica tarczy pozwala dojrzeć jej szczegóły np. czapę polarną - mówi dr hab. Arkadiusz Olech z Centrum Astronomicznego PAN w Warszawie.
Po równonocy wiosennej dnia przybywa coraz szybciej. 1 kwietnia w Warszawie Słońce wzejdzie o godzinie 6.11, a zajdzie o 19.10. Pod sam koniec miesiąca, wschód naszej dziennej gwiazdy możemy obserwować o 5.08, a zachód o 20.00. W kwietniu Słońce wstępuje w znak Byka.
Wenus świeci jako Gwiazda Poranna w konstelacji Wodnika. - Godzinę przed wschodem Słońca odnajdziemy ją niziutko, bo niespełna pięć stopni nad wschodnim horyzontem - opisuje Olech.

Warunki do obserwacji Jowisza powoli zaczynają się pogarszać. Planetę widać już tylko w pierwszej połowie nocy. Wciąż świeci ona w konstelacji Bliźniąt, a jej blask sięga -2,0 magnitudo.

Przez prawie całą noc można podziwiać Saturna, którego widać w konstelacji Panny. Świeci on z jasnością porównywalną do najjaśniejszych gwiazd na niebie (0,2 magnitudo).

Merkury, Uran i Neptun znajdują się na niebie stosunkowo blisko Słońca, przez co ich obserwacje w kwietniu są albo bardzo trudne, albo niemożliwe.

- Dysponując sporym teleskopem amatorskim możemy pokusić się o poranne obserwacje planety karłowatej - Plutona. Warunki do jego obserwacji nie są jednak łatwe, bo wznosi się on około 20 stopni nad południowo-wschodnim horyzontem. Inna planeta karłowata czyli Ceres w kwietniu przebywa w opozycji, przez co warunki do jej obserwacji są bardzo dobre. Odnajdziemy ją w konstelacji Panny, a jej blask wynosi około 7,0 magnitudo, co oznacza że dojrzymy ją przez małą lornetkę - dodaje astronom.

W kwietniu w opozycji znajduje się także planetoida Westa. Świeci ona na niebie w odległości kilku stopni od Ceres i jest od niej jaśniejsza. Doświadczeni obserwatorzy, w dobrych warunkach, są w stanie dojrzeć ją gołym okiem.

W dniach 16-25 kwietnia możemy zaobserwować meteory z roju Lirydów, które utworzone zostały przez kometę C/1861 G1 Thatcher. Radiant roju, czyli miejsce z którego zdają się wybiegać meteory, leży na granicy konstelacji Lutni oraz Herkulesa i wznosi się wysoko nad horyzont dopiero w drugiej połowie nocy. Moment tegorocznego maksimum przypada na 22 kwietnia około godziny 20 naszego czasu. W obserwacjach będzie przeszkadzał Księżyc znajdujący się w ostatniej kwadrze.

Kolejność faz Księżyca jest w kwietniu następująca: pierwsza kwadra - 7 IV o godz. 10.31, pełnia - 15 IV o godz. 9.43, ostatnia kwadra - 22 IV o godz. 9.52 i nów - 29 IV o godz. 8.14. Najbliżej Ziemi nasz naturalny satelita znajdzie się 23 kwietnia o godzinie 2.20, a najdalej - 8 kwietnia o godzinie 16.52.

Kwiecień to dokonały czas do podziwiania Marsa, bo opozycja tej planety przypada na dzień 8 kwietnia. Czerwona Planeta osiąga jasność -1,5 magnitudo, a więc staje się odrobinę jaśniejsza od najjaśniejszej gwiazdy naszego nieba czyli Syriusza. Marsa widać przez całą noc w konstelacji Panny. Warto skierować na niego teleskop, bo duża średnica tarczy pozwala dojrzeć jej szczegóły np. czapę polarną.
http://wiadomosci.wp.pl/kat,18032,title ... omosc.html

Astronom: w majowe noce wypatrujmy Marsa, Saturna i plantoidy Westa
W maju mamy dobre warunki do obserwacji Merkurego, Marsa i Saturna oraz Plutona. Planetoida Westa będzie niemal widoczna gołym okiem - mówi dr hab. Arkadiusz Olech z Centrum Astronomicznego PAN w Warszawie.

W maju dzień jest coraz dłuższy i przybywa go łacznie ponad godzinę. 1 maja w Warszawie nasza dzienna gwiazda wzeszła o 5.06, a zajdzie o 20.02, a 31 maja wzejdzie o 4.21, zaś zajdzie o 20.47. W maju Słońce wstępuje w znak Bliźniąt.

Ok. 21 maja wystąpią dobre warunki do wieczornych obserwacji Merkurego. - Godzinę po zachodzie Słońca (ok. 21.30) planetę znajdziemy niespełna 8 stopni nad północno-zachodnim horyzontem. Jej jasność wyniesie wtedy 0,1 magnitudo - wyjaśnia Olech.
Wenus nastomiast możemy dojrzeć nad ranem - warunki do jej obserwacji nie są jednak łatwe. Godzinę przed wschodem Słońca widać ją zaledwie 2-3 stopnie nad wschodnim horyzontem.

- Pierwsza połowa majowej nocy to dobry czas do podziwiania Marsa przebywającego w konstelacji Panny. Planeta wciąż jest jasna, bo jej blask w maju zmniejsza się od -1,2 do -0,5 magnitudo - dodaje astronom.

Kończy się sezon na obserwacje Jowisza. Największą planetę Układu Słonecznego widać już tylko wczesnym wieczorem, nisko nad północno-zachodnim horyzontem w dość bliskim towarzystwie Kastora i Polluksa - dwóch najjaśniejszych gwiazd konstelacji Bliźniąt.

Saturn natomiast właśnie w maju znajdzie się w opozycji, więc warunki do jego obserwacji są bardzo dobre. Planetę widać całą noc w konstelacji Wagi, a jej blask sięga 0,1 magnitudo, a więc jasności porównywalnej z najjaśniejszymi gwiazdami na niebie. "Do obserwacji warto użyć lunety lub teleskopu. Już przy powiększeniu 20-30 razy dojrzymy piękne pierścienie Saturna i jego najjaśniejsze księżyce" - zapewnia Olech.

Uran i Neptun wschodzą nad ranem i ich obserwacje w maju są bardzo trudne. W drugiej części nocy możemy za to obserwować Plutona. Jest on widoczny w gwiazdozbiorze Strzelca.

- Aby go jednak dojrzeć potrzebujemy teleskopu o średnicy zwierciadła na poziomie przynajmniej 25-30 cm. Kolejna planeta karłowata czyli Ceres ma jasność około 7,5 magnitudo i dojrzymy ją bez problemów przez lornetkę. W maju świeci ona na tle gwiazd z konstelacji Panny - tłumaczy astronom.

W tym samym rejonie nieba znajduje się planetoida Westa. Jej blask wynosi 6,5 magnitudo, a więc jest ona na granicy widoczności gołym okiem.

Kolejność faz Księżyca w maju jest następująca: pierwsza kwadra - 7 maja o godz. 5.15, pełnia - 14 maja o godz. 21.16, ostatnia kwadra - 21 maja o godz. 14.59 i nów - 28 maja o godz. 20.40. Najbliżej Ziemi Srebrny Glob znajdzie się 18 maja o godz. 12.21, a najdalej 6 maja o godz. 12.21.

W dniach 19 kwietnia - 28 maja aktywny będzie rój Eta Aquarydów, związany z kometą Halley'a. Maksimum aktywności wypada w ok. 5-6 maja. Jednak w naszych szerokościach geograficznych obserwacje Eta Aquarydów są bardzo trudne. Aby oglądać je w pełnej krasie trzeba wybrać się w okolice leżące bliżej równika.
http://wiadomosci.wp.pl/kat,18032,title ... omosc.html

Spojrzenie w wakacyjne niebo 2014
Wobec licznych kaprysów pogody, z którymi już dotychczas mieliśmy i niewątpliwie będziemy mieć do czynienia podczas tegorocznych wakacji, powinniśmy się starać każdego dnia, w pełni korzystać z dobrodziejstw lata. Jednocześnie będzie to okres długich dni – chociaż już nie tak długich jak dni czerwcowe – bowiem mamy, mimo wszystko, nadal krótkie noce, które niezbyt sprzyjają obserwacjom astronomicznym. Tym nie mniej, wiele ciekawych zjawisk będziemy mogli zaobserwować w tegoroczne wakacje na niebie, z których niewątpliwie na specjalne wyróżnienie, zasługują w końcu lipca meteory z roju Akwarydów, a w drugiej dekadzie sierpnia słynne Perseidy. Postarajmy się w tym celu wykorzystać wolny czas wakacyjny czy urlopowy, a być może również pogoda dostosuje się do naszych pragnień. Zatem z głową podniesioną do góry, spójrzmy co tam na naszej sferycznej scenie szykuje nam pogodne niebo.
Na wakacyjnym południowo-wschodnim niebie, gdy tylko się ściemni, króluje tzw. Trójkąt letni. Tworzą go trzy gwiazdy pierwszej wielkości: Deneb, Wega i Altair. Należą one, w kolejności, do gwiazdozbiorów: Łabędzia, Lutni i Orła. W trójkącie tym, najwyżej nad horyzontem, mieści się prawie w całości Łabędź (jego jasne gwiazdy tworzą krzyż), na prawo, nieco poniżej Lutnia i u dołu Orzeł. Przez wszystkie te trzy gwiazdozbiory przebiega Droga Mleczna, czyli nasza Galaktyka. Aby ją na niebie dostrzec, nie potrzeba lunet, wystarczy tylko mieć dobre oko i poświęcić jej kilka chwil w późny pogodny wieczór, ale z dala od zbędnego oświetlenia. Najlepsze warunki do jej wakacyjnego podziwiania, występują m. innymi w Parku Gwiaździstego Nieba w Bieszczadach.
Tuż po północy, w dniu 4 lipca o godz. 02, Ziemia na orbicie okołosłonecznej znajdzie się najdalej od Słońca (w aphelium), w odległości ponad 152 mln. km. Natomiast Słońce w swej „wędrówce” po Ekliptyce podąża ku równikowi niebieskiemu, przez co jego deklinacja systematycznie maleje, a w związku z tym dni stają się nieubłaganie coraz to krótsze.
W Małopolsce, dnia 1 lipca Słońce wschodzi o godz. 4.35, a zachodzi o godz. 20.52, czyli dzień będzie trwał 16 godzin i 17 minut. Będzie już krótszy od najdłuższego dnia w roku o 6 minut; natomiast 31 sierpnia Słońce wschodzi o 5.53 a zachodzi o 19.26, czyli będzie nam świecić przez 13 godzin i 33 minuty: zatem przez wakacje ubędzie nam dnia aż o 2 godziny i 44 minuty. W międzyczasie zaś, Słońce w swej „wędrówce” wśród znaków Zodiaku, przejdzie 22 lipca o godz. 23.37, ze znaku Raka w znak Lwa, a w miesiąc później, 23 sierpnia o godz. 06.38 wstąpi w znak Panny. Jeśli zaś chodzi o aktywność magnetyczną Słońca, to utrzymuje się ona na wysokim poziomie, bowiem nasza gwiazda prezentuje w tym roku wtórne maksimum w XXIV cyklu. Zwiększona aktywność wystąpi szczególnie w drugim i ostatnim tygodniu lipca i sierpnia, czego widomą oznaką będzie systematyczny i pokaźny wzrost ilości plam i rozbłysków w fotosferze Słońca, co być może zaowocuje możliwością zaobserwowania w Małopolsce zorzy polarnej.

Natomiast Księżyc rozpocznie i zakończy wakacje podążając do pierwszej kwadry, wędrując przy tym nisko nad horyzontem. Kolejność jego faz w lipcu będzie następująca: pierwsza kwadra 5.VII. o godz. 13.59, pełnia 12.VII. o godz. 13.25, ostatnia kwadra 19.VII. o godz. 04.08 i nów 27.VII. o godz. 00.42. W sierpniu zaś: pierwsza kwadra 4.VIII. o godz. 02.50, pełnia 10.VIII. o godz. 20.09, ostatnia kwadra 17.VIII. o godz. 14.26 i nów 25.VIII. o godz. 16.13. W perygeum (najbliżej Ziemi) znajdzie się Księżyc 13.VII. o godz. 10 oraz 10.VIII. o godz. 20, a w apogeum (najdalej od Ziemi) będzie 28.VII. o godz. 05 oraz 24.VIII. o godz. 08. Ponadto Księżyc w dniu 6.VII. zakryje Marsa, zaś 8.VII., 4.VIII. i 31.VIII. Saturna, a 14.VIII. Urana. U nas niestety będą widoczne tylko wzajemne zbliżenia tych "aktorów" na sferze niebieskiej.
Warto też pamiętać, że 20 lipca minie już 45 lat, od kiedy to statek Apollo 11 wylądował na Księżycu, a dzień później, stopy człowieka (Neil Armstrong) po raz pierwszy dotknęły powierzchni Srebrnego Globu. Wypada nam zatem chyba spojrzeć bardziej sentymentalnie na naszego satelitę, gdzie jak głosi legenda, wciąż na nowych śmiałków (dotychczas było ich tylko 12) czeka Mistrz Twardowski.
Jeśli zaś chodzi o planety wakacyjne, to Merkury przez trzy tygodnie lipca będzie gościł na naszym niebie przed świtem, nisko nad wschodnim horyzontem. Warunki do jego obserwacji nie będą łatwe, chociaż najkorzystniejsze jeszcze przed połową lipca. Potem zniknie nam w promieniach Słońca, aby po 18 sierpnia pojawić się wieczorem, bardzo nisko na zachodnim niebie.
Natomiast Wenus, cały okres wakacyjny spędzi na wschodnim niebie, błyszcząc jako Gwiazda Poranna, i w tejże roli powita we wrześniu nowy rok szkolny. Nad ranem zaś w dniu 18 sierpnia dojdzie do jej bliskiego spotkania (koniunkcji) z Jowiszem.
Czerwonawego Marsa możemy obserwować przez całe wakacje na wieczornym niebie. Najpierw będzie w gwiazdozbiorze Panny, gdzie 12 lipca zbliży się do Spiki - najjaśniejszej gwiazdy w tej konstelacji, a od polowy sierpnia zagości w Wadze, a następnie przejdzie do Skorpiona. Mars będzie w koniunkcji z Saturnem w dniu 27 sierpnia.
Jowisz, ze swoją gromadką galileuszowych księżyców, widoczny będzie z początkiem lipca na wieczornym niebie, goszcząc w gwiazdozbiorze Raka. Od drugiego tygodnia wakacji, zniknie nam w promieniach Słońca, by pojawić się na porannym niebie z początkiem drugiej dekady sierpnia. Nad ranem 18 sierpnia dojdzie do jego bliskiej koniunkcji z Wenus. Gorąco polecam do obejrzenia skoro świt - każdemu urlopowiczowi - tę piękną konfigurację planet na południowo-wschodnim niebie.
Saturn przystrojony w pierścienie – takie planetarne sombrero, które możemy podziwiać przez niewielką lunetę, gości w gwiazdozbiorze Wagi. Możemy go obserwować na wieczornym niebie przez całe wakacje. W dniu 27 sierpnia do planety zbliży się Mars.
Urana w gwiazdozbiorze Ryb, a Neptuna w Wodniku, możemy obserwować praktycznie przez całe noce wakacyjne. Sierpień będzie szczególnie dobrym miesiącem do obserwacji tych planet, w związku z ich przebywaniem blisko opozycji: Neptun – 29.VIII., a Uran - 7.X. Niestety, aby je dostrzec, musimy się posłużyć chociażby lornetką, a najlepiej stosując do obserwacji lunetę taką, jaką dysponuje pod kopułą Młodzieżowe Obserwatorium Astronomiczne (tel. 12-281-15-61) w Niepołomicach.
W drugiej połowie lipca, z maksimum 28.VII., można obserwować powolne meteory z roju Akwarydów, których radiant leży w gwiazdozbiorze Wodnika; w obserwacjach nie będzie nam przeszkadzał Księżyc w nowiu.
Natomiast od 17 lipca do 24 sierpnia promieniują – znane od stuleci – Perseidy, zwane też łzami św. Wawrzyńca. Główne ich maksimum wystąpi po północy 13 sierpnia. Naszym obserwacjom może przeszkadzać Księżyc, podążający do ostatniej kwadry. Zapraszam do obserwacji tego słynnego roju - warto bowiem zarwać trochę nocy, z wtorku na środę, aby zobaczyć te liczne „spadające gwiazdy”.
Zatem w mnogości wakacyjnych zjawisk, które polecałbym Państwa uwadze, to poranne spotkanie Wenus z Jowiszem w dniu 18 sierpnia, oraz, a może przede wszystkim dla zdrowia, wczesno poranny spacer w miłym chłodzie. Zostawmy, chociaż na chwilę, nasze przyziemne sprawy i spójrzmy wówczas w niebo. W tym miejscu wypada mi tylko Państwu życzyć oprócz pogody ducha, dobrej pogody obserwacyjnej, pamiętając o staropolskim przysłowiu:
„Kto latem pracuje, zimą głodu nie czuje”

Adam Michalec
http://orion.pta.edu.pl/niebo/spojrzeni ... niebo-2014

Wschody i zachody Słońca - lipiec 2014
schody i zachody Słońca w Krakowie - Lipiec 2014

Dług. Dłuższy Krótszy Fazy Księżyca
Data Ws Za Dnia od od Przew. akt. Słońca
h m h m h m Najkrot Najdluz (m, s, d, bd)
1.Wto 04 35 20 53 16 18 8 13 0 05 s - srednia
2.Sro 04 36 20 52 16 16 8 11 0 07 s
3.Czw 04 37 20 52 16 15 8 10 0 08 s h
4.Pia 04 38 20 52 16 14 8 09 0 09 s Ziemia w aphel.02
5.Sob 04 38 20 51 16 13 8 08 0 10 s I kwad. 13 59
6.Nie 04 39 20 50 16 11 8 06 0 12 s
7.Pon 04 40 20 50 16 10 8 05 0 13 s
8.Wto 04 41 20 50 16 09 8 04 0 14 s
9.Sro 04 41 20 49 16 08 8 03 0 15 s
10.Czw 04 42 20 48 16 06 8 01 0 17 s

11.Pia 04 43 20 48 16 05 8 00 0 18 s h m
12.Sob 04 44 20 47 16 03 7 58 0 20 s Pelnia 13 25 h
13.Nie 04 45 20 46 16 01 7 56 0 22 s Ks w perygeum 10
14.Pon 04 46 20 45 15 59 7 54 0 24 s
15.Wto 04 47 20 44 15 57 7 52 0 26 s
16.Sro 04 48 20 43 15 55 7 50 0 28 s
17.Czw 04 50 20 42 15 52 7 47 0 31 s
18.Pia 04 51 20 41 15 50 7 45 0 33 s h m
19.Sob 04 52 20 40 15 48 7 43 0 35 s Ost.kwad. 04 08
20.Nie 04 53 20 39 15 46 7 41 0 37 s

21.Pon 04 54 20 38 15 44 7 39 0 39 s
22.Wto 04 55 20 37 15 42 7 37 0 41 s
23.Sro 04 57 20 36 15 39 7 34 0 44 s
24.Czw 04 58 20 34 15 36 7 31 0 47 s
25.Pia 05 00 20 33 15 33 7 28 0 50 s
26.Sob 05 01 20 32 15 31 7 26 0 52 s h m
27.Nie 05 02 20 30 15 28 7 23 0 55 s Now 00 42 h
28.Pon 05 04 20 29 15 25 7 20 0 58 s Ks w apogeum 05
29.Wto 05 05 20 27 15 22 7 17 1 01 s
30.Sro 05 06 20 25 15 19 7 14 1 04 s
31.Czw 05 08 20 24 15 16 7 11 1 07 s

Dane wyznaczone na podstawie:
The American Ephemeris and Nautical Almanac 2014
Staniatki, dnia 12 maja 2014, Adam Michalec
http://orion.pta.edu.pl/niebo/wschody-i ... ipiec-2014

Wschody i zachody Księżyca - lipiec i sierpień 2014
Wschody i zachody Księżyca w Krakowie - Lipiec i Sierpień 2014

Lipiec Sierpień

Data Ws Za Data Ws Za
1. 08 55 22 40 1. 10 55 22 21
2. 09 56 23 04 2. 11 59 22 47
3. 10 58 23 27 3. 13 14 23 18
4. 12 01 23 51 4. 14 11 23 53
5. 13 06 - 5. 15 17 -
6. 14 12 00 16 6. 16 20 00 36
7. 15 20 00 44 7. 17 19 01 29
8. 16 28 01 18 8. 18 12 02 31
9. 17 36 01 58 9. 18 57 03 43
10. 18 39 02 47 10. 19 36 05 00
11. 19 36 03 46 11. 20 10 06 21
12. 20 25 04 55 12. 20 42 07 43
13. 21 06 06 11 13. 21 12 09 02
14. 21 42 07 30 14. 21 42 10 19
15. 22 13 08 50 15. 22 13 11 34
16. 22 42 10 09 16. 22 47 12 44
17. 23 11 11 25 17. 23 25 13 50
18. 23 40 12 38 18. - 14 51
19. - 13 49 19. 00 07 15 45
20. 00 11 14 56 20. 00 54 16 33
21. 00 45 15 59 21. 01 46 17 14
22. 01 24 16 57 22. 02 41 17 50
23. 02 07 17 49 23. 03 39 18 21
24. 02 56 18 35 24. 04 39 18 49
25. 03 50 19 14 25. 05 40 19 15
26. 04 47 19 48 26. 06 42 19 39
27. 05 46 20 18 27. 07 44 20 02
28. 06 46 20 45 28. 08 47 20 26
29. 07 48 21 09 29. 09 51 20 52
30. 08 49 21 33 30. 10 55 21 21
31. 09 52 21 56 31. 12 00 21 54

Dane wyznaczone na podstawie:
The American Ephemeris and Nautical Almanac * 2014
Staniatki, dnia 26 maja 2014, Adam Michalec
http://orion.pta.edu.pl/niebo/wschody-i ... rpien-2014

Wschody i zachody Słońca - sierpień 2014
Dług. Dłuższy Krótszy Fazy Księżyca,
Data Ws Za Dnia od od Przew. akt. Słońca
h m h m h m Najkrót Najdłuż (m, s, d, bd)
1.Pia 05 09 20 22 15 13 7 08 1 10 s
2.Sob 05 10 20 21 15 11 7 06 1 12 s
3.Nie 05 12 20 19 15 07 7 02 1 16 s h m
4.Pon 05 14 20 18 15 04 6 59 1 19 s I kwad.02 50
5.Wto 05 15 20 16 15 01 6 56 1 22 s
6.Sro 05 16 20 15 14 59 6 54 1 24 s
7.Czw 05 18 20 13 14 55 6 50 1 28 s
8.Pia 05 19 20 11 14 52 6 47 1 31 s
9.Sob 05 21 20 10 14 49 6 44 1 34 s h m
10.Nie 05 22 20 08 14 46 6 41 1 37 s Pelnia 20 09 h
Ks.w perygeum 20
11.Pon 05 24 20 06 14 42 6 37 1 41 s
12.Wto 05 25 20 04 14 39 6 34 1 44 s
13.Sro 05 27 20 02 14 35 6 30 1 48 s
14.Czw 05 28 20 00 14 32 6 27 1 51 s
15.Pia 05 30 19 59 14 29 6 24 1 54 s
16.Sob 05 31 19 57 14 26 6 21 1 57 s h m
17.Nie 05 33 19 55 14 22 6 17 2 01 s Ost. kwad. 14 26
18.Pon 05 34 19 53 14 19 6 14 2 04 s
19.Wto 05 35 19 51 14 16 6 11 2 07 s
20.Sro 05 37 19 49 14 12 6 07 2 11 s

21.Czw 05 38 19 47 14 09 6 04 2 14 s
22.Pia 05 40 19 45 14 05 6 00 2 18 s
23.Sob 05 41 19 43 14 02 5 57 2 21 s h
24.Nie 05 43 19 41 13 58 5 53 2 25 s Ks. w apogeum 08
25.Pon 05 44 19 39 13 55 5 50 2 28 s Now 16 13
26.Wto 05 46 19 37 13 51 5 46 2 32 s
27.Sro 05 47 19 35 13 48 5 43 2 35 s
28.Czw 05 49 19 33 13 44 5 39 2 39 s
29.Pia 05 50 19 31 13 41 5 36 2 42 s
30.Sob 05 52 19 29 13 37 5 32 2 46 s
31.Nie 05 53 19 27 13 34 5 29 2 49 s

Dane wyznaczone na podstawie:
The American Ephemeris and Nautical Almanac 2014
Staniatki, dnia 12 maja 2014, Adam Michalec
http://orion.pta.edu.pl/niebo/wschody-i ... rpien-2014