Astronomiczne wiadomości z Internetu

Wiadomości, wydarzenia, kalendaria​, literatura, samouczki, Radio...

PostPaweł Baran | 21 Wrz 2015, 08:43

Europejski Konkurs Kosmiczny czeka na polskich uczniów i studentów
Uczniowie i studenci do 22 roku życia mogą wziąć udział w Europejskim Konkursie Kosmicznym - Odysseus II. Konkursowe zadanie to przygotowanie projektu dotyczącego przestrzeni kosmicznej. Do wygrania wyjazd do Centrum Kosmicznego w Gujanie Francuskiej, czy staże w Europejskiej Agencji Kosmicznej.
Projekt „The Youth for Space Challenge – ODYSSEUS II” ma inspirować i angażować młodych ludzi z całej Europy w badania kosmiczne. Zgłoszone do konkursu projekty powinny skupić się na europejskich projektach kosmicznych i na korzyściach płynących z eksploracji kosmosu.

Konkurs przeprowadzany jest oddzielnie w trzech kategoriach wiekowych. Uczniowie w wieku 7-13 lat mogą rywalizować w kategorii Skywalkers, a ci między 14 a 18 rokiem życia - w kategorii Pioneers. Kategoria Explorers przeznaczona jest dla studentów w wieku 17-22 lata.

Pierwszym krokiem jest zarejestrowanie się za pomocą portalu projektu Odysseus II, wypełnienie formularza rejestracyjnego i zaakceptowanie regulaminu konkursu. Następnie uczestnicy muszą wybrać jedną z pięciu kategorii tematycznych. Do wyboru mają: Galileo: Codzienne korzyści płynące z wykorzystania przestrzeni kosmicznej; Copernicus: Obserwacje Ziemi; Misja Rosetta: Eksploracja kosmosu; Misja Gaia: Obserwacje Gwiazd; Ustalanie związków między danymi satelitarnymi a danymi terenowymi. Powinni również wybrać formę projektu, może to być np. eksperyment, film wideo, prototyp czy prezentacja.

Po wyborze tematu i typu projektu uczestnicy mogą przejść od fazy badawczej i zaprojektować rozwiązanie albo ostateczny produkt ich pracy. W tej fazie mogą konsultować się z mentorami na temat wykonalności i wartości naukowej ich pomysłów. Następnie mogą rozpocząć realizację projektu. Koszt materiałów do jego wykonania nie może przekroczyć 150 euro.

Po ewentualnych konsultacjach i poprawkach, uczniowie i studenci mogą złożyć swój projekt na stronie Odysseus II. Można zrobić to w jednym z 24 oficjalnych języków Unii Europejskiej, czyli również w języku polskim.

Uczestnicy indywidualni i zespoły mają czas na zgłoszenia prac w terminach określonych dla poszczególnych kategorii wiekowych. W kategorii Skywalkers do 31 marca 2016 r., a w kategoriach Pioneers i Explorers do 15 stycznia 2016 r.

Nagrodą główną w kategoriach Explorers i Pioneers jest wyjazd do Centrum Kosmicznego w Gujanie Francuskiej. Oprócz tego przewidziano nagrody dodatkowe, nagrody dla zwycięzców etapów regionalnych i narodowych konkursu m.in. staże w Europejskiej Agencji Kosmicznej, teleskopy. Na najmłodszych laureatów w kategorii Skywalkers czekają iPady oraz zestaw książek cyfrowych i aplikacji związanych ze Wszechświatem.

Projekt edukacyjny Odysseus II finansowany jest przez Unię Europejską w ramach programu Horyzont 2020. Konsorcjum projektu składa się z 14 partnerów i 4 instytucji wspomagających z 11 europejskich krajów. Koordynatorem projektu na terenie Polski oraz Litwy, Łotwy i Estonii jest Centrum Badań Kosmicznych PAN.

Szczegółowe informacje na temat konkursu są dostępne na stronie: http://www.odysseus-contest.eu

PAP - Nauka w Polsce

ekr/ mki/
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/ ... entow.html
www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Europejski Konkurs Kosmiczny czeka na polskich uczniów i studentów.jpg
Europejski Konkurs Kosmiczny czeka na polskich uczniów i studentów.jpg (32.35 KiB) Obejrzany 7722 razy
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33285
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 21 Wrz 2015, 08:44

Nie grozi nam inwazja obcej cywilizacji pozaziemskiej - dowodzi astronom z Holandii
Piotr Cieśliński


Naukowiec analizował widmo pobliskich galaktyk. Gdyby jedną z nich zasiedlała cywilizacja działająca na wielką skalę, czerpiąca energię z większości gwiazd, to widmo promieniowania tej galaktyki nosiłoby charakterystyczny ślad.

Oczywiście nie jesteśmy sobie w stanie nawet wyobrazić technologii, jakich mogłaby używać cywilizacja, która jest zdolna skolonizować całą galaktykę. Może ona przecież korzystać ze zjawisk czy materiałów, których jeszcze nie odkryliśmy na Ziemi. Jak wobec tego szukać jej śladów?

Rosyjski astronom Nikołaj Kardaszew zaproponował pół wieku temu, aby przyglądać się źródłom energii. Wynikało to z wiary w to, że niezależnie od tego, jakiej technologii używają kosmici, muszą do swojego rozwoju zużywać energię. Nie mogą też przekroczyć ograniczeń związanych z drugą zasadą termodynamiczną, zgodnie z którą każdemu wykorzystaniu energii w celu wykonaniu pewnej pracy towarzyszy rozproszenie części zużytej energii. Słowem, zawsze zostaje pewien odpad, tj. ślad cieplny.

Kardaszew podzielił w 1964 roku obce cywilizacje na trzy kategorie, opierając się na zużyciu energii. Cywilizacja typu pierwszego do zasilania swego przemysłu wykorzystuje wszystkie zasoby rodzimej planety (do tej kategorii dopiero zbliża się nasza cywilizacja). Cywilizacja typu drugiego do realizacji swoich projektów potrzebuje całej energii generowanej przez rodzimą gwiazdę. A cywilizacja typu trzeciego korzysta z energii całej galaktyki.

Rozmach działania takiej pangalaktycznej cywilizacji powinien być widoczny z bardzo daleka.

Efektem zbierania i przetwarzania promieniowania wszystkich gwiazd musiałaby być - zgodnie z drugą zasadą termodynamiki - nadmiarowa poświata w zakresie podczerwieni. To właśnie ten dodatkowy ślad cieplny, jaki wiąże się ze zużywaniem energii. Cywilizacja typu trzeciego powodowałaby więc zauważalną zmianę widma galaktyki - emitowałaby ona więcej energii w zakresie podczerwieni.

W zeszłym roku zespół amerykańskich astronomów spośród 100 tys. najbliższych nam galaktyk wyłonił listę kilkuset, które świecą podejrzanie jasno w podczerwieni. Jeśli mielibyśmy szukać supercywilizacji Kardaszewa, to właśnie tam. Ale w tym tygodniu w magazynie "Astronomy & Astrophysics" radioastronom Michael Garrett opublikował pracę, z której wynika, że nic tam nie znajdziemy.

Michael Garrett jest dyrektorem holenderskiego instytutu radioastronomii ASTRON. To Brytyjczyk od lat pracujący Holandii.

Naukowiec przyjrzał się 93 spośród tych galaktyk. Porównał ich widmo w podczerwieni z emisją radiową i zauważył, że korelacja między promieniowaniem cieplnym i radiowym jest w tych galaktykach taka sama jak we wszystkich innych. Jego zdaniem dowodzi to tego, że źródłem promieniowania podczerwonego są tam procesy naturalne, takie jak w każdej innej galaktyce. Mają one po prostu więcej obłoków z pyłem, które są podgrzewane przez procesy gwiazdotwórcze, i stąd bierze się nadmiarowa cieplna składowa ich widma.

W naszym pobliżu nie ma więc cywilizacji typu trzeciego albo zna ona sposób na to, aby dobrze ukrywać swoją produkcję energii.

Może to i dobrze, bo spotkanie z wyżej zaawansowaną cywilizacją mogłoby fatalnie się dla nas skończyć. Niedawno słynny brytyjski fizyk Stephen Hawking ostrzegał, że spotkanie z obcymi miałoby dla nas podobnie katastrofalne konsekwencje, co dla Indian przybycie Kolumba do Ameryki.

- Zaawansowane cywilizacje Kardaszewa typu trzeciego najpewniej nie istnieją w naszym lokalnym Wszechświecie, tak więc śpijcie spokojnie, inwazja kosmitów nam nie zagraża - żartuje prof. Garrett. Ale też dodaje, że widmo kilku z badanych przez niego galaktyk wymyka się jednak prostemu wyjaśnieniu i trzeba się im jeszcze osobno przyjrzeć. Tak na wszelki wypadek.

http://wyborcza.pl/1,75400,18857466,w-b ... ietej.html
www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Nie grozi nam inwazja obcej cywilizacji pozaziemskiej - dowodzi astronom z Holandii.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33285
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 21 Wrz 2015, 08:46

Tydzień dzieli nas od niezwykłego wydarzenia. Czeka nas zaćmienie superksiężyca
28 września ponad cztery godziny po północy Księżyc znajdzie się w cieniu Ziemi. Zobaczymy całkowite zaćmienie naszego satelity. Będzie to wyjątkowe zjawisko, gdyż Srebrny Glob znajdzie się się również w najbliższej odległości od naszej planety (tzw. perygeum). Warto nie przespać tej nocy.
Całkowite zaćmienie Księżyca zdarza się raz na kilka lat. W Polsce ostatnie takie zjawisko można było podziwiać cztery lata temu (2011 r.).
Jeszcze rzadziej Ziemianie mogą być świadkami połączenia dwóch zjawisk: superksiężyca oraz całkowitego zaćmienia Księżyca. W minionym stuleciu, zdarzyło się to zaledwie pięć razy. Dlatego warto wybrać się na obserwacje nieba w nocy z niedzieli na poniedziałek (27/28 września).
Niezwykłe astronomiczne zjawiska
Księżyc osiągnie perygeum przed godz. 4 naszego czasu (parędziesiąt minut przed maksymalną fazą zaćmienia). Będzie wtedy w odległości 356 882 km od naszej planety. To najmniejszy dystans pomiędzy satelitą, a Ziemią w tym roku (kolejne perygeum będzie 27 października). Tarcza Srebrnego Globu będzie wydawała się nam większa (14 proc.) i jaśniejsza niż zwykle (30 proc.). O takim zjawisku potocznie mówimy "superpełnia", a księżyc nazywany jest "superksiężycem".
Po godz. 2.11 rozpocznie się zaćmienie olbrzymiej tarczy Księżyca w pełni. Ziemianie zobaczą stopniowo zanikającą jasną tarczę naszego satelity.
Kulminacja zaćmienia nastąpi o godz. 4.48. W momencie zaćmienia Księżyc nabierze czerwonej barwy. Stanie się tzw. "Krwawym Księżycem".
- Podczas fazy całkowitej światło nie dociera do Księżyca bezpośrednio. Nasz satelita jest oświetlony przez rozświetloną na czerwono ziemską atmosferę - wyjaśniał na swoim
kanale "Z głową w gwiazdach" Karol Wójcicki z Centrum Nauki Kopernik.
Kolejne zaćmienie Księżyca w perygeum dopiero w 2033 roku, czyli za 18 lat. Miejmy nadzieję, że pogoda nam dopisze.
Zaćmienie Księżyca będzie widoczne dla mieszkańców Ameryki Północnej, Ameryki Południowej, Europy, w zachodniej części Azji.
Najbliżej nas
O superksiężycu mówimy, kiedy nasz satelita znajdzie się w perygeum, czyli najbliższej możliwej odległości od Ziemi na swojej orbicie. Wynosi ona około 358 tys. kilometrów, podczas gdy średni dystans między tymi obiektami to około 384 tys. kilometrów. W perygeum Srebrny Glob jest o 50 tys. km bliżej nas niż podczas przechodzenia przez przez apogeum, czyli najbardziej oddalony punkt swojej orbity.
Cień rzucony na Ziemię
Zaćmienie Księżyca następuje w momencie, kiedy satelita wchodzi w cień rzucany przez Ziemię oświetlaną światłem słonecznym. Dochodzi do tego, kiedy trzy obiekty, czyli Słońce, Ziemia i Księżyc znajdują się w linii.
W odróżnieniu od zaćmień Słońca, zaćmienia Księżyca widoczne są zwykle na sporym obszarze naszej planety, gdzie satelita znajduje się ponad horyzontem.
Źródło: TVN Meteo, NASA, Z głową w gwiazdach
Autor: PW/rp
http://tvnmeteo.tvn24.pl/informacje-pog ... 2,1,0.html
http://www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: 2015-09-21_08h34_26.jpg
Astronomiczne wiadomości z Internetu: 2015-09-21_08h34_53.jpg
Astronomiczne wiadomości z Internetu: 2015-09-21_08h35_30.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33285
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 21 Wrz 2015, 08:53

Jaki naprawdę jest Układ Słoneczny? Nie uwierzysz, póki nie zobaczysz tego niesamowitego filmu
Michał Rolecki
Każdy z nas zapewne widział różne ilustracje, pokazujące Układ Słoneczny z jego wszystkimi planetami. Wszystkie były nieprawdziwe. Dlaczego? Zaraz zobaczycie.


Takie wizualizacje naszego układu planetarnego, jak na powyższej ilustracji, mają niewiele wspólnego z prawdą. Nic się w nich nie zgadza. Bo i nie może. W rzeczywistości odległości między planetami w porównaniu z rozmiarami samych planet są po prostu olbrzymie. Planety są jak ziarnka piasku zawieszone w kosmicznej pustce.

Jeśli planeta na rysunku ma mieć kilka milimetrów wielkości, to odległość od Słońca powinna wynosić kilkadziesiąt metrów. Tego oczywiście nie da się zmieścić ilustracji w podręczniku lub na stronie internetowej.

Pewnie nawet o tym wiecie. Wielu z nas zapewne czytało kiedyś, że jeśli Słońce przedstawić jako metrową piłkę, Ziemia powinna być wielkości orzecha laskowego i krążyć w odległości kilkuset metrów. Ale co innego o przeczytać, a co innego zobaczyć to na własne oczy, jak na poniższym wideo.

Dwójka twórców Wylie Overstreet, scenarzysta i reżyser filmów naukowych i reżyser Alex Gorosh z pomocą przyjaciół zbudowała na pustyni model Układu Słonecznego w prawdziwej skali. Słońce jest w nim półtorametrową kulą, a Ziemia kulką o centymetrowej średnicy, obiegającą ją w odległości kilkuset metrów. W tej rzeczywistej skali najdalsza planeta naszego układu, Neptun, jest niewielką kulką w odległości ponad kilometra od Słońca, widocznego już tylko jako punkt.

Film najlepiej obejrzeć w wersji pełnoekranowej. Aby otworzyć większy film w nowym oknie, kliknij tutaj.

A poniżej jeszcze jedna wizualizacja, która przedstawia prawdziwe skale rozmiarów ciał w naszym układzie (ale już nie odległości). Na dole od lewej znajdują się wszystkie planety i planety karłowate naszego układu we właściwej kolejności od Słońca. Choć na tej wizualizacji nie ma innych satelitów planet, przy Ziemi znajduje się Księżyc. Odległości (promienie orbit) umieszczono na skali na prawej krawędzi grafiki.

http://wyborcza.pl/1,75400,18859213,jak ... -film.html
http://www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Jaki naprawdę jest Układ Słoneczny.jpg
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Jaki naprawdę jest Układ Słoneczny2.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33285
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 22 Wrz 2015, 07:16

Wrocławscy naukowcy zachęcają do obserwacji rozbłysków słonecznych
Astronomowie amatorzy mają okazję wesprzeć naukowców w badaniach Słońca. W sobotę rozpoczęła się kampania obserwacyjna F-HUNTERS w ramach europejskiego projektu F-CHROMA. W Polsce koordynuje ją Instytut Astronomiczny Uniwersytetu Wrocławskiego.
F-CHROMA jest projektem badawczym, dzięki któremu naukowcy chcą lepiej zrozumieć fizykę chromosfery słonecznej podczas rozbłysków. Równoczesne obserwacje przez kilka znaczących obserwatoriów naziemnych i orbitalnych będą wykonywane do 27 września. W skoordynowanej akcji - oprócz profesjonalnych obserwatoriów słonecznych i zawodowych heliofizyków - wezmą udział także amatorzy astronomii z całej Europy. Akcję tę nazwano F-HUNTERS.

Fotografie amatorskie będą bardzo pomocne dla naukowców. Obserwacje z małych teleskopów mogą uzupełnić luki w danych oraz stanowić odniesienie jako dane porównawcze. Małe instrumenty mają też szersze pole widzenia. Organizatorzy tłumaczą, że użyteczne będą obserwacje zarówno w linii H-alfa, Ca-K, jak i w filtrze Solar Continuum lub w świetle białym. Obrazy można rejestrować kamerami CCD albo lustrzankami cyfrowymi w trybie RAW.

„Po raz pierwszy w historii badań zjawisk aktywnych na Słońcu planowana jest tak szeroka współpraca amatorów i astronomów zawodowych. Celem tych działań jest uzyskanie różnorodnych obserwacji Słońca przez amatorów i uzupełnienie profesjonalnych i specjalistycznych obserwacji Słońca np. ich obserwacjami "kontekstowymi", czy takimi prowadzonymi w białym świetle. Wspólne obserwacje uzyskane przez heliofizyków i amatorów astronomii być może pozwolą lepiej wytłumaczyć procesy odpowiedzialne za powstawanie i czasowy rozwój rozbłysków słonecznych" - wyjaśnia prof. dr hab. Arkadiusz Berlicki z Instytutu Astronomicznego Uniwersytetu Wrocławskiego, zajmujący się koordynacją kampanii obserwacyjnej w Polsce.

Wszelkie informacje i szczegóły techniczne dla osób zainteresowanych udziałem w projekcie znajdują się na stronie internetowej http://fchroma.astro.uni.wroc.pl/ . Prowadzona jest także strona na Facebooku: https://www.facebook.com/fchroma

Przy obserwacjach Słońca należy zachować szczególną ostrożność. Nie wolno patrzeć na Słońce przez teleskop lub lornetkę, które nie są wyposażone w odpowiednie filtry, gdyż grozi to utratą wzroku.

PAP - Nauka w Polsce

cza/ agt/
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/ ... znych.html
F-HUNTERS / F-CHROMA – kampania obserwacyjna rozbłysków słonecznych z udziałem astronomów amatorów. Źródło: IA UWr
www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Wrocławscy naukowcy zachęcają do obserwacji rozbłysków słonecznych.jpg
Wrocławscy naukowcy zachęcają do obserwacji rozbłysków słonecznych.jpg (27.66 KiB) Obejrzany 7722 razy
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33285
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 22 Wrz 2015, 07:21

Co to jest Krwawy Superksiężyc?
Autor: Aleksandra Stanisławska
28 września 2015 ujrzymy na nocnym niebie Krwawy Superksiężyc. Brzmi groźnie. A niesłusznie.
Co i rusz widzę w sieci informacje o „Krwawym Superksiężycu” – koniecznie pisanym z dużej litery, bo to wygląda bardziej dramatycznie. O co chodzi?
Stoją za tym dwa wyjątkowe wydarzenia astronomiczne, które będą mieć miejsce w nocy z 27 na 28 września 2015: całkowite zaćmienie Księżyca i położenie Srebrnego Globu w najmniejszej odległości od Ziemi.
Całkowite zaćmienie Księżyca to piękne i rzadkie zjawisko, które będziemy mogli podziwiać z terenu Polski nad ranem 28 września. Jego zasadnicza faza nastąpi pomiędzy godz. 4.11 a 5.23, z kulminacją o godz. 4.47. Właśnie w tym czasie tarcza naszego satelity przybierze czerwonawą barwę – stąd określenie „krwawy Księżyc” lub „czerwony Księżyc”. Dawniej wierzono, że taki kolor zwiastuje nieszczęścia czy nawet koniec świata. W Biblii m.in. w „Dziejach Apostolskich” jest mowa o krwawym Księżycu: „słońce zamieni się w ciemności, a księżyc w krew, zanim nadejdzie dzień Pański”* (w artykułach o katastroficznym wydźwięku cytat ten jest niekiedy przypisywany „Księdze Joela”, innym razem „Apokalipsie św. Jana”).
Skupmy się jednak na faktach. Dlaczego tarcza Księżyca podczas zaćmienia przybiera kolor czerwony? Przypomnijmy, że zaćmienie ma miejsce wtedy, kiedy Księżyc, Ziemia i Słońce, kolejno, znajdą się na jednej linii, a oświetlana przez Słońce Ziemia rzuca cień na Księżyc. Jak na obrazku poniżej:
Kiedy na tarczę Księżyca nasuwa się głęboki cień Ziemi (a więc rozpoczyna się zaćmienie całkowite – w odróżnieniu od częściowego, czyli półcieniowego), promienie słoneczne padające na nasz glob od przeciwległej strony względem Księżyca ulegają załamaniu w ziemskiej atmosferze – podobnie jak to ma miejsce podczas wschodu i zachodu Słońca. Promienie słoneczne padają pod małym kątem w stosunku do powierzchni naszej planety, przechodząc przez grubszą warstwę powietrza niż w ciągu dnia. W tym świetle fale o mniejszej długości (kolor niebieski i fioletowy) są rozproszone i nie docierają do naszych oczu, a widoczne pozostają dla nas fale o największej długości – czerwone. Są one rozpraszane w atmosferze, co nadaje powietrzu i chmurom czerwonopomarańczowy odcień. Właśnie takie przefiltrowane przez atmosferę światło jest jedynym, które pada na Księżyc podczas całkowitego zaćmienia. To ono nadaje jego tarczy krwawą barwę.
A co to jest Superksiężyc?
Nazwa ta oznacza Księżyc w pełni w chwili, gdy znajduje się najbliżej Ziemi na swojej orbicie. Orbita ta ma kształt eliptyczny, lekko wydłużony, wobec czego odległość Srebrnego Globu od naszej planety waha się od około 406,7 tys. km (jest wówczas najdalej, czyli w apogeum) do niespełna 357 tys. km (najbliżej – perygeum). 28 września 2015 Księżyc znajdzie się dokładnie 356,877 tys. km od nas, a więc najbliżej od 2011 roku. Jak szacują naukowcy NASA, przy takiej odległości jego tarcza jest dla nas widoczna jako o kilkanaście procent większa i nawet do 30 proc. jaśniejsza niż podczas apogeum.
http://www.crazynauka.pl/co-to-jest-krw ... erksiezyc/
http://www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Co to jest Krwawy Superksiężyc.jpg
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Co to jest Krwawy Superksiężyc2.jpg
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Co to jest Krwawy Superksiężyc3.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33285
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 23 Wrz 2015, 07:25

Wkrótce zaczyna się astronomiczna jesień
W środę 23 września Słońce przejdzie przez punkt Wagi, nastąpi równonoc jesienna i tym samym rozpocznie się astronomiczna jesień, która potrwa aż do momentu przesilenia zimowego, czyli do 22 grudnia.
Rozpoczęcie astronomicznej jesieni nastąpi 23 września o godz. 10.20. W momencie równonocy promienie słoneczne padają na równik ziemski pod kątem 90 stopni, później na półkuli północnej dni są coraz krótsze, a noce coraz dłuższe, a na półkuli południowej odwrotnie. Przy czym na naszej szerokości geograficznej faktyczne zrównanie dnia z nocą następuje około 2,5 doby później. Wynika to ze sposobu pomiaru długości dnia (od wychylenia spoza horyzontu pierwszego skrawka tarczy słonecznej do zajścia za horyzont całej tarczy słonecznej) oraz zjawiska refrakcji astronomicznej, która powoduje, że pozornie obiekty znajdujące się tuż przy horyzoncie wydają nam się widoczne nieco wyżej. Czyli w Polsce noc z 25 na 26 września będzie czasowo równa dniowi 26 września (11 h 59 min wobec 11 h 58 min).

Warto też wspomnieć, że w momencie równonocy Słońce wschodzi dokładnie na wschodzie i zachodzi dokładnie na zachodzie. Astronomiczna jesień potrwa do momentu przesilenia zimowego, czyli do 22 grudnia, gdy rozpocznie się astronomiczna zima.

Co ciekawe, punkt Wagi, wyznaczający moment rozpoczęcia astronomicznej jesieni, obecnie wcale nie znajduje się w gwiazdozbiorze Wagi. Był na jego obszarze na niebie około 2 tysiące lat temu, ale przemieszcza się, ponieważ zachodzi zjawisko precesji. Obecnie punkt Wagi jest w gwiazdozbiorze Panny.

Precesja to zmiana kierunku osi obrotu Ziemi. Oś obrotu naszej planety jakby kreśli na niebie okrąg, a pokonanie pełnego okręgu zajmuje jej 26 tysięcy lat. Jest to skutek tego, że oś obrotu jest nachylona w stosunku do płaszczyzny orbity wokół Słońca (płaszczyzny ekliptyki), a na naszą planetę oddziałują grawitacyjnie Słońce i Księżyc, jakby próbując „wyprostować” oś obrotu, czyli ustawić prostopadle do płaszczyzny orbity. Skutkiem precesji jest np. to, że Gwiazda Polarna nie zawsze będzie znajdować się na północnym biegunie nieba. Np. za 11 tysięcy lat rolę „gwiazdy biegunowej”, przydatnej do określania kierunku północy, będzie pełnić Wega.

Już na samym początku astronomicznej jesieni, bowiem 28 września, będzie okazja zobaczyć całkowite zaćmienie Księżyca. W Polsce będzie ono widoczne w początkowej fazie, przy zachodzie Księżyca. Zaćmienie będzie o tyle szczególne, że Księżyc będzie znajdował się wtedy w perygeum, czyli najbliższym punkcie swoje orbity dookoła Ziemi, co spowoduje, że w trakcie pełni wyda nam się wyjątkowo duży i jasny.

Na jesiennym niebie w tym roku będzie można zobaczyć kilka jasnych planet. Będą widoczne na niebie porannym, przy czym wraz z upływem czasu będą wschodzić coraz wcześniej. Planetami tymi są Wenus, Jowisz oraz Mars. Nastąpią także widowiskowe zbliżenia do siebie tych planet oraz Księżyca i planet, zwane przez astronomów koniunkcjami. Ambitniejsi obserwatorzy nieba mogą spróbować wypatrzeć nad ranem także Merkurego, najlepszy okres do tego będzie w połowie października. Posiadacze teleskopów mogą natomiast podjąć próbę obserwacji Urana oraz Neptuna, które będą widoczne praktycznie przez całą noc.

29 października nastąpi zakrycie Aldebarana przez Księżyc, jedno z serii tegorocznych zakryć tej gwiazdy przez naturalnego satelitę Ziemi. Zjawisko warto oglądać przez lornetkę.

Jesienią można także zobaczyć na niebie spadające gwiazdy z rojów meteorów takich, jak Drakonidy (maksimum około 9 października), Orionidy (maksimum 21 października), Leonidy (maksimum 18 listopada), a przede wszystkim Geminidy z maksimum 14 grudnia, które są uznawane za najobfitszy rój meteorów nieba północnego.

PAP - Nauka w Polsce

cza/ mrt/
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/ ... esien.html

www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Wkrótce zaczyna się astronomiczna jesień.jpg
Wkrótce zaczyna się astronomiczna jesień.jpg (37.68 KiB) Obejrzany 7722 razy
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33285
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 23 Wrz 2015, 07:28

Powitanie astronomicznej jesieni - Grudziądz
Dnia 23.09 (ŚRODA) o godz. 19:00
zapraszamy do grudziądzkiego planetarium na:

"Powitanie astronomicznej jesieni"
- opowieść o gwiazdozbiorach nieba jesiennego oraz obserwacje astronomiczne.

Zapraszamy!
WSTĘP WOLNY!


Planetarium i Obserwatorium Astronomiczne
im. Mikołaja Kopernika w Z.S.T., ul. Hoffmanna 1
86-300 Grudziądz
Źródło: http://www.planetarium.grudziadz.pl

http://orion.pta.edu.pl/powitanie-astro ... -grudziadz
www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Powitanie astronomicznej jesieni - Grudziądz.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33285
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 23 Wrz 2015, 07:28

Kalendarzowa trwa, a astronomiczna zacznie się o 10.20. Witamy jesień!
Od północy mamy jesień kalendarzową. O godz. 10.20, kiedy Słońce znajdzie się w punkcie Wagi, nastanie ta astronomiczna. Potrwa do momentu przesilenia zimowego, czyli do 22 grudnia.
O 10.20 Słońce przejdzie przez punkt Wagi. Nastąpi równonoc jesienna i tym samym rozpocznie się astronomiczna jesień.
W momencie równonocy promienie słoneczne padają na równik ziemski pod kątem 90 stopni, później na półkuli północnej dni są coraz krótsze, a noce coraz dłuższe, a na półkuli południowej odwrotnie.
Równonoc jesienna
Na naszej szerokości geograficznej faktyczne zrównanie dnia z nocą następuje około 2,5 doby później. Wynika to ze sposobu pomiaru długości dnia (od wychylenia spoza horyzontu pierwszego skrawka tarczy słonecznej do zajścia za horyzont całej tarczy słonecznej) oraz zjawiska refrakcji astronomicznej, która powoduje, że pozornie obiekty znajdujące się tuż przyhoryzoncie wydają nam się widoczne nieco wyżej. Czyli w Polsce noc z 25 na 26 września będzie czasowo równa dniowi 26 września (11 h 59 min wobec 11 h 58 min).
Warto też wspomnieć, że w momencie równonocy Słońce wschodzi dokładnie na wschodzie i zachodzi dokładnie na zachodzie. Astronomiczna jesień potrwa do momentu przesilenia zimowego, czyli do 22 grudnia, gdy rozpocznie się astronomiczna zima.
Słońce przetnie punkt Wagi
Co ciekawe, punkt Wagi, wyznaczający moment rozpoczęcia astronomicznej jesieni, obecnie wcale nie znajduje się w gwiazdozbiorze Wagi. Był na jego obszarze na niebie około 2 tysiące lat temu, aleprzemieszcza się, ponieważ zachodzi zjawisko precesji. Obecnie punkt Wagi jest w gwiazdozbiorze Panny.
Precesja to zmiana kierunku osi obrotu Ziemi. Oś obrotu naszej planety jakby kreśli na niebie okrąg, a pokonanie pełnego okręgu zajmuje jej 26 tysięcy lat. Jest to skutek tego, że oś obrotu jest nachylona w stosunku do płaszczyzny orbity wokół Słońca (płaszczyzny ekliptyki), a na naszą planetę oddziałują grawitacyjnie Słońce i Księżyc, jakby próbując „wyprostować” oś obrotu, czyli ustawić prostopadle do płaszczyzny orbity. Skutkiem precesji jest np. to, że Gwiazda Polarna nie zawsze będzie znajdować się na północnym biegunie nieba. Np. za 11 tysięcy lat rolę „gwiazdy biegunowej”, przydatnej do określania kierunku północy, będzie pełnić Wega.
Jesienne zjawiska astronomiczne
Już na samym początku astronomicznej jesieni, bowiem 28 września, będzie okazja zobaczyć całkowite zaćmienie Księżyca. W Polsce będzie ono widoczne w początkowej fazie, przy zachodzie Księżyca. Zaćmienie będzie o tyle szczególne, że Księżyc będzie znajdował się wtedy w perygeum, czyli najbliższym punkcie swoje orbity dookoła Ziemi, co spowoduje, że w trakcie pełni wyda nam się wyjątkowo duży i jasny.
Na jesiennym niebie w tym roku będzie można zobaczyć kilka jasnych planet. Będą widoczne na niebie porannym, przy czym wraz z upływem czasu będą wschodzić coraz wcześniej. Planetami tymi są Wenus, Jowisz oraz Mars. Nastąpią także widowiskowe zbliżenia do siebie tych planet oraz Księżyca i planet, zwane przez astronomów koniunkcjami. Ambitniejsi obserwatorzy nieba mogą spróbować wypatrzeć nad ranem także Merkurego, najlepszy okres do tego będzie w połowie października. Posiadacze teleskopów mogą natomiast podjąć próbę obserwacji Urana oraz Neptuna, które będą widoczne praktycznie przez całą noc.
29 października nastąpi zakrycie Aldebarana przez Księżyc, jedno z serii tegorocznych zakryć tej gwiazdy przez naturalnego satelitę Ziemi. Zjawisko warto oglądać przez lornetkę.
Spadające gwiazdy
Jesienią można także zobaczyć na niebie spadające gwiazdy z rojów meteorów takich, jak Drakonidy (maksimum około 9 października), Orionidy (maksimum 21 października), Leonidy (maksimum 18 listopada), a przede wszystkim Geminidy z maksimum 14 grudnia, które są uznawane za najobfitszy rój meteorów nieba północnego.
Źródło: PAP
Autor: mab/rp
http://tvnmeteo.tvn24.pl/informacje-pog ... 1,1,0.html
www.astrokrak.pl
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33285
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 24 Wrz 2015, 19:31

Polska wiertnica może się wwiercić w kosmiczny grunt
Kosmiczna wiertnica przygotowana przez polskich naukowców może badać grunt ciał niebieskich, np. Marsa. Może też przydać się do pracy na Ziemi w trudno dostępnych albo skażonych miejscach. To nowatorskie urządzenie potrafi pracować bez udziału człowieka.
Wiertnicę przygotowali naukowcy z Centrum Badań Kosmicznych Polskiej Akademii Nauk oraz Wydziałów Wiertnictwa, Nafty i Gazu oraz Inżynierii Mechanicznej i Robotyki Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.

"Urządzenie ma służyć do pobierania próbek z nastawieniem na ciężkie warunki ziemskie oraz warunki przestrzeni kosmicznej. Nastawialiśmy się na Marsa, natomiast urządzenie można przystosować do innych warunków" - mówi PAP inż. Paweł Paśko z Centrum Badań Kosmicznych Polskiej Akademii Nauk.

Jak podkreśla, wyzwaniem dla inżynierów, pracujących nad wiertnicą, która miałaby pracować w kosmosie było zbudowanie mechanizmów zdolnych do działania w specyficznych warunkach, m.in. braku grawitacji. Urządzenia musiało być też lekkie i zajmować jak najmniej miejsca, bo koszty wysłania ładunków w przestrzeń kosmiczną rosną z każdym kilogramem. Dlatego wiertnica waży tylko 21 kg i zmieści się w sześcianie o boku 1,5 m. Pozwoli na wykonywanie otworów do głębokości 1,8-2 m.

Wiertnicy można też używać w warunkach ziemskich - na terenach niedostępnych dla człowieka - np. w pobliżu wulkanów, na lodowcach czy do inspekcji zagrożonych wałów przeciwpowodziowych. Może też przydać się w miejscach skażonych, w których człowiek nie powinien przebywać.

"Wiercenia, które chcemy wykonywać w przestrzeni kosmicznej lub trudno dostępnych warunkach ziemskich wymagają, aby urządzenie było autonomiczne. Wiercenie musi się odbyć bez udziału człowieka, co jest zadaniem dość trudnym" - podkreśla Paśko. W efekcie wiertnica może trafić do zadanego punktu omijając przeszkody, wykonać otwór, podzielić i pobrać próbki, zabezpieczyć i przekazać je do bazy.

"To jest pierwszy tego typu projekt, który realizujemy i demonstrator technologii. Wykorzystujemy tutaj nowatorskie rozwiązania, których nikt dotąd nie używał" - zaznacza Paśko.

PAP - Nauka w Polsce

ekr/ agt/
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/ ... grunt.html
www.astrokrak.pl
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33285
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 24 Wrz 2015, 19:33

Polskie szkoły mogą zgłosić się do projektu ARISS i przeprowadzić rozmowę z astronautą
Za kilka miesięcy polskie szkoły oraz organizacje młodzieżowe mogą zacząć zgłaszać się do projektu o nazwie ARISS, w ramach którego przeprowadzane są rozmowy edukacyjne z astronautami przebywającymi na pokładzie stacji ISS. Ogłoszenie na ten temat znajduje się we wrześniowym numerze „Krótkofalowca Polskiego”.
Rozmowa na żywo z astronautą lub kosmonautą, transmitowana w pasmach radiowej służby amatorskiej pomiędzy stacją kosmiczną ISS a szkołą, to na pewno spore przeżycie dla uczniów. Jednak aby wziąć udział w projekcie, szkoła musi się najpierw dobrze przygotować. Zainteresowane szkoły mogą zgłaszać się za pomocą formularza dostępnego na stronie http://www.ariss-eu.org/schoolcontacts.htm. Przed zgłoszeniem należy opracować działania edukacyjne związane z kosmosem i opisać je we wniosku.

"Grupa ARISS Polska zachęca nauczycieli oraz dyrektorów szkół do zgłoszenia swojej placówki do projektu i umożliwienia uczniom wzięcia udziału w rozmowie z astronautą. Chętnie pomożemy w całej procedurze. Zapraszamy też 17 października do Ostrowa Wielkopolskiego na konferencję poświęconą projektowi ARISS" mówi dr Armand Budzianowski, mentor ARISS Europa.

Najbliższy okres przyjmowania wniosków rozpocznie się 1 lutego 2016 roku i można będzie zgłaszać szkoły od 30 kwietnia 2016 r. Jeśli wniosek zostanie zaakceptowany, to rozmowa z astronautą odbędzie się w okresie pomiędzy lutym a czerwcem 2017 roku. Według doświadczeń z ubiegłych lat, w ciągu roku odbywa się od 20 do 25 kontaktów pomiędzy szkołami a stacją kosmiczną ISS.

ARISS przewiduje dwa rodzaje rozmów z astronautami. Może to być kontakt bezpośredni ze stacją ISS przelatującą nad szkołą albo telemost z udziałem stacji naziemnej sieci ARISS. W tym drugim przypadku kontakt radiowy ze stacją ISS nawiązuje stacja naziemna ARISS, a sygnał od stacji ARISS do szkoły jest przesyłany łączami telefonicznymi.

Szczegóły na temat projektu można znaleźć na stronie http://ariss.pzk.org.pl , a dodatkowe informacje uzyskać pod adresem koordynator.ariss@gmail.com

PAP - Nauka w Polsce

cza/ mrt/
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/ ... nauta.html
www.astrokrak.pl
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33285
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 24 Wrz 2015, 19:34

Całkowite zaćmienie Superksiężyca już z niedzieli na poniedziałek
W nocy z 27 na 28 września w całej Polsce będzie można oglądać zaćmienie Księżyca. Nie dość, że będzie to zaćmienie całkowite, to nasz satelita znajdzie się najbliżej Ziemi w całym 2015 r., zyskując miano Superksiężyca. Następne takie zjawisko dopiero w 2033 r.
Do zaćmienia Księżyca dochodzi, gdy w jednej linii ustawią się: Słońce, Ziemia i Księżyc. Cień rzucany przez naszą planetę jest wtedy na tyle duży, że Srebrny Glob może się w nim schować. A ponieważ nasz naturalny satelita świeci światłem odbitym od Słońca, jego zablokowanie powoduje, że tarcza Księżyca przestaje świecić.

Tegoroczne całkowite zaćmienie Księżyca będzie można oglądać - w całej Polsce - w nocy z niedzieli na poniedziałek (z 27 na 28 września). Astronomiczne zjawisko rozpocznie się klika minut po godz. 2 w nocy, a zakończy około godz. 6.30, kiedy Księżyc całkowicie zajdzie. "W tym czasie będziemy mogli zobaczyć całą pierwszą część fazy półcieniowej, kiedy Księżyc trochę pociemnieje" - mówi w rozmowie z PAP popularyzator astronomii Karol Wójcicki z Centrum Nauki Kopernik i planetarium Niebo Kopernika w Warszawie. "Później zobaczymy fazę całkowitą, gdy Słońce zostanie całkowicie przysłonięte przez naszą planetę i Księżyc nie będzie bezpośrednio oświetlany przez Słońce" - wyjaśnia.

Tegoroczne zaćmienie będzie jednak wyjątkowe. "Tego dnia poza zaćmieniem będziemy mieli tzw. perygeum Księżyca, co znaczy, że znajdzie się on najbliżej Ziemi. Zbliży się do niej na niecałe 357 tys. kilometrów i będzie to największe zbliżenie Księżyca do Ziemi w całym 2015 roku" - zapowiada Wójcicki. Znajdujący się tak blisko planety Księżyc zyskuje miano Superksiężyca - obserwatorom wydaje się bowiem, że jest ponad 10 proc. większy niż zwykle.

Sytuacja, w której perygeum Księżyca występuje razem z jego zaćmieniem w ostatnim stuleciu, wydarzyła się zaledwie pięć razy. "Następna okazja, aby zobaczyć Superksiężyc podczas zaćmienia będzie dopiero w 2033 roku" - mówi Wójcicki.

Zaćmiony Superksiężyc nabierze również wyjątkowego koloru. "Nie zniknie całkowicie, bo będzie miał krwistoczerwoną barwę. To dlatego, że będzie go oświetlała rozświetlona przez światło słoneczne ziemska atmosfera. To ten sam efekt, który my obserwujemy podczas wschodu czy zachodu Słońca" - mówi Wójcicki.

Zaćmienie Księżyca będzie wyjątkowo "demokratycznym" zjawiskiem. "Zobaczą je mieszkańcy całej planety, a właściwie tej części, na której panuje aktualnie noc. Do obserwacji nie potrzeba lornetek ani teleskopów, choć niewątpliwie przy ich użyciu widok może być nieco ciekawszy" - zaznacza popularyzator astronomii.

Podkreśla jednak, że ta najciekawsza faza zaćmienia będzie widoczna już nad ranem - nisko nad północno-zachodnim horyzontem. "Warto więc znaleźć miejsce, gdzie ani budynki, ani drzewa, czy wzniesienia nie będą nam zasłaniały widoku" - radzi rozmówca PAP. Będzie to - jak mówi - świetna okazja do zrobienia wyjątkowych zdjęć, na których ziemskiemu krajobrazowi będzie towarzyszył krwawy Księżyc usytuowany nisko nad budynkami. "Tej nocy nie dość, że Księżyc będzie czerwony i zaćmiony, to dodatkowo większy niż zwykle. Tym bardziej warto wstać przed wschodem Słońca i zobaczyć zaćmienie" - zachęca Wójcicki.

PAP - Nauka w Polsce

ekr/ agt/


Tagi: wójcicki , zaćmienie księżyca
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/ ... ialek.html
www.astrokrak.pl
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33285
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 24 Wrz 2015, 19:35

Kosmiczna róża o wielu imionach
Najnowsze zdjęcie obszaru gwiazdotwórczego Messier 17, widocznego w kolorach róży, zostało wykonane za pomocą instrumentu Wide Field Imager na 2,2-metrowym teleskopie MPG/ESO w Obserwatorium La Silla w Chile, placówce należącej do ESO. Jest to jeden z najostrzejszych obrazów pokazujących całą mgławicę, który nie tylko ukazuje jej pełen rozmiar, ale także nie traci na szczegółowości kosmicznego krajobrazu obłoków gazu, pyłu i niedawno narodzonych gwiazd.
Mgławica sfotografowana na niniejszym zdjęciu posiada więcej nazw, którym ją obdarzono na przestrzeni wieków, niż jakikolwiek inny obiekt tego typu. Oficjalnie znana jest jako Messier 17, ale wśród jej nazw słownych są m.in.: Mgławica Omega, Mgławica Łabędź, Mgławica Krzyżyk, Mgławica Końska Podkowa, a także — z bardziej morskich tematów — Mgławica Homar.
Messier 17 znajduje się około 5500 lat świetlnych od Ziemi, niedaleko płaszczyzny Drogi Mlecznej i jest widoczna w konstelacji Strzelca. Obiekt rozciąga się na dużym obszarze na niebie – jego obłoki gazu i pyłu mają 15 las świetlnych średnicy. Materia ta zasila narodziny nowych gwiazd, a szerokie pole widzenia na nowym zdjęciu ukazuje wiele gwiazd na pierwszym planie, a także z tyłu za mgławicą.
Mgławica wydaje się złożoną czerwoną strukturą z pewnymi odcieniami koloru różowego. Jej barwy są oznaką świecenia gazu wodorowego. Krótko żyjące niebieskie gwiazdy, które niedawno uformowały się w Messier 17, emitują wystarczająco dużo promieniowania ultrafioletowego, aby rozgrzać otaczający gaz do zakresu, w którym zaczyna on jasno świecić. Kolory w centralnym obszarze są łagodniejsze, a niektóre części wydają się białe. Kolor biały jest realny – to efekt pomieszania światła od najgorętszego gazu ze światłem gwiazd odbitym od pyłu.
Masa gazu w mgławicy jest szacowana na co najmniej 30 000 mas Słońca. Messier 17 zawiera także gromade otwartą 35 gwiazd, znaną jako NGC 6618 [1]. Łączna liczba gwiazd w mgławicy jest jednak o wiele wyższa – co najmniej 800 gwiazd znajduje się w centrum, a jeszcze więcej powstaje w zewnętrznych obszarach.
Poprzez różowe barwy mgławicy prześwituje sieć ciemniejszych obszarów pyłu przesłaniającego światło. Ta przesłaniająca materia również sama świeci i pomimo tego, że obszary są ciemne na zdjęciach w zakresie widzialnym, to wyglądają jasno gdy obserwuje się je kamerami podczerwonymi.
Mgławica zawdzięcza swoją oficjalną nazwę francuskiemu łowcy komet Charlesowi Messierowi, który umieścił ją jako siedemnasty obiekt w swoim słynnym katalogu astronomicznym z 1764 roku [2]. Ale nawet z nazwą tak mało obrazową jak Messier 17, ta kwiecista mgławica ciągle wygląda wspaniale.
Zdjęcie pochodzi z programu ESO Cosmic Gems [3].
Uwagi
[1] To oznaczenie jest czasem używane także do całego obszaru gwiazdotwórczego.
[2] Astronom Jean Philippe de Chéseaux odkrył obiekt w roku 1745, ale jego odkrycie nie przyciągnęło większej uwagi. Messier niezależnie ponownie odkrył obiekt i skatalogował do prawie 20 lat później.
[3] Program Kosmiczne Klejnoty ESO (ESO Cosmic Gems) jest inicjatywą popularnonaukową, w ramach której za pomocą teleskopów ESO tworzone są zdjęcia interesujących, intrygujących lub wizualnie atrakcyjnych obiektów. Zdjęcia te powstają dla celów edukacyjnych i popularyzacji. Program korzysta z czasu na teleskopach, który z różnych względów nie może zostać wykorzystany do obserwacji naukowych. Wszystkie zebrane dane mogą być jednak użyteczne naukowo i są dostępne dla naukowców poprzez archiwum naukowe ESO.
Źródło: ESO | Tłumaczenie: Krzysztof Czart
http://orion.pta.edu.pl/kosmiczna-roza-o-wielu-imionach
Mgławica Messier 17.
ESO
www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Kosmiczna róża o wielu imionach.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33285
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 24 Wrz 2015, 19:36

Wymyśl logo Polskiej Agencji Kosmicznej i zgarnij 10 000 zł!
Do 15 października trwa konkurs na Logo Polskiej Agencji Kosmicznej (a konkretnie na "słowno-graficzne oznaczenie").

Logo ma być "rozpoznawalne i niepowtarzalne". Ma występować w 2 wersjach językowych - polskiej (przy wykorzystaniu słów Polska Agencja Kosmiczna i angielskiej (przy wykorzystaniu słów Polish Space Agency)

Kto może startować? Każdy pełnoletni, zespół lub pojedyncza osoba.

Wypełnij Kartę zgłoszenia Uczestnika (załącznik nr 1 Regulaminu), wypełnij załącznik nr 2.

Kryteria jakie musi spełniać logo: ma składać się ze znaku słowno-graficznego, nawiązywać do sektora kosmicznego i przestrzeni kosmicznej, nie powinno być podobne do innych już isniejących znaków innych agencji kosmicznych, być oryginalny i na wysokim poziomie artystycznym.

Konkurs trwa do 15 października. Uwaga - decyduje data wpłynięcia do siedziby PAK, a nie data stempla pocztowego!
Wyniki zostaną podane do 9 listopada. Nagroda to 10 000 zł (brutto).
Regulamin konkursu na Logo PAK
Źródło: http://pak.bip.gov.pl/konkurs-na-logo-p ... logo-pak...

http://orion.pta.edu.pl/wymysl-logo-pol ... -10-000-zl
www.astrokrak.pl
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33285
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 24 Wrz 2015, 19:37

Park Narodowy Canyonlands – nowy Park Ciemnego Nieba
IDA (International Dark-Sky Association, Międzynarodowe Stowarzyszenie Ciemnego Nieba) właśnie przydzieliła amerykańskiemu Parkowi Narodowemu Canyonlands zaszczytny status obszaru o prawdziwie ciemnym niebie i najpiękniejszych widokach gwiazd i planet. Wg. dyrektora zarządzającego organizacji, Scotta Feierabenda, osiągnięcie to pomoże doświadczać inspirujących, zachwycających obrazów nocnego nieba aż pół milionowi turystów rocznie.

Park Canyonlands założono w 1964. Daje on wiele możliwości zobaczenia pięknych przełomów rzek, dzikiej przyrody i niesamowitych, malowniczych krajobrazów. Ale jego oszałamiający urok nie kończy się wcale po zajściu Słońca na horyzont. Innym przyciągającym turystów widokiem jest tu na przykład Droga Mleczna rozciągająca się łukiem na ciemnym niebie parku.

Starania o uczynienie go Parkiem Ciemnego Nieba rozpoczęto kilka lat temu. Chciano w szczególności zastąpić jego dotychczasowe oświetlenie specjalnymi, przyjaznymi ciemnemu niebu żarówkami i lampami. Ciemność jest również chroniona regulacjami związanymi z zarządzaniem tamtejszymi parkingami.
Odwiedzający z całego świata chętnie odwiedzają wypiętrzony płaskowyż Island in The Sky i rejon Needles districts, by wysłuchać wykładów na temat Kosmosu i spojrzeć (nierzadko po raz pierwszy) na naprawdę ciemne, naturalne niebo. Wszelkie imprezy astronomiczne są tu coraz bardziej popularne i już zdołały doprowadzić do rozwoju astroturystyki, dając jednoczesności liczne korzyści gospodarce okolicznych gmin. Jako nowy członek organizacji Międzynarodowego Parku Ciemnego Nieba Canyonlands dąży do dalszego ograniczenia zanieczyszczenie światłem w granicach parku.

Parki Ciemnego Nieba to obszary danego kraju wyznaczone do ochrony przed zanieczyszczeniem światłem cywilizacyjnym ciemności nocnej. Takie „rezerwaty ciemności”, podobnie jak klasyczne rezerwaty przyrody, pełnią nie tylko funkcje ekologiczne, ale również edukacyjne. Są dosyć powszechne w Ameryce Północnej i Europie. W Polsce nie mają jak na razie regulacji prawnych i są powoływane na podstawie umowy między instytucjami państwowymi w porozumieniu z odpowiednimi władzami gminnymi.
W Polsce istnieją dwa:
• Izerski Park Ciemnego Nieba (transgraniczny polsko-czeski)
• Park Gwiezdnego Nieba „Bieszczady” (uzupełniający się ze słowackim Parkiem Ciemnego Nieba „Połoniny”)
Elżbieta Kuligowska | Źródło: astronomy.com
http://orion.pta.edu.pl/park-narodowy-c ... nego-nieba
Park Narodowy Canyonlands - Maze District, czyli w wolnym tłumaczeniu Dystrykt Labiryntu.
Źródło: Dan Duriscoe / NPS.
www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Park Narodowy Canyonlands.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33285
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 24 Wrz 2015, 19:39

VIII Międzynarodowa Konferencja „Astronomia XXI wieku i jej nauczanie – warsztaty astronomiczne”
W dniach od 16 do 18 października 2015 roku organizujemy w Niepołomicach kolejną już, bo VIII Międzynarodową Konferencję poświęconą nauczaniu astronomii.

Uczestniczyć w niej będą astronomowie i nauczyciele z Ukrainy, Słowacji i Polski oraz studenci i nasi uczniowie.

W roku ubiegłym, VII Konferencja połączona była z 50-cioleciem Młodzieżowego Obserwatorium Astronomicznego w Niepołomicach. Tak długoletnie doświadczenia naszych nauczycieli, w pracy dydaktycznej z dziećmi i młodzieżą, w dziedzinie astronomii, zaowocowało jeszcze w 2006 roku ideą zorganizowania specjalnej konferencji. Idea ta, zrodziła się w potrzebie chwili, w związku z opracowaniem i wdrożeniem przez Ministerstwo Edukacji Narodowej w szkołach wszelkiego typu, nowego podstawowego programu nauczania z fizyki i przyrody, zawierającego tylko pewne elementy astronomii.

Wobec tej sytuacji, grono nauczycieli zatrudnionych w MOA, postanowiło wyjść naprzeciw potrzebom i okazywanym zainteresowaniem dzieci i młodzieży astronomią. Dlatego też rozpoczęliśmy przygotowania do pierwszej Międzynarodowej Konferencji związanej przede wszystkim z dydaktyką nauczania astronomii. Ponieważ już od wielu lat MOA współpracowało z astronomami ze Słowacji (Roztoky, Humenne) i Ukrainy (Odessa), postanowiliśmy wprowadzić ten pomysł w czyn.

Dzięki wsparciu finansowemu Władz Gminy Niepołomice i Polskiego Towarzystwa Astronomicznego w Warszawie oraz opiece merytorycznej ze strony astronomów Uniwersytetu Jagiellońskiego i Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie doszło do inauguracji w 2007 roku pierwszej Międzynarodowej Konferencji "Astronomia XXI wieku i jej nauczanie".

Forma i prezentowane treści naukowe i dydaktyczne, interdyscyplinarne, spotkały sie z takim zainteresowaniem nauczycieli fizyki i przyrody ze szkół gimnazjalnych i średnich oraz młodzieży i uczniów MOA, że w tym roku odbędzie się już kolejna VIII Konferencja Międzynarodowa.

Współorganizatorami tegorocznej Konferencji i jej głównymi sponsorami będą:

Burmistrz Miasta i Gminy Niepołomice, Polskie Towarzystwo Astronomiczne, Polskie Towarzystwo Miłośników Astronomii, Młodzieżowe Obserwatorium Astronomiczne w Niepołomicach, Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju MOA „Galaktyka”, Fundacja „Zamek Królewski” oraz Małopolskie Centrum Dźwięku i Słowa w Niepołomicach.

Burmistrz Miasta i Gminy Niepołomice mgr inż. Roman Ptak objął patronatem honorowym naszą Konferencję.

Patronat naukowy sprawuje Obserwatorium Astronomiczne Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Patronat naukowo – dydaktyczny sprawuje Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie
Więcej na:
http://orion.pta.edu.pl/viii-miedzynaro ... ronomiczne
www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: VIII Międzynarodowa Konferencja.jpg
VIII Międzynarodowa Konferencja.jpg (10.29 KiB) Obejrzany 8309 razy
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33285
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 24 Wrz 2015, 19:40

Czy równonoc jesienna to pierwszy dzień jesieni?
Tomasz Ulanowski
Nie dajcie się nabrać. Choć oficjalnie rozpoczęła się dzisiaj o 10.20, w momencie równonocy jesiennej, to prawdziwą jesień mamy już od 1 września. Choć zaraz, przecież wtedy było wyjątkowo upalnie...


W środę o 10.20 biegun północny Ziemi znalazł się równo w połowie drogi pomiędzy ustawieniem "twarzą" do Słońca (letnie przesilenie, które mieliśmy 21 czerwca) a zwróceniem się tyłem w stronę naszej gwiazdy (przesilenie zimowe - 22 grudnia). Dokładnie o tej godzinie dzień zrównał się więc z nocą, a na półkuli północnej rozpoczęła się astronomiczna jesień (wiosna na południowej części Ziemi). Od teraz - aż do 20 marca przyszłego roku, kiedy przyjdzie ekwinokcjum wiosenne - noce będą dłuższe od dni.


Tyle astronomia.
Bo meteorologicznie rzecz biorąc, jesień w Polsce zaczęła się już 1 września. Naukowcy obdzielili każdą porę roku w naszym klimacie trzema miesiącami. Do jesieni należą wrzesień, październik i listopad. W tych miesiącach średnia temperatura dobowa waha się pomiędzy 5 a 15 st. C. Mogą więc przydarzyć się i przymrozki, i dni upalne.

Dlatego do tegorocznej jesieni meteorologicznej niezbyt pasował 1 września, o który zahaczyła ostatnia fala sierpniowych upałów. W środkowych i południowych rejonach Polski termometry pokazywały wtedy aż 34-35 st. C. W wielu stacjach pomiarowych pobite zostały rekordy wrześniowych temperatur maksymalnych (czyli najwyższych w ciągu dnia).

Stąd wyznaczając początek jesieni, naukowcy biorą też pod uwagę zachowanie się przyrody. To tzw. jesień fenologiczna, kiedy kwitną wrzosy i dojrzewają jabłonie, liście drzew i krzewów zaczynają się żółcić czy czerwienić i opadają, a ptaki zbierają się do cieplejszych krajów albo przygotowują do przezimowania. W Polsce wyróżnia się od ośmiu do dziesięciu fenologicznych pór roku. Teraz mamy wczesną jesień - ni to lato, ni jesień prawdziwą. Z powodu zmian klimatu jesień w Polsce zresztą się wydłuża - podobnie jak wiosna. Bardzo możliwe, że niedługo klimatolodzy zaczną do niej oficjalnie zaliczać grudzień, który w ostatnich latach był miesiącem niedorastającym do pięt prawdziwej zimie.


http://wyborcza.pl/1,75400,18894908,czy ... sieni.html

www.astrokrak.pl
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33285
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 24 Wrz 2015, 19:41

Projekty Herschel i Planck nagrodzone Space System Award
Projekty Herschel i Planck są tegorocznymi zwycięzcami American Institute of Aeronautics and Astronautics (AIAA) Space System Award. Obie misje kosmiczne były prowadzone przez Europejską Agencję Kosmiczną (ESA), z ważnym udziałem NASA.



Nagroda Space System Award jest przyznawana co roku przez AIAA w celu uznania wybitnych osiągnięć w architekturze, analizie, projektowaniu i wdrażaniu systemów kosmicznych. Tegoroczna nagroda została wręczona 2 września podczas AIAA Space and Astronautics Forum and Exposition w Pasadenie.

Projekty misji Herschel i Planck, które były zarządzane przez ESA, zostały nagrodzone za: “wybitne osiągnięcia naukowe uznane przez światową społeczność naukową oraz za wybitne występy techniczne dwóch satelitów”.

Kosmiczne Obserwatorium Herschela, przeznaczone do obserwacji astronomicznych w zakresie podczerwieni zostało wyniesione w 2009 roku wraz z satelitą Planck, na orbitę wokół punktu libracyjnego L2 w układzie Ziemia-Słońce. Obserwacje zostały zakończone w kwietniu 2013 roku. Herschel był największym jak dotąd teleskopem kosmicznym. Jego 3,5 metrowe zwierciadło główne zbierało promieniowanie fal niektórych z najzimniejszych i najbardziej odległych obiektów we Wszechświecie. Obserwatorium wykonało ponad 40 000 obserwacji w około 25 000 godzin. Dane z Herschela są publicznie dostępne dla astronomów na całym świecie.

Satelita Planck został zaprojektowany do badania z najwyższą dokładnością resztek promieniowania, które wypełniły Wszechświat zaraz po Wielkim Wybuchu. Dane z Plancka, również ogólnodostępne, przyczyniają się do udzielenia odpowiedzi na niektóre z najważniejszych pytań nowoczesnej nauki: jak powstał Wszechświat, jak ewoluował do stanu obecnego i jak będzie ewoluować w przyszłości?

Dodała: Julia Liszniańska

Źródło: Jet Propulsion Labolatory - NASA
http://news.astronet.pl/7702
Koncepcja artystyczna Kosmicznego Obserwatorium Herschela i satelity Planck.

Dodała: Julia Liszniańska

Źródło: NASA
www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Projekty Herschel i Planck nagrodzone Space System Award.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33285
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 25 Wrz 2015, 07:32

Skóra węża, kora drzewa? Nie. Powierzchnia Plutona


Zdjęcia, przesyłane przez sondę New Horizons po przelocie obok Plutona nie przestają zadziwiać naukowców. I NASA nie zwleka, by się tym zadziwieniem podzielić z całym światem. Właśnie opublikowano kolejne z nich, na którym powierzchnia planety karłowatej jest szczególnie interesująca. Przypomina skórę węża lub korę drzewa. Wszystko, tylko nie ciało niebieskie. Obraz jest kolorowy, zebrany z pomocą kamery MVIC (Ralph/Multispectral Visual Imaging Camera). Pokazuje szaroniebieskie pasma wzgórz i wypełnione czerwonawym materiałem doliny.


Zdjęcie pokazuje rejon zwany nieoficjalnie Tartarus Dorsa, blisko terminatora rozdzielającego oświetloną i zacienioną półkulę planety karłowatej. Obraz obejmuje obszar o szerokości około 530 kilometrów. Najmniejsze widoczne szczegóły mają zaledwie 1,3 kilometra. Naukowcy NASA przyznają, że krajobraz jest zadziwiający, zawiera wiele form topograficznych, których nigdzie wcześniej nie obserwowano.

To unikatowy i zadziwiający krajobraz, rozciągający się na przestrzeni setek kilometrów - mówi William McKinnon z Washington University in St. Louis, wiceszef zespołu GGI (New Horizons Geology, Geophysics and Imaging). To wygląda jak kora drzewa, czy łuski jakiegoś smoka. Wyjaśnienie tego co widzimy zapewne nieco potrwa, to mogło powstać w wyniku kombinacji naprężeń tektonicznych i sublimacji lodu, wywołanej słabym już w tym rejonie światłem słonecznym.
Kolejne z opublikowanych zdjęć, to kolorowy obraz całej, sfotografowanej kamerą MVIC powierzchni. Kolory zostały sztucznie nasycone, by pokazać jej choćby geologiczną różnorodność. Wykorzystaliśmy nawet możliwości rejestrowania obrazu w podczerwieni, by pokazać subtelne detale w tęczy kolorów, od bladoniebieskiego, przez żółcie, pomarańcze po głęboką czerwień - tłumaczy John Spencer z Southwest Research Institute (SwRI) w Boulder. Wiele form terenu ma swoje indywidualne kolory, które ujawniają cudownie skomplikowaną geologiczną i klimatyczną przeszłość Plutona, którą dopiero zaczynamy rozpoznawać.

Poniżej prezentujemy najdokładniejsze dotąd zdjęcie fragmentu powierzchni jednej z połówek charakterystycznego "serca", nazwanej Sputnik Planum. Widać na nim delikatnie pofałdowaną powierzchnię otaczającą dwie, prawdopodobnie lodowe góry. Obraz obejmuje obszar o szerokości 120 kilometrów, a najmniejsze widoczne szczegóły mają zaledwie 270 metrów.



http://www.rmf24.pl/nauka/news-skora-we ... Id,1892392
Najnowsze zdjęcie powierzchni Plutona /NASA/JHUAPL/SWRI /materiały prasowe


Cylindryczna projekcja mapy Plutona, wykonanej kamerą MVIC //NASA/JHUAPL/SWR /Materiały prasowe

Fragment powierzchni Sputnik Planum w obiektywie kamery wysokiej rozdzielczości LORRI /NASA/JHUAPL/SWRI /materiały prasowe
http://www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Skóra węża, kora drzewa Nie. Powierzchnia Plutona.jpg
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Skóra węża, kora drzewa Nie. Powierzchnia Plutona2.jpg
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Skóra węża, kora drzewa Nie. Powierzchnia Plutona3.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33285
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 25 Wrz 2015, 07:35

Koniec Ognistego Ptaka
Kilka dni temu, Japońska Agencja Kosmiczna JAXA zakończyła dziesięcioletnią misję satelity Suzaku. Znany również pod nazwą Astro-E2 satelita miał za zadanie badać promieniowanie rentgenowskie. Jest to piąty japoński satelita pracujący w tym zakresie promieniowania.

Wystrzelony 10 lipca 2005 roku satelita to wspólny projekt JAXA oraz NASA. Początkowo czas misji planowano na dwa lata, jednakże wobec dobrego stanu technicznego zadecydowano o przedłużeniu zadania. Suzaku do obserwacji używa aż pięciu teleskopów podłączonych do spektroskopów a także detektorów promieniowania. Dzięki temu możliwe stały się niezwykle precyzyjne obserwacje promieniowania (sygnały o energii od 0,3 keV do 600 keV). Od momentu startu Suzaku dostarczał wiele niezwykle przydatnych danych, jak badanie składu pierwiastkowego pozostałości supernowej czy prędkości rotacji czarnych dziur. Na dodatek naukowcy analizujący dane pochodzące z satelity stwierdzili, że już 10 milionów lat temu pierwiastki ciężkie, łącznie z żelazem, były obecne w całym Wszechświecie.
Na początku czerwca tego roku JAXA poinformowała, że istnieją pewne problemy z komunikacją z satelitą. Przez kolejne tygodnie agencja starała się odzyskać łączność, jednak wobec przedłużającej się awarii, postanowiono o zakończeniu niemal dziesięcioletniej misji satelity. Teraz Suzaku orbituje na wysokości około 550 km nad Ziemią, szacuje się, że zbliży się do atmosfery ziemskiej nie wcześniej niż w 2020 roku. Choć część danych dostarczonych przez Suzaku wciąż nie zostało zanalizowanych Japonia planuje wysłać kolejnego satelitę badającego promieniowanie rentgenowskie już w przyszłym roku.
http://news.astronet.pl/7703

Artystyczna wizja Suzaku w przestrzeni kosmicznej

Dodała: Katarzyna Doroszewska

Źródło: JAXA

Część satelity jeszcze przed startem

Dodała: Katarzyna Doroszewska

Źródło: JAXA
Logo programu Suzaku

Dodała: Katarzyna Doroszewska

Źródło: JAXA
http://www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Część satelity jeszcze przed startem.jpg
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Logo programu Suzaku.jpg
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Artystyczna wizja Suzaku w przestrzeni kosmicznej.jpg
Artystyczna wizja Suzaku w przestrzeni kosmicznej.jpg (14.81 KiB) Obejrzany 8291 razy
Ostatnio edytowany przez Paweł Baran 25 Wrz 2015, 07:41, edytowano w sumie 2 razy
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33285
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 25 Wrz 2015, 07:36

Piekło na ziemi
Do tej pory, lądowanie i eksploracja powierzchni Wenus była niemożliwa ze względu na warunki panujące na tej planecie. W efekcie każda wyprawa była z góry skazana na niepowodzenie, a jedynym sposobem wykonania badań była analiza zdjęć satelitarnych. Być może ten stan zmieni się już wkrótce. GEER czyli Glenn Extreme Environment Rig to stworzony przez NASA kompleks urządzeń skonstruowany by symulować warunki panujące na innych planetach. Dzięki temu specjaliści NASA mogą testować nowe rozwiązania, które w przyszłości mogą być stosowane m.in. w sondach kosmicznych wysyłanych na Wenus.

Główna komora waży niemal 14 ton, mimo stosunkowo niewielkich rozmiarów (komora ma w zbliżeniu kształt walca o średnicy 0,5 metra i 1,5 metra długości). Do komory wpuszczane są gazy, w zależności od pożądanego efektu, a następnie ustala się odpowiednie ciśnienie i temperaturę. Aktualnie za pomocą GEER symulowana jest atmosfera Wenus, zatem ciśnienie w komorze sięga 100 barów, a temperatura niemal 500°C. Nie jest to jednak pierwsza symulacja tego środowiska. Już w listopadzie 2014 roku udało się przez 24 dni utrzymać warunku panujące na tej planecie. Dzięki osiągnięciom zespołu nadzorującego GEER można na Ziemi testować wszelkie materiały wysyłane w kosmos, a także wykonać próby sprzętu. Jest to niezwykle ważne nie tylko ze względu na ograniczenie kosztów z jakimi związane były nieudane wyprawy, ale również ze względu na przyspieszenie tempa prac nad nowymi sondami. Być może już niedługo będziemy świadkami wysłania na Wenus pierwszego łazika.
Już dziś wiadomo, że następnym krokiem dla GEER będzie możliwość odwzorowania atmosfery każdej planety. Już istnieją plany dostosowania urządzenia do symulacji atmosfery Urana. Warto wspomnieć, że poza badaniami atmosfery, NASA używa też GEER w celach turystycznych. Wycieczki dla turystów organizowane są kilka razy dziennie, a trwają po kilkadziesiąt minut.

Dodała: Katarzyna Doroszewska

Źródło: Astronomy Now online
http://news.astronet.pl/7704
Wnętrze symulatora GEER

Dodała: Katarzyna Doroszewska

Źródło: NASA
Jeden z inżynierów, R. Dyson prezentuje komorę

Dodała: Katarzyna Doroszewska
http://www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Jeden z inżynierów, R. Dyson prezentuje komorę.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33285
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 26 Wrz 2015, 08:03

Rozpoczęła się III Ogólnokrajowa Konferencja na temat Zanieczyszczenia Światłem
W Krakowie rozpoczęła się konferencja poświęcona ochronie nocnego nieba i problemowi nadmiernego zanieczyszczenia go sztucznym światłem. Następnie obrady będą odbywać się w Sopotni Wielkiej oraz w Niepołomicach.
Temat jest szczególnie aktualny, bowiem w tym roku mamy Międzynarodowy Rok Światła i Technologii Wykorzystujących Światło.

Myśląc o ekologii i ochronie środowiska często wskazuje się na temat różnorodnych szkodliwych odpadów zanieczyszczających przyrodę wokół nas. Ale nadmiar sztucznego oświetlenia w porze nocnej, czyli zanieczyszczenie świetlne, również może być szkodliwy dla przyrody i dla zdrowia ludzi. Coraz częściej na problem zaczynają zwracać uwagę nie tylko ekolodzy i astronomowie, ale także władze samorządowe troszczące się o budżety swoich gmin i miast – nieefektywne oświetlenie dróg i miejsc publicznych skutkuje zawyżonymi rachunkami za energię elektryczną marnowaną na wyświecanie w kosmos, a w skali miasta są to już spore środki każdego roku. W niektórych krajach zaczynają być wprowadzane stosowne uregulowania w systemach prawnych, tak aby przykładowo lampy uliczne spełniały odpowiednie normy i oświetlały teren, który powinny (czyli ulicę), a nie wszystko dookoła, świecąc przy tym także w górę w niebo.

W dniach 25-27 września br. odbywa się III Ogólnokrajowa Konferencja na temat Zanieczyszczenia Światłem. Konferencja rozpoczęła się na Politechnice Krakowskiej, gdzie gospodarzem jest główny organizator, Instytut Zaopatrzenia w Wodę i Ochrony Środowiska, w drugiej części dnia obrady przeniosą się do Sopotni Wielkiej, siedziby jednego ze współorganizatorów - Stowarzyszenia Polaris, a w kolejnych dwóch dniach będą odbywać się w Młodzieżowym Obserwatorium Astronomicznym w Niepołomicach (MOA), gdzie całość organizacji imprezy bierze na siebie Polskie Towarzystwo Miłośników Astronomii (PTMA).

W programie konferencji zaplanowano sesje poświęcone takim zagadnieniom jak technologie oświetleniowe, ochrona ciemnego nieba, astronomia, meteorologia i fizyka atmosfery, astroturystyka, medycyna i socjologia, architektura, biologia i ekologia.

„Konferencja zgromadziła wyjątkowo wielu specjalistów z różnych dziedzin. Różnorodne tematy prezentuje ponad trzydziestu prelegentów z kraju i zza granicy, jest także kilkanaście posterów związanych z tematyką konferencji. Konferencji towarzyszył konkurs fotograficzny, którego efekty również można podziwiać na konferencji oraz w wydanym z jej okazji specjalnym kalendarzu ściennym na 2016 r. Efektem konferencji jest także kilkudziesięciostronicowy zeszyt, zawierający streszczenia wszystkich wystąpień i posterów, natomiast wybrane wystąpienia będą opublikowane w formie artykułów w czasopiśmie przyrodniczym >>Kosmos<<” - mówi dr Tomasz Ściężor z Politechniki Krakowskiej, koordynator Sekcji Ochrony Ciemnego Nieba PTMA.

„Niewątpliwie, konferencja jest największą jak dotąd tego typu imprezą w Polsce” - dodaje Ściężor.

Głównym organizatorem konferencji jest Instytut Zaopatrzenia w Wodę i Ochrony Środowiska Politechniki Krakowskiej (PK), a współorganizatorami Polskie Towarzystwo Miłośników Astronomii (PTMA), Stowarzyszenie Polaris – OPP, Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie (Katedra Astronomii), Uniwersytet Warszawski (Wydział Geografii i Studiów Regionalnych), Uniwersytet Wrocławski (Instytut Astronomiczny), Młodzieżowe Obserwatorium Astronomiczne w Niepołomicach (MOA), Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji S.A. w Krakowie (MPWiK).

Organizacja konferencji została dofinansowana ze środków Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Szczegóły na temat konferencji można znaleźć na stronie http://lightpollution.pk.edu.pl/konf2015

PAP - Nauka w Polsce

cza/ mrt/
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/ ... atlem.html
www.astrokrak.pl
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33285
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 26 Wrz 2015, 08:05

Festiwal Meteor 2015
W dniach 12/13 września 2015 roku (sobota i niedziela) z inicjatywy Polskiego Towarzystwa Rakietowego, przy współpracy Lotniczej Amatorskiej Federacji RP, na terenie lądowiska Czaplinek-Broczyno w województwie zachodniopomorskim, odbyły się loty największych w Polsce rakiet amatorskich.

W spotkaniu uczestniczyło wiele grup nieformalnych, m.in. modelarnia Rakietowy Tczew z Centrum Kultury i Sportu w Tczewie, Stargardzki Klub Techniczny z Młodzieżowego Domu Kultury w Stargardzie Szczecińskim oraz modelarze z całego kraju. Teren startów: Czaplinek Broczyno udostępniony został przez Stowarzyszenie Lotnicze z Bornego Sulinowa. Pułap startów dla modelarzy ograniczono do 1 km, a dla rakiet hybrydowych do 3 km. Nie było żadnych ograniczeń konstrukcyjnych (oprócz jednego – każdy model musiał posiadać system odzysku umożliwiający bezpieczne lądowanie). Przekrój startujących modeli był bardzo szeroki: od modeli 20 g do 20 kg masy startowej, od kilkunastu centymetrów wysokości do blisko 4 m. Większość lotów nie przekroczyła 0,5 km w apogeum. Startów było blisko 70.

Największą atrakcją pierwszego dnia festiwalu były starty modeli rakiet dużej mocy (RDM) „Bigos” i „Magnitudo”, których pułapy zaplanowano odpowiednio na ok. 0,5 km i 1,5 km. „Bigos” to rakieta o wyjątkowej konstrukcji, wysokości ok. 4 m, masie startowej ok. 20 kg, napędzie hybrydowym firmy „SpaceForest” oraz aktywnej stabilizacji lotu. Natomiast start rakiety „Magnitudo” odbył się wieczorem. Model został wyposażony w 100W diodę świecącą, chłodzoną przez specjalne radiatory i wentylatory. Oba starty odbyły się bez zakłóceń.

W sobotę uczestnicy mogli też oglądać start misji JADE-2. Jest to kontynuacja wielokrotnie nagradzanej misji naukowej JADE – czyli balonu stratosferycznego wynoszącego eksperymenty naukowe i techniczne na wysokość około 30 km. Organizację startu zabezpieczali członkowie Copernicus Project, którzy zaszczycili nas swoją obecnością i zorganizowali na terenie FM2015 swoje centrum kontroli lotu.

Niedziela, drugi i ostatni dzień lotów, obfitowała w starty modeli o napędzie hybrydowym. Na szczególną uwagę zasługiwał jedenasty już start rakiety nośnej o pułapie lotu 1 km, w której regularnie wynoszony jest CanSat zwycięskiej grupy AGH Space Space Systems. Laureaci głównej nagrody w Texasie (USA) prezentowali swoją sondę. Można było też obejrzeć dokładnie rakietę nośną oraz podziwiać unikatowy system wyrzucania sond.

Miniony już FM2015 to dwa dni ciekawych startów, spotkań z niezwykłymi ludźmi, pasjonatami, ludźmi nauki, i sportu. Ogromnym atutem tego wydarzenia jest luźny klimat i brak barier. Po prostu każdy mógł porozmawiać z każdym i wymienić się doświadczeniami. Aż żal było wyjeżdżać. Teraz z niecierpliwością czekamy już na kolejną edycję Festiwalu Meteor.
Rafał Dziemianko
Polskie Towarzystwo Rakietowe
http://orion.pta.edu.pl/festiwal-meteor-2015
Otwarcie Festiwalu Meteor. fot. Rafał Ziemianko
Od lewej: Modelarze SKT z Młodzieżow ego Domu Kultury w Stargardzie Szczecińskim. Start rakiety „Gwiazda” Szymona Jankowskiego ze Stargardu fot. Andrzej Chwastek PTR. „Magnitudo” Grupa Południowa PTR Kacper Zieliński fot. Andrzej Chwastek PTR. Rakieta nośna CanSat dla AGH Space Systems fot. Andrzej Żychliński.
Dół: Start rakiety. Start rakiety „Mrówka” jeden z mniejszych modeli na FM2015 fot. Andrzej Żychliński. Start rakiety z pracowni Rakietowy Tczew Damiana Mayera.

Od lewej: JADE – 2 i Copernicus Project fot. Andrzej Chwastek PTR. Rakieta Damiana Mayer w zbliżeniu (pracownia Rakietowy Tczew) fot. Andrzej Chwastek PTR. Start rakiety ‘Bigos” grupa Północna PTR i SpaceForest fot. Andrzej Chwastek PTR. Rakieta "Bigos" fot. Andrzej Chwastek .
http://www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Festiwal Meteor 2015.jpg
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Festiwal Meteor 2015 2.jpg
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Festiwal Meteor 2015 3.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33285
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 26 Wrz 2015, 08:08

Zaćmienie Księżyca - zaproszenie na obserwacje
Planetarium w Grudziądzu zaprasza w nocy z niedzieli na poniedziałek (28.09) na obserwacje całkowitego zaćmienia Księżyca.

Zjawisko takie zachodzi, gdy Ziemia znajduje się między Słońcem a Księżycem będącym w pełni i Księżyc „wejdzie” w stożek cienia Ziemi.

Grudziądzkie Planetarium i Obserwatorium Astronomiczne (ul.Hoffmanna 1) zaprasza do obserwacji zjawiska pod kopułą obserwatorium oraz na tarasie obserwacyjnym.

PROGRAM SPOTKANIA w dniu 28 września:

01.00-3:00 (rano!) – projekcje filmów dokumentalnych Astronarium oraz Obserwatorium

02.11 – początek wejścia Księżyca w półcień Ziemi
---
* 03.07 – początek wejścia Księżyca w cień Ziemi
(od tego momentu zjawisko będzie łatwo dostrzegalne gołym okiem)

* 04.11- początek zaćmienia całkowitego Księżyca (NAJCIEKAWSZA CZĘŚĆ ZAĆMIENIA!)

05.23 – koniec zaćmienia całkowitego Księżyca

06.27 – wyjście Księżyca z cienia Ziemi.

WSTĘP WOLNY!
Planetarium i Obserwatorium Astronomiczne
im. Mikołaja Kopernika w Z.S.T., ul. Hoffmanna 1
86-300 Grudziądz
http://orion.pta.edu.pl/zacmienie-ksiez ... obserwacje
http://www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: zaproszenie na obserwacje.jpg
Astronomiczne wiadomości z Internetu: zaproszenie na obserwacje2.jpg
zaproszenie na obserwacje2.jpg (28.26 KiB) Obejrzany 7722 razy
Astronomiczne wiadomości z Internetu: zaproszenie na obserwacje3.jpg
zaproszenie na obserwacje3.jpg (5.88 KiB) Obejrzany 8258 razy
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33285
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 26 Wrz 2015, 08:09

Zaćmienie superksiężyca lada moment.
Nie możecie tego przegapić
Do całkowitego zaćmienia Księżyca nie zostało już wiele czasu. W Polsce widowisko rozpocznie się w nocy z niedzieli na poniedziałek o godz. 2.11 i potrwa do zachodu naszego naturalnego satelity. Miłośnicy astronomii już szykują sprzęt i przymierzają się do uwiecznienia tego wyjątkowego momentu. Kolejna szansa na obserwację zaćmienia będzie dopiero w 2033 roku.
W Polsce będziemy mogli obserwować zdecydowaną większość zjawiska - od początku fazy półcieniowej do końca fazy częściowej całkowitego zaćmienia, kiedy Księżyc zajdzie. Przegapimy więc tylko końcową fazę półcieniową - zapewnia Karol Wójcicki z Centrum Nauki Kopernik.
Faza półcieniowa zaćmienia Księżyca rozpocznie się w nocy 28 września o godzinie 2.11 naszego czasu. Wtedy satelita wejdzie w słaby półcień Ziemi, ale nie znajdzie się jeszcze w cieniu Błękitnej Planety. Uważni obserwatorzy zauważą jedynie niewielkie stopniowe przyciemnienie brzegu Księżyca.
Siedem minut po godz. 3 nastąpi początek częściowego zaćmienia. Od tego momentu Księżyc zacznie zanurzać się w cieniu Ziemi, a mieszkańcy naszej planety będą mogli obserwować coraz większe zanikanie tarczy Srebrnego Globu.
Faza całkowitego zaćmienia
By zobaczyć całkowite zaćmienie, musimy poczekać do godz. 4.11. Wtedy rozpocznie się najbardziej spektakularna część tego zjawiska, która potrwa przez godzinę i 11 minut. W czasie tej fazy zaćmienia
Księżyc nie zniknie z zasięgu wzroku, ale zacznie przybierać czerwone zabarwienie. Takie zjawisko potocznie nazywane jest "krwawym Księżycem" (ang. Blood Moon).
Podczas fazy całkowitej światło słoneczne nie dociera do Księżyca bezpośrednio. Jest "przefiltrowane" przez ziemską atmosferę. Podobne zjawisko obserwujemy podczas zachodu i wschodu Słońca - wyjaśnia Karol Wójcicki.
Maksimum zaćmienia
Maksimum całkowitego zaćmienia Księżyca przypadnie na 4.48 rano. Po godzinie 5.23 Srebrny Glob znów wejdzie w fazę częściowego zaćmienia, a o 6.27 - w fazę półcieniowego zaćmienia. Jednak w Polsce, ze względu na wschód Słońca, ostatnie etapy zaćmienia będą coraz mniej widoczne.
Ten Księżyc będzie super
Dodatkowo w czasie tego zjawiska, Księżyc znajdzie się w tzw. punkcie perygeum, czyli w najbliższej możliwej odległości na orbicie względem Ziemi. Tarcza Srebrnego Globu będzie wydawała się nam większa (o 14 proc.) i jaśniejsza niż zwykle (o 30 proc.). O takim zjawisku potocznie mówimy "superpełnia", a księżyc nazywany jest "superksiężycem".
Nasz satelita osiągnie perygeum 28 września przed godz. 4 naszego czasu (parędziesiąt minut przed maksimum całkowitego zaćmienia). Będzie wtedy w odległości 356 882 km od naszej planety. To najmniejszy dystans pomiędzy naszym naturalnym satelitą a Ziemią w tym roku (kolejne perygeum wypadnie 27 października).
Średni dystans między Ziemią a Księżycem to około 384 tys. kilometrów. W perygeum Srebrny Glob jest o 50 tys. km bliżej nas niż podczas przechodzenia przez przez apogeum, czyli najbardziej oddalony punkt swojej orbity.
Jak obserwować zaćmienie?
Jeśli pogoda dopisze, część zaćmienia Księżyca będzie widoczna gołym okiem.
- Do obserwacji fazy półcieniowej i częściowej wystarczy nieuzbrojone oko. Faza całkowita może być jednak na tyle ciemna, że w obserwacjach przyda się lornetka - tak było w 2011 roku, gdy mieliśmy do czynienia z jednym z najciemniejszych zaćmień ostatnich lat. Spowodowane to było wybuchem islandzkiego wulkanu, którego pył uwolniony do atmosfery rozproszył się po całej atmosferze mocno osłabiając padające na Księżyc promienie światła - wyjaśniał Karol Wójcicki.
Prognoza na noc z niedzieli na poniedziałek
Na razie prognozy nie są tak optymistyczne. Synoptyk TVN Meteo Wojciech Raczyński prognozuje, że w wielu miejscach niebo może się chmurzyć.
- W południowej części kraju zachmurzenie będzie małe i umiarkowane. W północnej niebo powinno być bezchmurnie, z tym że na Pomorzu mogą pojawić się lokalne mgły ograniczające widzialność do 200 m - prognozuje synoptyk.
Źródło: NASA, Z głową w gwiazdach
Autor: PW/aw
http://tvnmeteo.tvn24.pl/informacje-pog ... 5,1,0.html

www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: tvn.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33285
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

Użytkownicy przeglądający to forum: Brak zarejestrowanych użytkowników oraz 5 gości

AstroChat

Wejdź na chat